به گزارش ایرنا، زینب(س) دختر حضرت زهرا (س) و پیشوای اول شیعیان بود كه در روز پنجم جمادی الاولی سال پنجم هجرت در مدینه منوره دیده به جهان گشود كه پیامبراكرم(ص) این كودك را در آغوش گرفت و به امر الهی نام ایشان را زینب به معنای زینت پدر گذاشت.
این بانوی بزرگوار تربیت یافته مكتب علوی و الهی بود كه از زندگانی امیرالمومنین(ع) ویگانه دختر رسول خدا بهره برده بود از این روبه خاطر ویژگی های اخلاقی و رفتاری دارای القاب و كنیه های مختلفی از جمله ام كلثوم كبری، و صدیقه صغری، محدّثه، عالمه و فهیمه، عابده، زاهده، عارفه، خطیبه، عفیفه و مدیره و عقلیه بنی هاشم بود.
صبر و شكیبایی، زهد و تقوی، فصاحت و بلاغت، دانش و بینش، حلم ، تدبیر و سیاست، سیادت وبزرگواری، جلالت شخصیت و عظمت روحی، پایداری و ثبات قدم در راه هدف، قوت قلب و اراده ای فولادین، راستی و امانتداری، دفاع خالصانه از حق و حقیقت، حمایت از یتیمان وضعیفان، شرافت و فضیلت خانوادگی، عبادت ، مهر و عطوفت در حد اعلای خود، تعلیم و تربیت انسان ها، پرورش فرزندان پاك و صالح، همسر داری و خانه داری، عزت نفس، وفاداری در عهد و پیمان، از جمله ارزنده ترین صفات این بانوی آسمانی است.
این بانوی مطهره در دوران زندگی خویش مرحم و پرستار زخم های پدر و مادر و خانواده اش بود كه نااهلان روزگار بر قلب آنان خنجر می زدند، این بانو بر پرستاری از آنان درس های بزرگی به مردان و زنان عالم آموخت.
پرستاری این بانوی مطهر از زمانی كه مادرش در پشت درب آتش گرفته خانه به زور و بازوی نامردان روزگارش ماند شروع شد ،پرستاری از پدر بزرگوارش هنگام مجروح شدن در جنگهای مختلف و هنگام ضربت خوردن، همچنین روزهایی كه امام حسن مجتبی(ع) پیشوای دوم شیعیان در اثر خیانت همسرش در بستر بیماری افتاده بود تا لحظه های تلخ عاشورا كه دست پرستار و مهربانش بر لب هاش خشكیده برادرش سید سالارشهیدان بر سر نیزه بود، ادامه یافت.
حضرت زینب(س) در حادثه كربلا پرستاری امام زمانش حضرت زین العابدین(ع) و دیگربیماران و مصیبت زدگان اهل بیت را برعهده داشت، و ضمن این كه رسالت مهم نگهداری و تبلیغ از نهضت حسینی را به خوبی انجام داد، از پرستاری بیمار كربلا نیز با تحمل آن همه سختی ها وناملایمات، آنی فروگذار نبود.
این بانو دستان نوازشگرش بر سر یتیمان كربلا بود كه خانواده شان را در مقابل چشمانشان از دست داده بودند اینان آغوش و صدای آرام بخش تر از زینب كبری(س) در میان نعره های دشمنان سراغ نداشتند تا مرحم دل های شكسته و چشمان اشكبارشان باشد.
زینب(س) به منظور ادای رسالت اصلی خویش كه نگهبانی، پرستاری از كودكان یتیم و رساندن پیام خون شهد ابود، هرگز روحیه مقاومت خویش را از دست نداد، و رسالت خود را به نحو شایسته ای ادامه داد، و به زنان نیز امر كرد كه صبر و تحمل كنند.
حضرت صدیقه صغری، زینب كبری(س) در طول حیات خود، خدمات ارزنده ای به دین اسلام انجام داد و همراه با خمسه طیّبه در مسائل سیاسی و اجتماعی شركت فعال داشت.
در نهضت حسینی خدماتی از جمله هدایت و رهبری كاروان اسرا، حفاظت و مراقبت از اسرا، دلداری دادن به شهید داده ها، حفاظت از جان امام سجّاد (ع) ، رساندن پیام شهدای كربلا به گوش جهانیان، دفاع از حیثیّت اسلام در هنگام یاوه سُراییهای یزید و یارانش، ایجاد تحوّل و انقلاب در كوفه و شام و جاهای دیگر را از خود به یادگار گذاشت.
حضرت زینب كبری(س) الگوی عفاف و حجاب بود، این بانو عفت خویش را حتی در سخت ترین شرایط به نمایش گذاشت او در دوران اسارت و در حركت از كربلا تا شام سخت بر عفت خویش پای می فشرد.
این بانوی عابده لحظه ای از یاد خدا غافل نمی شد، حضرت زینب(س) نیز از عابدان روزگار و عاشقان عبادت و شب زنده داری بود. او همچون مادرش حضرت فاطمه زهرا (س) نماز خود را اول وقت به جا می آورد و در انجام آن بسیار دقت داشت. اگر هنگام كار بود، كار را رها كرده، نماز را به جا آورده و بعد از آن اقدام می كرد.
علاوه بر نمازهای واجب آن بانوی عابده، اهل تهجد و شب زنده داری و تلاوت قرآن بود همچنین در حساس ترین شب زندگی، شب هجران از امام حسین(ع) و برادران، شب اسارت و غربت، شب آوارگی، شب دود و خون و ترس و وحشت و تنهایی، تهجد و شب زنده داریش را ترك نكرد.
ایشان راوی حدیث نیز بودند، درتاریخ آمده است كه به علت درخواست بانوان برای آموزش احكام اسلامی و اخلاقی هر روز درس معارف در خانه ایشان برگزار می شد. زنان كوفه نیز با اعلام این خبر بسیار خشنود شدند، آنان هر روز مشتاقانه به كلاس درس زینب(س) می شتافتند و كسب علم و دانش می كردند، زینب(س) در این مجالس به تفسیر قرآن، احكام، مباحث تربیتی می پرداختند و باعث ارشاد و راهنمایی بانوان می شدند.
حضرت زینب(س) هرگاه افراد مساعدی را پیدا می كرد چه در مدینه و چه در كوفه چنان آنان را جذب می كرد و مفاهیم قرآن و اسلام و احادیث را برای شان بالحن زیبا بیان می كرد كه همگان شیفته وی می شدند.
حضرت شاگردان بسیاری را تحت آموزش خود قرار داد و آنان را تربیت كرد كه برخی از آن ها به ازدواج كسانی درآمدند كه همسرانشان از مقام و موقعیت نظامی یا سیاسی بالایی برخوردار بودند و حتی برخی از آن شاگردان با برخوردهای صحیح افكار شوهران خودرا اصلاح كرده و آنان را با مكتب اسلام آشنا كردند.
اینها بخشی از زندگی بانویی است كه زندگانی اش را صرف اسلام و آموزه های اسلامی كرد چراكه تربیت او نشات گرفته از مباحث دینی وقوانین الهی بود اینگونه بانویی اسوه برای زنان و مردان در دورهای مختلف تاریخ زنده باقی می ماند.ك/4
/8138/ 6133/
قم – ایرنا – زینب كبری(س) بانویی آسمانی با دستانی شفابخش و آكنده از مهربانی، پرستار و نوازشگر روح وجان مظلومان و داغدیدگانی بود كه در راه اسلام همراه و یاور اهل بیت(ع) بودند.
