پیشرفت‌ها و چالش‌های نوظهور در امنیت غذایی جهانی

مقدمه

حدود شش دهه است که ایالات متحده تلاش هایی جهانی را به منظور کاهش ناامنی غذا انجام داده است و تقریبا نیمی از کمک های غذایی جهانی و پشتیبانی دوجانبه و چند جانبه برای توسعه و تجارت کشاورزی را فراهم کرده است. به طور کلی، امنیت غذایی جهانی طی 15 سال گذشته بهبود یافته است، اما چالش ها و فرصت های بسیاری در این رابطه وجود دارد، و تصمیم گیرندگان امنیت غذایی ایالات متحده ، همچنان موضوع امنیت غذایی جهانی را در دستور کار خود قرار داده اند. تعریف فراگیر امنیت غذا که از نشست سالیانه غذایی سازمان غذا و کشاورزی سازمان ملل متحد (FAO) گرفته شده است، به شرح زیر است:

امنیت غذایی زمانی وجود دارد که همه افراد در همه زمان ها دسترسی فیزیکی و اقتصادی به غذای کافی، بی خطر و مغذی دارند و بتوانند نیازهای غذایی و ترجیحات تغذیه ای خود را برای یک زندگی فعال و سالم تامین نمایند.

این تعریف مسائلی از قبیل فراهمی غذا، دسترسی اقتصادی و اجتماعی، توانایی فردی برای تبدیل غذای که فرد مصرف می کند به پیامدهای سلامتی خوب و توانایی افراد برای حفظ ثبات در موارد بالا در طول زمان را در بر می گیرد.

ایالات متحده نقش اصلی را در تلاش های جهانی برای کاهش ناامنی غذایی از طریق کمک های غذایی بین المللی، برنامه های توسعه و توافقنامه های دو جانبه و چند جانبه تجاری ایفا کرده است. اکثر کمک ها از طریق کمک های مستقیم کالاهای کشاورزی ایالات متحده از طریق غذا برای صلح، غذا برای پیشرفت و برنامه های McGovern-Dole و همچنین کمک های اضافی از طریق حمایت از برنامه غذایی جهانی صورت گرفته است.

سند امنیت غذایی جهانی سال 2016 (GFSA) زمینه را برای تعهد ایالات متحده برای کاهش ناامنی غذایی و فقر از طریق رشد اقتصادی و کشاورزی، افزایش انعطاف پذیری و تعهد گسترده برای بهبود تغذیه، فراهم می کند. به منظور تغذیه ی جمعیت دنیا (که تا سال 2050 بیش از 9 میلیارد نفر خواهد بود)، لازم است که محرک های امنیت غذایی جهانی و گزینه های لازم برای بهبود آن، مورد بررسی قرار گیرند. در این گزارش ما عوامل موثر در بهبود امنیت غذایی را بررسی می کنیم و مسائل و چالش های نو ظهور را مشخص می کنیم.

آمارها نشان می دهند که برخی از پیشرفت ها در سنجش امنیت غذایی، بهره وری کشاورزی، تجارت مواد غذایی، برنامه های شبکه ایمنی امنیتی غذایی و تغذیه وجود دارد؛ با این حال، برخی چالش ها همچنان ادامه دارد:

سنجش امنیت غذایی

داده های بهتر و روش های سنجش پیشرفت کلیدی برای ارزیابی برنامه های مبتنی بر شواهد، از جمله موارد تحت پوشش GFSA، هستند. برای شناسایی جمعیت های ناامن غذایی، محققان باید بر روی شاخص های مختلف برای سنجش چهار بعد امنیت غذایی، فراهمی، دسترسی، بهره مندی سلولی و ثبات، تکیه کنند. معیارهای موجود مواردی از قبیل: شاخص های ملی فراهمی و دسترسی، شاخص های دسترسی خانوار و استفاده از آن، سنجش های فیزیکی یافته های تغذیه ای و سلامتی و اقدامات تجربی جدید در مورد امنیت غذایی را شامل می شود.

در بیشتر کشورهای دارای درآمد پایین، تولیدات داخلی بخش عمده ای از کالاهای غذایی کشور را تامین می کنند. طی چند دهه گذشته، در اکثر کشورها رشد تولید و عملکرد، امنیت غذایی را بهبود بخشیده است. در بسیاری از کشورهای در حال توسعه، افزایش بهره وری کشاورزی به طور قابل توجهی باعث بهبود امنیت غذایی شده است.

