تا چند سال پیش مقامات رژیم صهیونستی همواره از مهاجرت یهودیان به سرزمین های اشغالی خبر می دادند و با نشان دادن درِ باغ سبز و دادن امتیاز های بی شمار به دنبال جذب و اسکان یهودیان کم شمار جهان در فلسطین اشغالی بودند، اسکانی که به قیمت جان هزاران فلسطینی بی گناه تمام می شد، اما چند سالی است که نه تنها ترفندهای مقامات صهیونیستی برای جذب و اسکان یهودیان در سرزمین های اشغالی جواب نمی دهد، بلکه مهاجرت معکوس یهودیان فریب خورده از فلسطین اشغالی به بلای جان اشغالگران تبدیل شده است.
قبل از این، فرار و مهاجرت معکوس از فلسطین اشغالی اقشار عادی را شامل می شد، اما امروزه این معضل به دارندگان مدارک بالای دانشگاهی، متخصصان و اکثر اقشار ساکن این سرزمین نیز رسیده است.
بر اساس آماری که اداره مرکزی آمار رژیم صهیونیستی منتشر کرده، از سال ۱۹۴۸ تا پایان سال ۲۰۱۵ بیش از ۷۲۰ هزار نفر از یهودیان مهاجر وارد شده به فلسطین اشغالی از این منطقه خارج و دیگر به آن باز نگشته‌اند.
بر اساس آمار منتشر شده در اوایل سال جاری میلادی، صهیونیست ها برای اولین بار از سال ۲۰۰۹ با تراز منفی مهاجرت مواجه شدند به نحوی که در سال ۲۰۱۸ میلادی شمار یهودیانی که ترجیح دادند بقیه عمر خود را خارج از فلسطین اشغالی ادامه دهند و از این سرزمین خارج شدند ۱۶ هزار ۷۰۰ نفر اعلام شد در حالی که شمار رسمی افرادی که از نقاط مختلف جهان به فلسطین اشغالی منتقل شدند، تنها ۸ هزار و۵۰۰ نفر اعلام شد.
بر اساس نتایج تحقیقات انجام شده در فلسطین اشغالی در حال حاضر نسبت یهودیانی که از فلسطین اشغالی مهاجرت می کنند، ۲ از هزار است در حالی که شمار مهاجران به فلسطین اشغالی حداکثر به ۱ در هزار می رسد.
از نکات قابل توجه در آمار منتشر شده آن است که حدود نیمی از کسانی که مهاجرت از فلسطین اشغالی را به ادامه بقا در آن ترجیح دادند، متولدین این سرزمین بودند در حالی که نیمی دیگر یهودیان در خارج از آن به دنیا آمده بودند و در این میان ۶۴ درصد از اروپا، ۲۵ درصد از آمریکای شمالی و استرالیا و ۱۱ درصد هم از آسیا و آفریقا به این سرزمین اشغالی آماده بودند.
بنابر اعلام روزنامه صهیونیستی جروزالیم پست در اردیبهشت ماه سال جاری (۱۳۹۸) به نقل از دفتر آمار مرکزی رژیم صهیونیستی درخصوص جمعیت یهودیان و غیر یهودیان در سرزمین های اشغالی، هم اکنون حدود ۹ میلیون نفر در این منطقه زندگی می کنند که حدود ۶.۶۵ میلیون نفر یهودی (و اکثراً مهاجر) هستند که ۷۴ درصد از کل جمعیت فلسطین اشغالی را شامل می شوند.
براساس نوشته این روزنامه، تعداد جمعیت یهودیان اسرائیل در ده سال اخیر یک میلیون نفر افزایش یافته است، در مقابل شمار عرب های ساکن در سرزمین های اشغالی که شامل مسلمانان و مسیحیان و دروزی ها می شود، ۱ میلیون ۸۷۸ هزارو ۶۰۰ نفرعنوان شده که حدود ۲۱ درصد جمعیت فلسطین اشغالی را شامل می شود.
روزنامه صهیونیستی جروزالیم پست می افزاید، تعداد جمعیت عرب ها در فلسطین اشغالی در ده سال اخیر حدود ۴۰۰ هزار نفر افزایش یافته است؛ بین سال های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۸، تعداد جمعیت عرب ها در سرزمین های اشغالی حدود ۲۱ درصد افزایش یافت در حالی که جمعیت یهودیان در مقابل ۱۷.۵ درصد افزایش یافته بود.
روزنامه صهیونیستی هاآرتص نیز در شماره سوم آوریل ۲۰۱۹ (۱۴ فروردین ۹۸) خود در این باره نوشت: "ایرز کوماروفسکی" آشپز معروفی که در فلسطین اشغالی و در منطقه الجلیل شهرت زیادی دارد، به نیویورک مهاجرت کرد.
به اعتقاد کارشناسان صهیونیست، بزرگترین نگرانی که مراکز تصمیم گیری اسرائیل را به وحشت انداخته آن است که در سایه روند مهاجرت معکوس از یک سو و افزایش شمار فلسطینیان، جمعیت فلسطینی ها و صهیونیست های مهاجر در سال ۲۰۲۰ در سرزمین های اشغالی با یکدیگر مساوی شود.
این نگرانی به حدی است که طی چند ماه اخیر چند سخنرانی در کنفرانس های معتبر صهیونیستی در این رابطه برگزار شده و این در حالی است که "ایان مدان" رئیس بخش مالی و بودجه وزارت جذب مهاجر رژیم صهیونیستی خبر داد، بودجه ای به مبلغ ۱۰۰ میلیون شیکل برای ترغیب مجدد دانشمندان یهودی برای بازگشت به فلسطین اشغالی به تصویب رسیده است.
