علی اكبر شیرودی؛ 'ستاره درخشان' جنگ كردستان

علی اكبر شیرودی، در دی 1334 خورشیدی در شیرود تنكابن و در خانواده ای مذهبی دیده به جهان گشود. پدرش از كودكی نسبت به آموختن قرآن به او همت گماشت و دوره ابتدایی و دبیرستان را در تنكابن پشت سر گذاشت.
وی توانست دوره مقدماتی خلبانی را در تهران با موفقیت به پایان برساند و به اصفهان رفت و سپس دوره كار با بالگرد كبرا را در پادگان اصفهان گذراند و با درجه ستوان یاری به پادگان هوانیروز كرمانشاه انتقال یافت، وی در این زمان بیش از پیش نسبت به شدت نفوذ آمریكایی‌ها در ارتش و فرهنگ كشور آگاهی یافت و بنابراین از هر فرصتی برای روشنگری مردم بهره می برد و در این هنگامه آشنایی او با احمد كشوری همراه و همرزمش سرآغاز تحولی جدید در زندگی اش بود.
پس از آشنایی با افكار و اندیشه های انقلابی امام خمینی(ره) و مطالعه معارف و كتاب‌های فلسفی و سیاسی از جمله نوشته‌های مرتضی مطهری، وارد فعالیت‌ و مبارزه علیه رژیم پهلوی شد.
اوج گیری نهضت انقلاب اسلامی و فرمان امام خمینی(ره) به نیروهای نظامی، مبنی بر خروج نظامیان از پادگان ها، سبب شد تا شیرودی با فرار از خدمت در ارتش به جمع معترضان بپیوندد و با تشكیل گروهی چریكی تا پیروزی انقلاب اسلامی به مبارزه با رژیم پهلوی بپردازد.
این رزمنده سپاه اسلام با پیروزی انقلاب و تشكیل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، وارد سپاه غرب كشور شد و با اوج‌گیری فعالیت ها و جنگ افروزی های منافقان در كردستان وی به همراه چند تن دیگر از خلبانان برای برقراری امنیت و پاكسازی منطقه وارد عرصه نبرد شد و توانست در عملیات های مختلف پروازی آسیب های سنگینی را به نیروها و تجهیزات دشمن در منطقه های راهبردی غرب كشور وارد كند و به دلیل فداكاری های كم نظیرش او را به عنوان فرمانده خلبانان هوانیروز انتخاب كردند.
همزمان با آغاز جنگ تحمیلی در 31 شهریور 1359 خورشیدی در جریان یكی از ماموریت‌های خود با سرپیچی از فرمان بنی صدر مبنی بر تخلیه پادگان و انهدام انبار مهمات منطقه، به همراه دو خلبان همفكر خود با 12 ساعت پرواز بی‌نهایت حساس و خطرناك به عنوان تنها موشك انداز، به قلب دشمن حمله كرد و موفق شد تا جنگ افزارهای دشمن را در هم بكوبد و خسارت های سنگینی را بر رژیم بعث وارد ساخت.
صاحب نظران جنگ های هوایی شیرودی را «نامدارترین خلبان جهان» نامیده اند. وی هنگام هجوم به دشمن با بالگرد به صورت مایل شیرجه می رفت و دشمن را زیر رگبار گلوله می گرفت و مثل جت جنگنده فانتوم مانور می داد. وی بالاترین ساعت پرواز در جنگ را دارا است و با بیش از 40 بار سانحه و بیش از 300 مورد برخورد گلوله به بالگردش اما باز سرسختانه می جنگید و با روحیه ای پایدار و استوار در میدان نبرد حضوری فعال داشت.
سرانجام این امیر سرافراز سپاه اسلام در هشتم اردیبهشت 1360 خورشیدی به آرزوی دیرین خود یعنی شهادت نایل آمد و در منطقه بلندی های بازی دراز به رویارویی با لشكر زرهی عراق كه برای بازپس گیری این منطقه به طرف سرپل ذهاب روانه شده بودند، پرواز كرد و با انهدام چند تانك و جنگنده از پشت مورد اصابت گلوله تانك قرار گرفت و این گونه حماسه بی بدیل دیگری در دفتر تاریخ دفاع مقدس ثبت شد.