به طور متوسط، رشد سریع تر بهره وری کشاورزی، باعث کاهش بیشتر در ناامنی غذایی می شود. دستاوردهای موجود از طریق تحقیقات بهره وری و استفاده از تکنولوژی، از طریق گسترش، دسترسی به بازار و ابزارهای مدیریت ریسک، به بهبود امنیت غذایی در بسیاری از کشورها کمک کرده است.

تجارت مواد غذایی

در کشورهایی که آب و هوا و یا فقدان منابع زمینی و یا آب، تولیدات داخلی را محدود می کند، واردات مواد غذایی نقش اصلی را در بهبود ناامنی غذایی ایفا می کند. همچنین در کشورهای دیگر، واردات مواد غذایی نقش مکمل را ایفا می کند.

بعضی کشورها وابستگی خود را به واردات محدود می کنند، زیرا نگرانی هایی در مورد تأثیرات بر تولید و اشتغال داخلی و همچنین ذخایر ارزی و زیرساخت های ناکافی وجود دارد. با این حال، در بلند مدت، تعدادی از کشورهای در حال توسعه، با رقابت در بازارهای جهانی برای کالاها و خدمات و باز کردن بازارهای غذایی برای تجارت بین المللی، راه حل های امنیت غذایی موثر را پیدا کرده اند.

برنامه های خالص سلامت و امنیت غذایی

کشورها انواع مختلفی از برنامه های شبکه ایمنی مواد غذایی داخلی را به کار می برند، از کمک های غذایی گرفته تا روش های جدیدتر که انتقال پول نقد مشروط و بدون قید و شرط را مهیا می کند.

برنامه های یارانه نقدی می توانند از روش های قدیمی تر، موثرتر باشند، اما همه کشورها بازارهای غذایی و ظرفیت اداری کافی برای اجرای آنها را ندارند. با این حال، پیشرفت در فن آوری اطلاعات، شناسایی شخصی، بانکداری و تلفن های همراه از گسترش برنامه های انتقال پول هدفمند پشتیبانی می کند. این نوآوری ها می توانند برنامه ها را موثرتر و کاهش تحریم های بازار در ارتباط با خرید، توزیع و نگهداری کالاهای موجود در برنامه های سنتی غیرمجاز را کاهش دهد.

تغذیه

تغذیه تمرکز اصلی GFSA است. چالش های تغذیه حتی در زمانی که فراهمی مواد غذایی و دسترسی به آن بهبود یافته است، همچنان ادامه دارد. تنوع غذایی کلیدی برای بهبود تغذیه است. رژیم های غذایی متداول متنوع تر شده اند، اما به طور گسترده ای در دسترس گروه های با درآمد پایین یا زیر گروه های آسیب پذیر مانند مادران و کودکان خردسال نمی باشد. همچنین عواملی به غیر از غذا مانند آب تمیز و بهداشتی از عوامل کلیدی در بهبود بهره وری مواد غذایی و تغذیه در میان این گروه ها هستند.

روش مطالعه

این گزارش بر 76 کشور با درآمد پایین و متوسط تمرکز کرده است که به طور منظم در ارزیابی های سالانه امنیت غذایی بین المللی (IFSA) توسط USDA پایش می شود. محققان ERS شاخص های جایگزین امنیت غذایی را با استفاده از پایگاه داده های ERS برای امنیت غذایی بین المللی و بهره وری بین المللی کشاورزی و داده های موجود از سازمان های بین المللی مانند سازمان غذا و کشاورزی و سازمان بهداشت جهانی مقایسه و تحلیل کردند. همچنین، محققان ERS ارتباط بین بهره وری کشاورزی، تجارت کشاورزی، برنامه های شبکه ایمنی غذا و امنیت غذایی را مورد بررسی قرار دادند. ارزیابی ها با استفاده از معیارهایی که عمدتا فراهمی و دسترسی به ابعاد امنیت غذایی را نشان می دهد، نشان دهنده ی بهبود قابل توجهی در امنیت غذایی جهانی در چند دهه ی گذشته است (شکل 1).

