در اين گزارش آمده است: چهارمين آيين گراميداشت محمدرضا لطفي، همزمان با سالروز تولد اين هنرمند با حضور تعدادي از هنرمندان كشور در تالار خليج فارس فرهنگسراي نياوران تهران برگزار شد.
شهرام صارمي، نوازنده و پژوهشگر موسيقي، از لطفي با عنوان بدعتگذاري در ترجمان هنر ياد كرد و تأسيس كانون چاوش، مكتب‌خانه ميرزا عبدالله و خانه شيدا را از جمله فعاليتهاي بسيار تأثيرگذار او دانست.
اين نوازنده با اشاره به تاسيس كانون چاوش پس از پيروزي انقلاب اسلامي توسط لطفي، ابتهاج و عليزاده افزود: اين كانون تاثيرات شگرفي بر موسيقي داشته كه امروز هم ادامه دارد.
نگاه نو و به روز به موسيقي ايران همراه با ديگر هنرها و همراهي با اتفاقات اجتماعي ايران از دستاوردهاي اين كانون است. به هر صورت لطفي در خارج از مرزهاي ايران بسيار تاثيرگذار بود و فعاليتهاي گستردهاي چه در محيطهاي عمومي و چه محيطهاي دانشگاهي داشت.
اين فعاليتها منجر شد تا در خارج از ايران شناخت صحيحي از موسيقي ايران به وجود آيد.
اميرحسين رائي، نوازنده و مدرس موسيقي و از بنيانگذاران مكتب‌خانه شيدا نيز در اين مراسم ضمن برشمردن ويژگيهاي موسيقي دستگاهي، موسيقي را از جمله هنرهاي اجتماعي دانست كه چند وجهي است.
وي درباره چندوجهي بودن فعاليتهاي لطفي افزود: نخستين فعاليت لطفي تعليم و تعلم موسيقي است. اين هنرمند همواره تلاش داشت تا موسيقي دستگاهي را به نسلهاي بعد انتقال دهد. لطفي به حضور منظم هنرجويان در كلاس، كوك دقيق، تشريح گرامر رديف و موارد ديگر بسيار اهميت ميداد. وي همواره اصرار داشت تا تمام دانستههايش را به نسل بعد انتقال دهد و در اين راه از هيچ كوششي فروگذار نميكرد.
سيدعباس سجادي مديرعامل بنياد آفرينش‌هاي هنري نياوران هم دراين برنامه با طرح سؤالي بيان كرد: چرا بايد مقام لطفي را گرامي داشت؟ در دنيايي كه سلبريتيها و فضاي مجازي خود را به ما تحميل ميكنند بزرگ داشتن بزرگان از واجبات است.
او افزود: لطفي چراغ راه است، حتي اگر در بين ما نباشد ما موظفيم قدر داشته هايمان را در عرصه هنر و فرهنگ بدانيم.
بابك خضرايي استاد دانشگاه هم لطفي را نادره دوران دانست كه گستره فعاليتهايش از موسيقي فولكلوريك تا كار با اركستر سمفونيك است.
وي اظهار كرد: لطفي موسيقي كلاسيك تا موسيقي خانقاهي را ميشناخت و با شعر و انواع آن آشنا بود. او جانش را به اين فرهنگ پيوند ميداد. لطفي هيچ‌گاه كار پيش پا افتاده انجام نداد. اين روحيه‌اش با ابوالحسن صبا هماهنگ بود. مهمترين وجه كار لطفي آشنا كردن نسل روشنفكر جامعه با موسيقي دستگاهي ايراني بود در حالي كه بسياري ميپنداشتند كه اين موسيقي محفلي است اما آثار لطفي تمام اين تفكرات را عوض كرد.
خضرايي ادامه داد: لطفي و ديگراني چون حسين عليزاده و پرويز مشكاتيان نشان دادند كه در دشتي و ماهور، با تار و سنتور هم ميشود سرودهايي پر شور ساخت. لطفي رموز نوازندگي را ميدانست و عارف و عامي را شيداي موسيقياش كرد. لطفي گروهنوازي را هم دگرگون كرد و همچنان كه شجريان گفت خود هماورد يك گروه بود.
مجيد درخشاني نوازنده و آهنگساز موسيقي ايراني نيز در بخش پاياني مراسم بيان كرد: دوست داشتم امشب ساز بزنم ولي آمادگي جسمي ندارم. من در محضر لطفي آموزش ديدم و از اخلاق و منش او خاطرات بسياري دارم. لطفي در همه امور بويژه تدريس به شاگردانش بسيار دقت داشت و اين يك ويژگي بارز و برجسته او بود.
3091
روزنامه ايران در شماره امروز يكشنبه به مناسبت هفتاد و دومين سالروز تولد محمدرضا لطفي، گزارشي از آيين گراميداشت نوازنده شهير و گلستاني موسيقي ايران نوشت.
