رعایت قواعد بازی

می دانم فرقی نمی كند كه كدام ستاره در حوض خانه شما سنگ بیندازد، تو كه از قافله خواب ها بر نمی گردی هرچه قدر هم كه در كوچه سار ترانه برایت بخوانند. ” مهدی گران ”
پس از روزهایی پر التهاب در فضای رسانه ای و كنش ها و واكنش های متفاوت درخصوص انتخاب استاندار آینده گیلان، به این می اندیشم كه تا كی باید این بداخلاقی ها و كج سلیقگی ها ادامه پیدا كند.
نگارنده پس از تأمل فراوان واژه ای متناسب تر از “دست مایه خوشحالی دلواپسان” برای چنین كشمش های ناصوابی نیافت. فارغ از رفتارهای غیرمتعارف همه تشكل ها، باید به این نكته توجه كرد كه فرهنگ باخت را بدانیم و متناسب با آن ظرفیت برد را نیز داشته باشیم. توضیح آنكه سابقه شكست در ادوار گذشته به ما نشان داد كه در شرایط شكست بسیار با هم مهربان هستیم اما هرگاه بر اثر گردش روزگار چند روزی “حال دوران” نوبت به دوستان ما می رسد تمامی روزهای تلخ گذشته را به فراموشی سپرده و چنان به جان هم مشرب های فكری می افتیم كه انگار نه انگار اینان تا همین دیروز یاران ما بودند! و باید پرسید این دور تسلسل باطل تا به كی ادامه می یابد؟!
نگاهی به گذشته نه چندان دور – انتخابات شوراها – درس های فراوانی برای ما داشته است، درسی كه به ما آموخت چرا و به چه دلیل سرنوشت ما چنین رقم خورد كه تنها سه نفر از لیست امید به شورای شهر راه یافتند (بخوانید هیچكدام، چرا كه هر سه نفر لیست امید حاضر در شورا، دارای پایگاه اجتماعی فردی بالایی بوده و بدون لیست امید نیز به شورا راه می یافتند). و آنگاه كه به كمی دورتر نگاه كنیم – انتخابات مجلس شورای اسلامی نیز همینگونه شد … و ائتلاف نانوشته ای در مرحله دوم توسط بعضی از اصلاح طلبان با مخالفین اصلاحات (یعنی كسانی كه در تمامی رفتارهای گذشته و حال خود و حتی در انتخابات ریاست جمهوری به مخالفت با اصلاح طلبان و اعتدالیون می پرداختند) رخ داد.
متأسفانه باید گفت ما ید طولایی در نخبه كشی و فرصت سوزی داریم و همواره در بزنگاه های حساس تصمیماتی احساسی و عجولانه اتخاذ می كنیم كه به صواب نزدیك نیست. تجدیدنظر در رفتارها را باید بپذیریم چرا كه گاهی اصول و قواعد اولیه علم سیاست را فراموش كرده و یادمان می رود كه هر مسابقه ای دارای قواعد خاص خود است كه باید به آن پایبند باشیم یا شاید به این پرسش نیز باید پاسخ دهیم كه آیا در جریان هر انتخابی، همه افراد توان عبور از فیلترهای گزینشی را دارند یا نه ؟!
سیاست، علم واقعیت هاست نه دنیای ایده آل ها و بین خواسته ها و آرمان های ما با واقعیات گاهی فاصله ای بسیار زیاد وجود دارد.
هریك از دایره جمع به راهی رفتند / ما بماندیم خیال تو به یك جای مقیم “سعدی”
2007/7294