پنج مسئله کلیدی در امنیت غذایی جهانی

سنجش: ابعاد چندگانه امنیت غذایی- فراهمی، دسترسی، بهره برداری و ثبات- پیچیدگی وضعیت سنجش دقیق امنیت غذایی را افزایش می دهد.

بهره وری کشاورزی: برای 76 کشور کم درآمد، USDA دستاوردها در تولید مواد غذایی داخلی که شایع ترین عامل تغییر در وضعیت امنیت غذایی می باشد را به طور مرتب پایش می کند.

تجارت مواد غذایی: علاوه بر دستاوردهای بهره وری کشاورزی، افزایش تجارت مواد غذایی نیز در چند دهه گذشته منجر به افزایش امنیت غذایی شده است.

شبکه های ایمنی داخلی و بین المللی: با وجود پیشرفت های قابل توجهی در امنیت غذایی جهانی، به دلیل افزایش بهره وری کشاورزی و افزایش تجارت کشاورزی، جمعیت ناامن غذایی در سال 2015 هنوز حدود 800 میلیون نفر برآورد شده است (FAO، 2015a).

تغذیه: تغذیه تمرکز اصلی GFSA است که هدف اصلی آن کاهش گرسنگی و فقر و همچنین سوء تغذیه است.

سنجش امنیت غذایی

سنجش دقیق هر یک از ابعاد امنیت غذایی فراهمی، دسترسی، بهره برداری و ثبات- یک چالش باقی مانده است و لازم است که انواع مختلفی از معیارها را برای مشخص کردن جمعیت ناامن غذا مشخص کنیم.

سنجش های جدید تجربی امنیت غذایی به برآورد مقرون به صرفه بودن ابعاد امنیت غذایی کمک می کند، اما اغلب با شاخص های سنتی در مواردی که هنوز به طور کامل درک نشده اند، متفاوت است.

معیارهای سنتی امنیت غذایی، از جمله شاخص های "سطح کلان" فراهمی و "سطح خرد" مصرف خانگی در و مطالعات آنتروپومتریک، نقش مهمی در اطلاع رسانی به سیاست گذاران خواهند داشت.

براساس نتایج نشست های جهانی مواد غذایی سال های 1996 و 2009، سیاست گذاران و محققان بر دستیابی به چهار بعد امنیت غذایی متمرکز شده اند:

فراهمی: مقدار کافی غذا برای کل جمعیت وجود دارد.

دسترسی: هر فرد دسترسی اقتصادی و فیزیکی به کالری های موجود دارد.

بهره برداری: هر فرد قادر است رژیم غذایی مناسب را به پیامدهای سلامتی ترجمه کند، که بیشتر به مراعات بهداشت مناسب و آماده سازی غذای مناسب نیاز دارد.

ثبات: هر یک از این شرایط در هر نقطه از زمان برآورده می شوند.

فقط چند معیار قادر به ارائه ی برآوردهای تقریبی بین المللی از امنیت غذایی در طول زمان است. سه شاخص برآوردهای شیوع سوء تغذیه USDA و FAO و برآوردهای سازمان بهداشت جهانی از شاخص های آنتروپومتریک کودکان زیر 5 سال وجود دارد. بررسی شیوع سوء تغذیه و کمبود رشد در سال های اخیر (سال 2015 برای سوء تغذیه، سال 2014-2007 برای کمبود رشد) برای 65 کشور نشان داد که کشورهای منطقه ی جنوب صحرای آفریقا بیشترین شیوع ناامنی غذا در همه مناطق در حال توسعه را دارند.

مسائل مربوط به سنجش امنیت غذایی

محبوبیت شاخص های تجربی جدید امنیت غذایی به علت هزینه کم و سهولت جمع آوری در طول زمان رو به افزایش است. با این وجود، برای شناخت بهتر رابطه ی این معیارها با معیارهای دیگر که بهتر درک می شوند، تحقیق بیشتری لازم است.

بسیاری از شاخص های امنیت غذایی به خصوص به تغییرات کوچک در روش، قوی نیستند. سنجش برخی از منابع خطا نسبتا آسان هستند، از جمله از طریق نظرسنجی ها برای سنجش بهتر مواد غذایی مصرف شده در خارج از خانه، مصرف غذاهای فرآوری شده و توزیع مواد غذایی درون خانواده.

