روزنامه آرمان در سرمقاله اي به قلم نجفقلي حبيبي استاد دانشگاه، آورده است: خودانتقادي يكي از مسائل مبتلابه جامعه است كه كم و زياد در احزاب و گروه‌هاي سياسي منهاي قوت و ضعف آنها شكل گرفته و گرچه هر جرياني به مشي و روشي تعلق ذهني دارد، اما تعدد آن قابل توجه است. البته پياده‌سازي اين رويكرد در مسائل كشوري مقداري مشكل مي‌نمايد، چراكه در مسائل اجرايي و حكومتي پيچيدگي‌هايي وجود دارد كه ممكن مي‌شود به اين خودشيفتگي‌ها از منظر خويش بنگريم و از اين جهت با نفي ساير ديدگاه‌ها به برخورد با آنها روي بياوريم.
خود انتقادي از ملزومات جامعه و حتي رفتارهاي شخصي است كه انسان رفتار خود را تحت كنترل قرار داده و همواره خود را مورد پرسش و پالايش فكري قرار دهد. حتي يك جناح سياسي نيز مثل يك فرد مكلف است كه دائما رفتار خود را به‌خصوص در مقابل ساير جناح‌ها كنترل كند. لذا ساير سخنان و رويكردها نيز بايد شنيده شده و با تفكرات خودي در مقام مقايسه قرار گيرد. از اين رو خودانتقادي براي احزاب و گروه‌هاي سياسي به عنوان يك امر مهم و جزو ضرورت‌ها محسوب مي‌شود تا همان‌طور كه به رقباي سياسي خود با ديد انتقادي نگاه مي‌كنند؛ عملكردها و رفتار خود را نيز با همين نگرش انتقادي به طور جدي مورد بررسي قرار دهند.
اين امر موجب خواهد شد كه احزاب و گروه‌ها با تصحيح خود تصحيح حركت جامعه را نيز رقم بزنند. يعني حكومت نيز كمك مي‌كند تا با تصحيح جريان‌هاي فكري مختلف، اتفاقاتي كه رخ مي‌دهد نيز خود به خود تصحيح شود تا جامعه بتواند از بهترين راه حل‌ها بهره‌مند شود. گرچه اينطور نيست كه در جامعه همه نياز به بازنگري و خود انتقادي داشته باشند، چراكه بالاخره كساني هم هستند كه به عقبه خود باز مي‌گردند و در كار خود تفكر مي‌كنند. در حال حاضر نيز اگر به احزاب و گروه‌هاي سياسي دقت شود معلوم است كه تغييرات رو بهبودي نسبت به گذشته داشته‌اند و روزبهروز بهتر مي‌شوند. يعني از جزميت‌ها و تندي‌ها كاسته و كم‌كم برخورد ملايم‌تري با جريانات مقابل و پديده‌هاي اجتماعي و سياسي دارند. گرچه مطلوب است كه بحث خودانتقادي پيوسته در جامعه مطرح شود، اما نبايد آن را خيلي ترسناك جلوه داد كه اينطور برداشت شود همه غرق در ديدگاه‌هاي خود هستند.
اكنون به دليل توسعه وسايل ارتباط جمعي، اطلاعات اجتماعي مردم نيز افزايش و توسعه يافته، مردم شاهد افكار متفاوتي در جامعه هستند و بدون اين‌كه اظهار كنند كاملا معلوم است كه از يك‌طرفه و تك‌ساحتي بودن بسيار فاصله گرفته‌اند و اين مساله روزبهروز وضوح بيشتري مي‌گيرد. جريان‌هاي سياسي نيز به جريان‌هاي ديگر توجه دارند و ديگر خود را حق مطلق نمي‌پندارند.
اين خودانتقادي دروني احزاب و جريانات سياسي تاثيرات بسزايي در جامعه خواهد داشت و راه را باز مي‌كند كه همه كم‌كم به مسائل خردمندانه و منطقي‌تر بنگرند و درباب مسائل بيشتر فكر كنند، شتاب‌زده حرف نزنند و خود را حق مطلق و سايرين را باطل مطلق نبينند. البته با اين‌كه اكنون گام‌هاي خوبي در اين راستا برداشته شده و جامعه مرتب خود را تصحيح مي‌كند و بهتر مي‌شود، اما نبايد انتظار داشت كه اين رويكرد خيلي سريع تاثير حداكثري خود را در جامعه بگذارد. چرا كه چون جامعه مقداري آسيب ديده، بايد زماني بگذرد تا شاهد تاثيرات خودانتقادي باشيم. تصور مي‌شود كه آينده روشني در برابر جامعه باشد، اما بدين شرط كه همه كمك كنند، هركس اهل قلم، فكر و سخنوري است، بايد توجه بيشتري به اين مساله نمايد تا به رشد خود و جامعه كمك كند.
**منبع: روزنامه آرمان،1397،9،10
**گروه اطلاع رساني**1893**9131
تهران- ايرنا- اين خودانتقادي دروني احزاب و جريانات سياسي تاثيرات بسزايي در جامعه خواهد داشت و راه را باز مي‌كند كه همه كم‌كم به مسائل خردمندانه و منطقي‌تر بنگرند و درباب مسائل بيشتر فكر كنند، شتاب‌زده حرف نزنند و خود را حق مطلق و سايرين را باطل مطلق نبينند.