** منش و ویژگی های اخلاقی شهید شیرودی
علی اكبر شیرودی به درجه و مقام هیچ اهمیتی نمی داد، هدف اصلی او خدمت به اسلام، كشور و اجرای فرامین امام خمینی(ره) بود؛ به طوری كه چندین بار درجه های تشویقی را رد كرد و نپذیرفت.
وی با عشق به انقلاب و ولایت همواره سعی می‌كرد تا پیوند مستحكم میان ارتش و روحانیت برقرار كند و در این راستا از هیچ تلاشی فروگذار نمی‌كرد.
بیژن شیرودی از همرزمان شهید شیرودی در ارتباط با وی می گوید: «خلبان شهید شیرودی، یك نظامی شجاع، دلیر و بی‌نظیر بود و زمانی كه رژیم بعثی عراق با نیروهای زرهی خود به ایران حمله كرد شهید شیرودی با كمك همرزمان خود جلوی پیشروی عراقی‌ها را گرفت و با توجه به اوضاع نابسامان كشورمان در اوایل انقلاب نقش ممتاز و بی‌نظیر خلبان شیرودی در سركوب متجاوزان و منافقین قابل توجه بوده و هر زمانی كه ایشان در آسمانی بود رزمندگان نیروی مضاعفی می‌گرفتند.»
محمدعلی میرزایی از دیگر خلبانان هوانیروز و همرزم شهید شیرودی درباره انجام دادن ماموریت های او گفت: «شیرودی همچون ستاره پرفروغ آسمان همواره برای رسیدن به اهداف عالیه خویش نور افشانی می‌كرد و خستگی را در راه عشق و شهادت و پایمردی نمی‌شناخت و تا پای جان می‌رفت. شجاعت و دلیرمردی شیرودی در میان خلبانان هوانیروز مثال زدنی بود و برای رسیدن به هدف هیچ مانعی نمی‌توانست وی را از انجام ماموریت باز دارد.»
مصطفی چمران وزیر دفاع وقت او را «ستاره درخشان جنگ های كردستان» نامیده بود.
تیمسار فلاحی رییس ستاد مشترك ارتش درباره این شهید والامقام بیان داشت: «ناجی غرب و فاتح گردنه ها و بلندی های آریا، بازی دراز، میمك، دشت ذهاب و پادگان ابوذر بود. او غیر ممكن ها را ممكن ساخت. فردی بود كه وقتی خبر شهادتش را به امام (ره) دادم، ایشان در مورد وی فرمود: «او آمرزیده است.»

** فرازهایی از وصیت نامه شهید شیرودی
«...وقتی كه پرواز می كنم حالتی دارم همانند یك نفرعاشق كه به طرف معشوق خود می رود. هر لحظه فكر می كنم كه به معشوق خودم نزدیك تر می شوم و به آن آرزوی قلبی كه دارم می رسم ولی وقتی برمی گردم هرچند كه پروازم موفقیت آمیزبوده باشد باز مقداری غمگین هستم چون احساس می كنم هنوز آنطوریكه باید خالص نشدم تا مورد قبول دعوت خدا قرار بگیرم.
... اگربرای احیای اسلام نبود،هرگز اسلحه به دست نمی گرفتم وبه جبهه نمی رفتم... پیروزی های ما مدیون دست های غیبی خداوند است. این كشاورز زاده تنكابنی، سرباز ساده اسلام است و به هیچ یك ازحزب ها وگروه ها وابسته نیست. آرزو دارم كه جنگ تمام شود و به زادگاهم بروم و به كاركشاورزی مشغول شوم ...»
*گروه اطلاع رسانی
**پژوهشم**2059**9131