بعضی از مشکلات به ظاهر خوش خیم با شاخص های مبتنی بر نظرسنجی، از قبیل: تغییر در لیست منوی غذاهای مصرفی در مطالعات مختلف. تحقیقات بیشتری برای درک بهتر بهترین شیوه ها لازم است، و سپس باید تلاش بیشتری برای استاندارد سازی جمع آوری داده ها انجام شود.

بهره وری کشاورزی و امنیت غذایی

رشد بهره وری در کشاورزی می تواند امنیت غذایی را به طور مستقیم با افزایش دسترسی به مواد غذایی و به طور غیر مستقیم با بهبود دسترسی به مواد غذایی، بهره مندی و ثبات بهبود بخشد.

به طور متوسط، کشورهایی که رشد بیشتری را در بهره وری کشاورزی به دست آورده اند، همچنان شاهد کاهش بیشتر شیوع ناامنی غذایی بوده اند.

سرمایه گذاری در تحقیقات کشاورزی و توسعه ی فن آوری، همراه با پیشرفت در محیط گسترده تر (مثلا زیرساخت ها، دسترسی به بازار، موسسات و اقدامات مدیریت ریسک)، کلید حفظ رشد اقتصادی درازمدت هستند.

با دادن مجوز به تولید مواد غذایی بیشتر از یک مجموعه از ورودی ها، بهره وری فاکتور کل کشاورزی (TFP) افزایش یافته، گسترش تولید غذا را در کاهش هزینه های واقعی را تسهیل می کند. TFP به عنوان نسبت کل خروجی به مجموع ورودی کل تعریف شده است، و رشد در TFP بازتابی از دستاوردهای تکنولوژی های جدید و بهبود کارایی فرایند تولید است. مقایسه رشد متوسط جهانی TFP و شاخص کل قیمت های واقعی مواد غذایی و روند آن رابطه ی بلندمدت بین بهره وری کشاورزی و قیمت مواد غذایی را نشان می دهد.

منابع رشد بهره وری در کشاورزی

رشد TFP ممکن است در فرم های مختلفی از قبیل: تکنولوژی جدید (به عنوان مثال، تنوع یا ابزارها جدید)، فرایندهای جدید، موسسات جدید (به عنوان مثال، فرم های جدید قراردادها یا سازوکارهای سیاست) و بازارهای جدید (به عنوان مثال، ایجاد یک بازار برای محصول با ارزش افزوده) باشد (Wang et. Al, 2015).

مشکلات در حال ظهور در بهره وری کشاورزی و امنیت غذایی

نقش تحقیقات کشاورزی

بهره وری برای سیستم مواد غذایی کشاورزی گسترده تر

ارتباط بهره وری- انعطاف پذیری

ریسک مربوط به تغییرات آب و هوایی

تجارت در کشاورزی و سهم آن در امنیت غذایی

تجارت می تواند به ابعاد مختلف امنیت غذایی، از جمله فراهمی مواد غذایی، دسترسی، بهره برداری و ثبات کمک کند. افزایش وابستگی به تجارت همچنین چالش های بالقوه ای را برای توسعه کشاورزی داخلی ارائه می دهد و در برخی شرایط بازار ممکن است بازارهای داخلی را به سمت نوسانات قیمت بیشتر سوق دهد.

در حالی که بسیاری از کشورهای ناامن غذایی صادرکننده ی محصولات کشاورزی هستند، اکثر آنها وارد کننده مواد غذایی خالص هستند. واردات به عنوان یک عامل مهم برای بهبود امنیت غذایی در کشورهایی با پتانسیل تولید محدود بوده است. اما در بیشتر 76 کشور کم درآمد و ناامن که درآمد متوسط دارند، به طور مرتب از سوی USDA پایش می شوند، تولید داخلی منبع اصلی به دست آوردن امنیت غذایی می باشد.

واردات تجاری، در تضاد با کمک غذایی، مسئول رشد واردات غلات و مواد غذایی معادل غلات در 76 کشور بوده است. سهم کمک غذایی در واردات غلات از اواسط دهه ی 1990 به طور جهانی و در تمام مناطق کم درآمد کاهش یافته است.

برای برخی از کشورها، توانایی تولید ظرفیت مالی برای واردات غذا از طریق درآمد حاصل از صادرات و سایر درآمدهای خارجی و ایجاد توافق بین واردات مواد غذایی و هزینه های سرمایه گذاری در مناطق مختلف مانند کشاورزی و وجود زیرساخت ها برای ملاحظات سیاست واردات مواد غذایی در نظر گرفته می شوند.

