«دنیا ویسی» با دنیایی از آرزوها صبح دوشنبه 16 مهر كوله پشتی اش را كه همین چند وقت پیش از شهر خریده بود با كمك مادر بر شانه هایش انداخت تا مثل همیشه به سمت مدرسه ای برود كه فردای آرزوهای خود را در آن می دید اما نمی دانست فرسودگی دیوار همان مدرسه به عنوان خانه دومش بلای جانش می شود.
این كودك هفت ساله به مدرسه رسید و در كلاس درس حاضر شد، زنگ تفریحش را رفت اما دیگر نتوانست به كلاس برگردد چرا كه حسادت دیوار كهنه و فرسوده حیاط مدرسه بر رویش آوار شد و صدای ریزش آوار و ناله دنیا، 12 دانش آموز دیگر این مدرسه چند پایه را قبل از هر كسی با خبر كرد تا بدانند خطر بیخ گوششان است.
طبق اعلام اداره كل آموزش و پرورش كردستان بر اثر ریزش بخشی از دیوار حیاط آموزشگاه روستایی به علت فرسوده بودن بنا، یك دانش آموز پایه اول به نام دنیا ویسی مصدوم و سریعا توسط معلم مدرسه و پدرش به بیمارستان بعثت سنندج منتقل شد ولی او بر اثر جراحات وارده فوت كرد.
این حادثه تلنگری شد برای تسریع در روند نوسازی مدارس فرسوده ای كه حداقل در استان كردستان، یك سوم مدارس را شامل می شود كه روزانه جان تعدادی از دانش آموزانی را كه آینده سازان كشور هستند را تهدید می كند.
پس از حادثه جانباختن دنیای هفت ساله، مسئولان آموزش و پرورش در برخی رسانه ها ضمن ابراز همدردی با خانواده این دانش آموز گفتند: بارها در جلسات و گفت و گوهای مختلف هشدار دادیم بسیاری از مدارس استان فرسوده است، اما مورد بی توجهی قرار گرفت.
سئوال اینجاست: چرا همیشه پس از حادثه به تكاپوی پیشگری و درمان می افتیم؟ این هشدار برای چه كسانی است؟ دانش آموزان، اولیا، مسئولان یا خود آموزش و پرورش با زیرمجموعه هایش؛ نوسازی مدارس در این میان چه نقشی دارد؟ چه كسی عهده دار اصلی پیگیری روند بازسازی و نوسازی مدارس است؟
مدرسه روستای گرماش سال 1359 تاسیس شده و اكنون سی و هشتمین سال بهره برداری خود را سپری می كند.
مسئولان آموزش و پرورش كردستان می گویند جزو مدارس فرسوده است حال به عنوان نگارنده سوال دارم: چرا به زعم اینكه مدرسه فرسوده است و احتمال وقوع یك حادثه در آن می رود نسبت به ایمن سازی آن با اندك هزینه ای اقدام نشده است؟
حادثه به نوعی شبیه حادثه آتش سوزی مدرسه دخترانه انقلاب اسلامی شین آباد در شهرستان پیرانشهر بود اما این بار جان دانش آموزی را گرفت كه شاید در آینده با تلاش های خود تبدیل به شخصیتی مهم و تاثیر گذار می شد ولی با یك سهل انگاری، امروز بر دوش خانواده اش به خاك سپره می شود تا رویای دانش آموزان كردستانی برای تحصیل در مدارس نوساز با یك دنیا حسرت همچنان در انتظار تحقق باشد.
داده های آماری آموزش و پرورش كردستان حاكی از آن است كه در حال حاضر از سه هزار و 800 مدرسه این استان، یك هزار و 73 مدرسه نیازمند تخریب و نوسازی است.
*خبرنگار ایرنا
سنندج - ایرنا - دنیا، دختر هفت ساله اهل روستای «گرماش»، 16 روز پس از پا گذاشتن به كلاس درس برای تحصیل علم و دانش بر اثر ریزش دیوار حیاط مدرسه، قربانی رویایی شد كه این روزها دانش آموزان یك سوم مدارس كردستان را در معرض خطر و تهدید قرار داده است.
