ساختار متمرکز آموزش و پرورش نیازمند تحول است

به گزارش خبرنگار گروه دانشگاه و آموزش، کیومرث فلاحی روز دوشنبه در همایش رویکردهای مدرسه محوری در نظام‌های آموزشی با تاکید بر همکاری و مشارکت خانواده‌ها اظهار کرد: رویکرد مدیریت مدرسه محور در کشورهای مختلف به عنوان یک استراتژی برای اصلاح روند آموزش و پرورش مطرح شده است.

وی افزود: تجربه نظام‌های آموزش محور گویای این است که هرچه تصمیم گیری ها به سطوح مختلف مدرسه نزدیک شود، دسترسی جامعه به تعلیم و تربیت کیفیت و تضمین بیشتری پیدا می‌کند و مشارکت مردم در سطح کلان و ملی افزایش می‌یابد.

به گفته فلاحی، مدرسه محوری با مفاهیمی از جمله مدرسه خودگردان، خود تنظیم و خود کنترل یاد می‌شود، مدرسه محوری یکی از الگوهایی است که می‌توان مصداقی صحیح برای تفویض اختیار در نظر گرفت.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش با اشاره به اینکه مدرسه محوری نوعی از تمرکززدایی است، یادآور شد: این الگو را می‌توان با بهره گیری از تجربه سایر نظام‌های آموزشی نیز تا حدودی اجرا کرد.

وی افزود: دانش آموزان و مدارس با شیوه مدرسه محوری می‌توانند در جهت منافع ملی گام بردارند؛ چرا که با این شیوه افراد توانمند روی کار می آیند.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش ادامه داد: درحال حاضر سرنوشت بسیاری از نخبگان موید ناکارآمدی سیستم قبلی آموزش و پرورش است.

فلاحی مدرسه محوری را شرکت دادن تمام اعضای مدرسه و اولیا در تصمیم‌ها دانست و ادامه داد: نظام‌های متمرکز و نامتمرکز، وجود امکانات متساوی و حق تعلیم و تربیت یکسان برای همه دانش آموزان از جمله ویژگی‌های مثبت مدرسه محوری است.

فلاحی خاطرنشان کرد: والدین و گروه‌های اجتماعی و دانش آموزان باید در تصمیم‌ها و اداره مدارس مشارکت داشته باشند. منظور از مشارکت این است که باید مدیر را به عنوان تسهیل کننده در نظر گرفت.

به اعتقاد وی، معلمان نقش گسترده‌ای در تعلیم و تربیت دانش آموزان دارند و در واقع مکمل مدیران هستند.

عضو هیأت علمی پژوهشگاه مطالعات آموزش و پرورش والدین را بیش از سایرین به دنبال اخذ نتایج مثبت از مدارس دانست و گفت: والدین گرانبهاترین سرمایه‌های خود را به مدارس می‌سپارند و از این رو به مدارس کمک‌های بی دریغی می‌کنند.

فلاحی گفت: هیچ مدیر آموزشی در نهاد آموزش و پرورش خود را بی نیاز از کمک‌های مادی، روانی و اجتماعی اولیا نمی‌داند.

وی ادامه داد: دانش آموزان باید در تصمیم گیری ها مشارکت داشته باشند. آنها قدرت درک بالایی دارند و می‌توانند در هماهنگی برنامه‌ها و نیازهای خود سهیم باشند.

این عضو هیأت علمی پژوهشگاه مطالعات، ارتقا فرهنگ عمومی را مستلزم توجه ویژه به وضعیت مدارس دانست و گفت: کم توجهی به دوره ابتدایی، بی هویتی یا کم هویتی دانش‌آموزان، خستگی معلمان و غفلت از نیازهای ضروری زندگی از جمله موانع اصلی پیشرفت آموزش و پرورش است.