چطور واردات مواد غذایی بر امنیت غذایی تأثیر می گذارد؟

واضح ترین راه این است که واردات از طریق دسترسی مواد غذایی (food availability) می تواند امنیت غذایی را افزایش دهد (FAO، 2015b). همچنین واردات می تواند دسترسی فیزیکی و اقتصادی به مواد غذایی و مواد مغذی را بهبود بخشد. این امر به این بستگی دارد که آیا تدارکات داخلی، بازارها و برنامه ها می توانند به موقع واردات را به مناطق کم درآمد و خانواده ها با قیمت مقرون به صرفه توزیع کنند. واردات می تواند از طریق افزایش دسترسی به مواد غذایی و دسترسی به رژیم های با کیفیت بالاتر، به ابعاد استفاده از امنیت غذایی کمک کند (, Smith and Haddad, 2000 Diaz-Bonilla, 2015).

از سال 1990، روند واردات سرانه و سهم فراهمی غلات (از جمله معادل غلات ریشه و غده) در 76 کشور کم درآمد و درآمد متوسط که توسط USDA پایش می شود، وجود دارد، اما این مسئله در مناطق مختلف تفاوت های قابل توجهی دارد. واردات و سهم واردات در جنوب و جنوب شرقی آسیا و مناطق جنوب صحرای آفریقا نسبتا پایین است، در صورتی که در این مناطق کشورهای بسیاری وجود دارد که دارای بخش های قابل توجه کشاورزی با منابع زمین و آب برای رشد مواد غذایی هستند.

در اکثر 76 کشور کم درآمد و متوسط که توسط USDA پایش شده اند، از سال 2000 به میزان قابل توجهی جمعیت های ناامن غذایی در آنها کاهش یافته است، اما با کمک های مختلف از دستاوردهای تجارت و تولید داخلی، پیشرفت چشمگیری داشته اند. به طور کلی، در 76 کشور مورد مطالعه، عمدتا تولید داخلی منبع اصلی ذخایر غله در سرانه و ریشه ها و غده های معادل غلات بوده است.

ارتباط بین نیازهای تغذیه ای، تجارت غلات و امنیت غذایی

در میان 76 کشور مورد مطالعه، یافته ها نشان داده است که ارتباط قوی بین سطوح واردات غلات و نیازهای تغذیه ای در کشورهای وارد کننده نشان می دهد. سه منطقه با بیشترین میزان واردات سرانه غلات (شمال آفریقا، آمریکای لاتین و کارائیب و آسیا) به طور قابل توجهی سرانه ی مصرف غذای بالاتری دارند.

مشکلات موجود در تجارت غذایی و امنیت غذایی

پاسخ های سیاست های تجاری به نوسانات بازار بین المللی.

سیاست های چندجانبه تجاری و امنیت غذایی.

اثرات تغییرات اقلیمی بر الگوهای تجاری.

برنامه خالص سلامت و امنیت غذایی

کشورهای کم درآمد از تعدادی از انواع برنامه های حمایت اجتماعی استفاده می کنند، که این برنامه ها برای کمک به بهبود دسترسی غذایی، استفاده و ثبات استفاده از غذا و مقاومت بیشتری در برابر تهدیدات ناامنی مواد غذایی طراحی شده اند. شایع ترین انواع برنامه ها عبارتند از: پرداخت های نقدی مشروط و بدون قید و شرط و کمک های متقابل مانند غلات یارانه ای.

در حالی که برآورد اثرات حمایت از برنامه ها بر امنیت غذایی بسیار دشوار است، شواهد نشان می دهد که تعدادی از برنامه های پشتیبانی اجتماعی در سراسر جهان، بسته به طراحی و زمینه، به بهبود جنبه های مختلف امنیت غذایی، از جمله دسترسی، تغذیه و ثبات استفاده از غذا کمک می کند.

شواهد بین المللی نشان می دهد که پرداخت نقدی مشروط و بدون قید و شرط ارزان تر از کمک های غذایی هستند، اما انتقال معادل پول نقد و غیر مالی اثرات مثبتی بر امنیت غذایی دارد. این نتایج نشان می دهد که انتقال پول نقد به کمک غذایی غیرمجاز ترجیح داده می شود. با این حال، بعید است که همه کشورها بتوانند نقل و انتقال نقدی را به طور قابل ملاحظه ای انجام دهند و کمک های مضر مواد غذایی همچنان به برنامه های حمایت اجتماعی داخلی کمک می کند.

