این دیدار برای دو کشور یک لحظه تاریخی بود که اواخر ماه گذشته میلادی به ثبت رسید پیشتر هم پیش بینی شده بود که در جریان سفر ترامپ به کره جنوبی چنین ملاقاتی صورت گیرد اما تناقض گویی مقام های دو کشور باعث شده بود تا رسانه ها و مسئولان با تردید این رویداد را دنبال کنند.
در نهایت البته مشخص شد که دیپلمات هایی از آمریکا نامه ای را قبل از این دیدار در اختیار کره شمالی گذاشته بودند مبنی بر اینکه ترامپ قصد دارد با کیم در مرز دو کره دیدار و گفت و گو کند و یا اینکه دستکم طرفین مدتی را با یکدیگر مصافحه و احوالپرسی کنند و قدم زنی هم در مرز داشته باشند.
اما اینها برای پایان دادن به چند دهه اختلاف کفایت نمی کند بویژه آنکه مدرکی وجود ندارد دال بر اینکه آمریکا آماده است تا تحریم های کره شمالی را کاهش دهد و یا اینکه امتیاز اقتصادی و یا مشوق های امنیتی برای پیونگ یانگ در نظر گیرد.
در آن سوی مرز واقعی کره، نیز کره شمالی نشان داده است از تسلیحات هسته ای خود دست نمی کشد موشک های قاره پیمای هسته ای بالستیک و بمب های اتمی خود را تسلیم آمریکا نخواهد کرد و از مواضعش به رغم همه فشارهای اقتصادی و تحریم ها عقب نشینی نکرده است.
در واقع دیپلماسی گفت و گو و ارسال نامه و مصافحه و حضور در پیش چشمان رسانه ها و تبلیغاتی از این دست وقتی بیشتر توخالی و نمادین می نماید که سران دو کشور در مذاکرات هانوی در ویتنام برای دومین بار شکست می خورند و به کشورهایشان با دست های خالی بر می گردند.
افزون بر این دستاورد محسوسی پس از این دیدارها که سه بار انجام شده ثبت نشده است کره شمالی تمامی راکت های هسته ای و تسلیحات اتمی را در اختیار دارد و موشک های بالستیکش نیز در مقرهای خود آماده است و تحریم های آمریکا و متحدانش علیه کره شمالی برقرار است و ظاهراً همه چیز مانند روز اول است و گویی دیداری هم میان طرفین صورت نگرفته و گفت و گویی انجام نشده است.
امروز آنچه شبه جزیره کره به آن نیاز دارد دیپلماسی عملگرا است همان چیزی که کره شمالی به آن اشاره می کند و به آمریکا تاکید می ورزد که اگر می خواهد مشکلی حل شود و در زمینه عاری سازی منطقه از تسلیحات هسته ای گامی برداشته شود باید راهکارها و راهبردهای عملیاتی داشته باشد و سیاست های خصمانه اش را کنار بگذارد.
برای کره شمالی وجود تحریم های آمریکا و سازمان ملل به مصداق سیاست خصمانه است و این کشور وقتی خود را مخمصه نیروهای نظامی آمریکا از یک سو و تحریم های این کشور از سوی دیگر می بیند و برای کوچکترین مصارف اقتصادی مجبور است فشارهای زیادی متحمل شود طبیعی است که هرگز از سیاست هایش عقب نشینی نخواهد کرد.
کره شمالی اگر می خواست مغبون دیپلماسی نمادین دولت ترامپ شود سال ها پیش تسلیحات اتمی خود را نه تنها تولید بلکه آزمایش نمی کرد اما این کشور طعم سیاست های استعماری آمریکا را چشیده است و تا زمانی که تحریم ها لغو نشود و امتیازی امنیتی و مشوقی اقتصادی در اختیارش قرار نگیرد، گامی در مسیر عاری سازی اتمی نظامی برنخواهد داشت.
«آنکایتا پاندا» از خبرنگارانی که در هنگ کنگ قلم می زند، می گوید: دیدار مرزی شاید تلخی های شکست ملاقات سران در هانوی ویتنام را تا اندازه ای برطرف کرد اما نمی تواند اصل و اساس مناقشات را حل و فصل کند.
وی می گوید که نشانه ای از لغو تحریم ها نیست آمریکا کماکان بیشترین فشارها را بر کره شمالی وارد می کند و این کشور هم تسلیحات اتمی اش را سفت و محکم در اختیار گرفته است.
این کارشناس رسانه ای تاکید می کند که آمادگی از سوی کره شمالی برای غیراتمی شدن و یا از سوی آمریکا برای لغو تحریم ها دیده نمی شود.
فعلاً آنچه توافق نهایی است اینکه مذاکرات گروه های کاری شروع شود اما این نشست ها هم که پیشتر بارها برگزار شده بی نتیجه خاتمه یافته است و هرگز نتوانسته است صورت مساله را تغییر دهد و این بار هم خوشبینی به آن دیده نمی شود.
ظاهراً برای آمریکا فعلاً مهم است که از دیپلماسی نمادین برای انحراف افکار عمومی رای دهندگان بهره بگیرد و بنوعی آرامش سیاسی را در روابط با دیگر کشورها بخصوص کره شمالی برقرار کند تا ترامپ از فرصت بهتری برای پیروزی در دور بعدی انتخابات ریاست جمهوری بهره ببرد و مصافحه ای که با رهبر کره شمالی در پایان ماه گذشته میلادی در مرز واقعی دو کره در حضور خبرنگاران انجام داد بخشی از دیپلماسی جذب رای در آمریکا برای ترامپ محسوب می شود.
نظر شما