به گزارش روز سه شنبه خبرنگار سينمايي ايرنا، بررسي دوماهنامه «سينما و ادبيات» نشان مي دهد، آنتونيوني كارگرداني است كه از دل نئورئاليسم ايتاليا سر برآورده است. اما در دهه 1960 او «سينماي منحصر به فرد و مدرن» خود را در جهان تثبيت مي‌كند.
هر پنج فيلم او در دهه 1960؛ «ماجرا»، «شب»، «كسوف»، «صحراي سرخ» و «آگرانديسمان» موفق مي‌شوند معتبرترين جوايز سينمايي را از آن خود كنند و نظر منتقدان و دوستداران سينما را به خود جلب كنند.
بخش سينماي ايران در اين شماره بر موضوع «سينماي مستند و ارتباط و تأثير آن در سينماي داستاني» متمركز شده است. رخشان بني‌اعتماد كه با سينماي مستند كار خود را در سينما آغاز كرد در همين ميزگرد اشاره مي‌كند كه «سينماي مستند و داستاني هريك امكاناتي به دست مي‌دهد و در عين حال محدوديت‌هايي ايجاد مي‌كند». در عين حال تأثيرگذاري سينماي مستند را ماندگارتر و عميق‌تر از سينماي داستاني مي‌داند. تأثير سينماي مستند بر سينماي داستاني را در ميزگرد خسرو سينايي، رخشان بني‌اعتماد، محسن عبدالوهاب و مقالات عباس بهارلو، محمد تهامي‌نژاد و محسن خيمه‌دور و... مي‌خوانيد.
بخش ادبيات مبحث «تعليق در ادبيات داستاني» را محور خود قرار داده است. نقش تعليق در روايت ادبي چيست؟ آيا تعليق نسبي با ايجاد جذابيت و حتي راز ماندگاري اثر ادبي ارتباط دارد يا نقشش تنها به شگردي ادبي تقليل پيدا مي‌كند؟ اما تعليق در آثار مدرن و سبك نويسندگاني چون جويس، وولف، پروست و... چه تفاوتي با سبك نويسندگاني مانند روب‌گري‌يه، دوراس، ساروت و نويسندگاني چون كارور، آپدايك و آن بيتي دارد؟
دو ميزگرد با حضور شهريار وقفي‌پور، اميرحسين خورشيدفر، محمدعلي سجادي، محمدرضا گودرزي، و پوريا رفويي، فارِس باقري و كيهان خانجاني از زواياي مختلف به بحث در مورد اين موضوع پرداخته‌اند.
اما چرا در سال‌هاي اخير ادبيات داستاني ايران ميل به تجاري كردن تعليق دارد؟ پاسخ اين پرسش و مطالب مربوط به تعليق را در ميزگردها و مقالات احمد اخوت، محمدرضا پورجعفري، مهدي غبرايي، خجسته كيهان، ابوتراب خسروي، ابراهيم دمشناس و... بخوانيد.
اين شماره مجله پرونده‌اي با عنوان كلي «با نظريه‌ها» دارد كه در اولين شماره خود موضوع تئوري مولف را برگزيده است؛ يكي از مناقشه‌برانگيزترين نظريه‌ها كه با وجود مضامين تكراري و مولفه‌هايي كه همواره مورد استفاده قرار گرفته اما خود اين تئوري كمتر مورد بحث بوده است. مقاله مهم اندرو ساريس كه از مطرح‌ترين نظريه‌پردازان در اين زمينه است در اين بخش راهگشا است.
بخش هنر و سياست در اين شماره سراغ «سينماي پاتريسيو گوسمان» مستندساز صاحب‌سبك شيليايي رفته است؛ سينمايي كه بيش از هرچيز مهر تأييدي است بر اين امر كه سينماي مستند سياسي تا چه حد پوياست و تا چه ميزان مي‌تواند مرزهاي واكاوي و پرسشگري در ساحت پرمخاطره و دهشتناك سياست را به چالش گيرد. تمام فيلم‌هاي گوسمان در بيش از چهار دهه تنها يك رويداد، كودتاي ايالات متحده بر ضد دولت سالوادور آلنده در يازدهم سپتامبر 1973 را دستمايه خود قرار داده است.
«در جدال با فراموشي، در ستايش خاطرات»، «شيليِ گوسمان، شيليِ فريدمن»، «نوستالژي بري نور»، «تأملي در فيلم‌هاي مستند يا دشوار ساخته پاتريسيو كوسمان»، «شيلي» و «مسلح تنها به يك دوربين» مطالب بخش «هنر و سياست» است.
يادنامه «سينما و ادبيات» نيز به كارنامه ناصر ملك‌مطيعي با عنوان «تحليل فراز و فرودهاي بازيگري در سينماي فارسي با مروري بر كارنامه ناصر ملك‌مطيعي» اختصاص دارد.
همچنين پرونده‌اي به مناسبت هفتادسالگي سودابه فضايلي پژوهشگر، داستان‌نويس و مترجم در اين شماره چاپ شده است.
فيلم‌ها و احساس‌ها، كران و اكنون، بازتاب، شعر و داستان و هيروگليف بخش‌هاي ديگر اين شماره هستند.
فراهنگ**9246**1418
تهران - ايرنا - شصت و هشتمين شماره نشريه «سينما و ادبيات» با تمركز بر سينماي ايتاليا و فيلمساز مطرح اين كشور «ميكل آنجلو آنتونيوني» منتشر شد.