زمینه

با وجود پیشرفت های قابل توجه در بهبود امنیت غذایی در چند دهه ی گذشته، سهم قابل توجهی از جمعیت کشورهای کم درآمد هنوز از نظر غذائی ناامن هستند (FAO, 2015a، 2015 Rosen et al.). با توجه به شیوع مداوم ناامنی غذایی، تعدادی از کشورها برنامه های حمایت داخلی را که برای بهبود برخی یا همه ی ابعاد امنیت غذایی (فراهمی، دسترسی، تغذیه و ثبات) مورد استفاده قرار می گیرند، اجرا می کنند. برای مثال، هند، بزرگترین برنامه ی جهانی ایمنی غذا را در جهان اداره می کند و اخیرا قانون ملی امنیت غذایی را برای گسترش واجد شرایط بودن برنامه ی کمک غذایی خود تصویب کرده است (Krishnamurthy et al. 2014).

مشکلات موجود در برنامه خالص امنیت غذایی

تمرکز بیشتر بر تغذیه و رژیم های سالم تر.

چالش های جدید مورد نظر.

استفاده از تکنولوژی برای دستیابی به اثربخشی و کارآیی بیشتر.

هماهنگی ملی و بین المللی.

تغذیه و سلامت

تغذیه و رابطه ی آن با امنیت غذایی و سلامت توجه بیشتری را به خود جلب کرده است. هدف اصلی این قانون، امنیت غذایی جهانی (GFSA)، کاهش گرسنگی، سوء تغذیه و فقر در جهان است.

تنوع غذایی، رژیم های غذایی مناسب برای هر دو مواد مغذی و ریز مغذی را پشتیبانی می کند. در طول 20 سال گذشته، رژیم های غذایی در 76 کشور که در تحقیقات ما قرار دارند، تا حدودی متنوع تر شده اند و در حال حاضر همه ی مناطق به طور متوسط حداقل میزان تغذیه برای دریافت سرانه ی کالری، چربی و پروتئین را تامین می کنند. با این وجود، این موضوع در گروه های با درآمد مختلف، صادق نیست.

علیرغم پیشرفت، چالش های تغذیه ای مهمی از قبیل تغذیه بهبود یافته برای گروه های آسیب پذیر (مانند زنان باردار و کودکان) باقی مانده است.

مسائل نو ظهور، درک بهتر چگونگی تاثیر عوامل غیر غذایی (مانند آب سالم و بهداشت مناسب) بر مصرف مواد مغذی و سلامت، همچنین "بار سه گانه" کمبود تغذیه، کمبود ریز مغذی ها، تغذیه ی بیش از حد و ناامنی غذایی را شامل می شود.

درشت مغذی ها به نوبه خود منعکس کننده تنوع در مصرف گروه های اصلی مواد غذایی است. به طور کلی افزایش درآمد منجر به مصرف بیشتر پروتئین های منبع حیوانی و سایر محصولات با ارزش بالا مانند میوه ها و سبزیجات و محصولات فرآوری شده می شود. در اکثر کشورهای با درآمد کم و متوسط که توسط USDA مورد مطالعه قرار گرفته اند، غلات، ریشه و غده، ماده ی غذایی عمده و منبع غنی از کالری های غذایی هستند.

مصرف گوشت، یک منبع مهم پروتئین و چربی و همچنین کالری می باشد که در اکثر مناطق به آرامی افزایش یافته است، اما در اکثر کشورهای با درآمد کم و متوسط، جزء رژیم غذایی جزئی است. مصرف گوشت در شمال و جنوب صحرای آفریقا و در مناطق دیگر تا حدودی سریعتر بوده است. در آسیا تغییرات قابل توجهی مشاهده می شود که به طور کلی ناشی از افزایش تولید گوشت بوده است. سهم رژیم غذایی برای میوه ها و سبزیجات در هر منطقه افزایش یافته است.

دریافت های تغذیه ای نیز با درآمد تغییر می کند. تجزیه و تحلیل ها نشان می دهد که افزایش تدریجی در تنوع مواد مغذی در رژیم های غذایی معمولی، تفاوت های قابل توجهی را در میان گروه های درآمد ایجاد می کند که در همه ی مناطق مورد مطالعه مشهود است. همچنین نتایج نشان می دهد که مصرف کالری در افراد با کمترین درآمد به طور قابل توجهی پایین تر است و این تفاوت در پروتئین بیشتر است.

تنوع در مصرف بین کمترین و بالاترین دهک های درآمدی بیشتر است. اختلاف بین بالاترین و پایین ترین دهک ها برای میوه ها و سبزیجات بیشتر است. این گروه از غذایی (میوه ها و سبزیجات) حاوی طیف وسیعی از مواد مغذی است که می تواند به بهبود وضعیت تغذیه کمک کند. همچنین اختلاف معنی داری میان کمترین و بالاترین دهک ها در مصرف شکر، شیرینی ها و روغن های گیاهی وجود دارد (این دو گروه از مواد غذایی دارای کالری زیاد هستند، اما دارای ریز مغذی های کمتری هستند).

اقدامات برای بهبود تغذیه و سلامت

گرچه روند درشت مغذی ها جنبه مهمی از تغذیه هستند، اما آنها تنها بخشی از نقش تغذیه را در امنیت غذایی به خود اختصاص می دهند. مطالعات قوی در مورد مسائل تغذیه بین المللی وجود دارد که اغلب با برنامه های بهداشت بین المللی مرتبط است. اداره ی آمار جمعیت شناختی و بهداشتی آمریکا (DHS)، داده هایی را برای نظارت بر پیشرفت در برخی از برنامه های بهداشتی، از جمله بهداشت و تغذیه مادران و کودکان فراهم کرده است. اهداف تغذیه ای که زنان باردار و کودکان را هدف قرار می دهد، تمرکز اصلی در GFSA است. ایالات متحده برنامه ی 1000 روزه ای را برای تأکید بر اهمیت تغذیه در طی 1000 روز اول زندگی یک کودک، از جمله زمان رشد در رحم مادر توسعه داده است (Black، 2013، USAID، 2014). دولت ایالات متحده همچنین برنامه ی هماهنگی تغذیه جهانی را برای بهبود کار 11 آژانس و برنامه های مربوط به تغذیه ی بین المللی (USG، 2016a) تدوین کرده است.

مسائل موجود در تغذیه و امنیت غذایی

پیامدهای تغذیه ای و سلامت تحت تأثیر تعدادی از عناصر محیطی و اجتماعی مانند آب، رعایت اصول بهداشتی و بهداشت قرار می گیرند. توجه به این عوامل غیر غذایی سبب پیچیدگی بیشتر بعد بهره برداری امنیت غذایی می شود.

برنامه های موثر برای بهبود سلامت گروه های آسیب پذیر (مانند زنان باردار و کودکان خردسال) ضروری هستند (Pinstrup-Anderson, 2013).

بار سه گانه" سوء تغذیه، کمبود مواد غذایی، کمبود ریز مغذی و استفاده بیش از حد از مواد غذایی، در حال حاضر در بسیاری از کشورهای در حال توسعه ی ناامن غذایی رخ می دهد. مصرف کم در پایین ترین دهک های درآمدی می تواند همزمان با مصرف بیش از حد مواد غذایی در دهک های درآمدی بالا باشد. کمبود ریز مغذی ها می تواند در سراسر طیف درآمد وجود داشته باشد. پاسخ مناسب به گروه های با درآمد مربوطه، چالش جدیدی را برای برنامه های امنیتی غذایی ایجاد می کند.

نتیجه گیری

تجزیه و تحلیل 76 کشور با درآمد پایین و متوسط که به طور مرتب توسط USDA پایش می شوند و بررسی تحقیقات امنیتی غذایی اخیر نشان می دهد که هر یک از پنج حوزه ای که ما بر روی آنها تمرکز کرده ایم (سنجش امنیت غذایی، بهره وری کشاورزی، تجارت مواد غذایی، برنامه های شبکه ی ایمنی غذایی داخلی و بین المللی و تغذیه) برای پایش امنیت غذایی، درک موفقیت های گذشته در امنیت غذایی و دستاوردهای آینده، حیاتی است.

تحقیق و تجربه کمک می کند تا استراتژی ها و روش هایی را شناسایی کنید که بتواند دستاوردهای 15 سال گذشته را بیشتر گسترش دهد و همچنین مسائل نو ظهور را که احتمالا موضوع مهم تحقیق و استراتژی امنیت غذایی آینده باشد را در بر می گیرد. برخی از مسائل نو ظهور به مسائل اصلی بهره وری، تجارت و شبکه های ایمنی مربوط می شوند.

ابعاد چندگانه امنیت غذایی یک چالش را در ایجاد یک مفهوم واحد از وضعیت امنیت غذایی ایجاد می کند و نیازمند استفاده از شاخص های متعدد برای شناسایی و به طور کامل مشخص نمودن جمعیت ناامن غذایی است. شاخص های کلیدی ملی، مانند آنچه که در ارزیابی سالانه امنیت غذایی بین المللی USDA منتشر شده اند، به موقع و کم هزینه هستند، اما برای ارزیابی فراهمی مواد غذایی یا وضعیت تغذیه ای در جمعیت ها، از ارزشمند کمتری برخوردارند. بررسی مصرف خانگی می تواند اطلاعات مهم و دسترسی مواد غذایی را فراهم کند، اما نسبتا گران است و نیازمند روش های جدید برای محاسبه ی دقیق برای تمام غذاهایی است که مصرف می شود. بررسی های مبتنی بر شاخص های آنتروپومتریک، داده های منحصر به فرد و ارزشمند در مورد پیامدهای تغذیه ای و سلامتی ارائه می دهند، اما تنها به مشکلات مربوط به بهره برداری می پردازند و لزوما مشکلات و مسائل نو ظهور که با دسترسی به مواد غذایی وجود دارد را شناسایی نمی کنند.

منابع

Aker, J. 2015. “Comparing Cash and Voucher Transfers in a Humanitarian Context: Evidence From the Democratic Republic of Congo,” World Bank Economic Review 29(2): 262-292.

Diaz-Bonilla, E. 2015. Macroeconomics, Agriculture, and Food Security: A Guide to Policy Analysis in Developing Countries. Washington, DC: International Food Policy Research Institute.

FAO. 2015a. The State of Food Insecurity in the World, United Nations, Food and Agricultural Organization (FAO), Rome, Italy.

Gilligan, D., A. Margolies, E. Quinones, and S. Roy. 2016. Impact Evaluation of Cash and Food Transfers at Early Childhood Development Centers in Karamoja, Uganda: Endline Survey. Washington, DC: International Food Policy Research Institute (IFPRI).

Hidrobo, M., J. Hoddinott, A. Peterman, A. Margolies, and V. Moreira. 2014. “Cash, Food or Vouchers? Evidence from a Randomized Experiment in Northern Ecuador,” Journal of

Development Economics 107:144-156.

Hoddinott, J., S. Sandstrom, and J. Upton. 2014. Impact Evaluation of Cash and Food Transfers in Zinder, Niger: Analytical Report. Washington, DC: International Food Policy Research Institute.

Krishnamurthy, P., V. Pathania, and S. Tandon. 2014. “Public Distribution System Reforms and Consumption in Chhattisgarh,” Economic and Political Weekly 49(8):74-81.

Sharad Tandon, Maurice Landes, Cheryl Christensen, Steven LeGrand, Nzinga Broussard Katie Farrin, and Karen Thome. Progress and Challenges in Global Food Security, EIB-175

U.S. Department of Agriculture, Economic Research Service, July 2017.

Smith, L., and L. Haddad. 2000. “Explaining Child Malnutrition in Developing Countries: A Cross Country Analysis,” Research Report 111, International Food Policy Research Institute.

Pinstrup-Andersen P. 2013. “Nutrition-Sensitive Food Systems: From Rhetoric to Action,” Lancet 382(9890):375-376.

Rosen, S., B. Meade, and A. Murray. 2015. International Food Security Assessment, 2015-2025, International Agriculture and Trade Outlook No. GFA-26, U.S. Department of Agriculture, Economic Research Service.

Wang, S. L., P. Heisey, D. Schimmelpfennig, and E. Ball. 2015. Agricultural Productivity Growth in the United States: Measurement, Trends, and Drivers, ERR-189, U.S. Department of Agriculture, Economic Research Service.

منبع: شبکه مطالعات سیاستگذاری عمومی، سه شنبه 7 خرداد 1398 

1043