درباره علت این مهاجرت معکوس از سرزمین های اشغالی، رسانه های رژیم صهیونیستی دلایل مختلفی را ذکر می کنند؛ از پرداختن به گرانی معیشت در فلسطین اشغالی نسبت به بقیه نقاط دنیا تا فراهم بودن فرصت های شغلی یا تحقیقاتی در دانشگاه های مختلف جهان و البته اعتراف به نقش مقاومت که اوضاع امنیتی و سیاسی رژیم صهیونیستی را به شدت متزلزل کرده است.
به اعتقاد کارشناسان صهیونیست، عملیات گروه های مقاومت فلسطین و انتفاضه مردم فلسطین نقش مهمی را در رسیدن این تعداد از صهیونیستها به تصمیم قطعی خروج از فلسطین اشغالی داشته به نحوی که می توان گفت صرفه نظر از توجیه های رژیم صهیونیستی اکثر مهاجران برای جستجوی امنیت از سرزمین فلسطین فرار کرده یا به تعبیری فراری داده شده اند.
همچنین یکی دیگر از دلایل مهاجرت معکوس در سرزمین های اشغالی، تبعیض بین یهودیان آفریقایی تبار و یهودیان سفید پوست به ویژه اتیوبی تبارها می باشد.
در سایه این گسست داخلی، رژیم اسرائیل همچنان در وضعیت اجتماعی سست و شکننده ای به سرمی برد که این رژیم را با خطر نابودی در صورت یک دست نشدن بافت جمعیتی به علت درگیری ها و تناقض های شدید آن روبرو خواهد کرد.
شرایط بغرنج اتیوپی تبارها در فلسطین اشغالی موجب شده تا هر از چند گاهی این مهاجرین به خاطر موارد متعدد تبعیض نژادی و محرومیت و ظلم و ستم دست به اعتراض بزنند که اعتراضات اخیر اتیوپی تبارهای ساکن سرزمین های اشغالی که به دلیل قتل یک نفر از آنها به دست پلیس رژیم صهیونیستی انجام و گسترش یافت، در همین راست می باشد؛ این حادثه از یک سو بیانگر بحران های درونی جامعه این رژیم و از سوی دیگر رفتاری است که با قشر رنگین پوست تشکیل دهنده آن صورت می گیرد.
یهودیان اتیوپی تبار در دو دوره اوایل دهه هشتاد و اواخر قرن بیستم از اتیوپی به فلسطین اشغالی آمدند و در زندگی روزانه خود در سر زمین های اشغالی با انواع تبعیض روبرو شدند؛ به عنوان مثال کافی است که اشاره کنیم به آنها عبارت "کوش" یعنی "برده" اطلاق می شود که باعث جریحه دار شدن احساسات آنها می شود و عمق شکاف بین آنها و سایر اقشار در فلسطین اشغالی را بیشتر می کند.
یهودیان اتیوپی تبار از زمان ورود خود به فلسطین اشغالی با تبعیض های فراوانی روبرو بوده اند و این تبعیض را تنها افراد جامعه صهیونیستی علیه آنها اعمال نمی کنند، بلکه نهادهای رژیم اشغالگر قدس نیز با آنها تبعیض آمیز برخورد می کنند. این وضعیت باعث شده تا یهودیان اتیوپی تبار به یک قشر محروم در سرزمین های اشغالی تبدیل شوند و نهادهای رژیم اسرائیل با آنها به علت رنگ پوستشان برخوردهای نامناسب روحی و جسمی انجام دهند.
به طور کلی، نژادپرستی در قبال سیاهان در رژیم اسرائیل ساختاری هرمی به خود گرفته است؛ این همان چیزی است که "عدی دوری افراهام" پژوهشگر امور پناهجویان در سازمان عفو بین الملل بر آن تاکید می کند و می گوید که ریشه نژادپرستی رژیم اسرائیل بر ساختاری هرمی استوار است که اتیوپی تبارها در صدر هرم در بین دیگر آفریقایی ها قرار می گیرند. این ساختار هرمی باعث می شود که آنها با برخوردهای تبعیض آمیز و نژادپرستانه روبرو شوند.
شرایط آفریقایی تبارهای ساکن در سرزمین اشغالی به حدی با تبعیض روبه روست که اندیشکده صهیونیستی "ماریز" در تحقیقاتی اذعان کرده که ۴۱ درصد یهودیان اتیوپی تبار در اسراییل زیر خط فقر به سر می برند و اکثر آنها شغل های پایین نظیر رفتگری و تمیز کردن سرویس های بهداشتی دارند، زیرا بسیاری از کارفرمایان از استخدام آنها خودداری می کنند و درصد بیکاری بین آنها به ۶۵ درصد رسیده است.
با وجود اینکه تعداد یهودیان اتیوپی تبار ساکن سرزمین های اشغالی حدود ۱۴۰ هزار نفر هستند و ۱.۵ درصد مجموع جامعه رژیم اسرائیل را تشکیل می دهند، اما برخورد شدید و هولناکی از سوی دیگر اعضای جامعه صهیونیستی در قبال آنها روا داده می شود که تظاهرات اخیر آنها به دنبال حمله وحشیانه یک نظامی رژیم صهیونیست به یک جوان یهودی اتیوپی تبار تاکیدی بر این نگاه و برخورد نژادپرستانه است.
به اعتقاد برخی صاحب نظران مسایل منطقه، گسست و شکاف های نژادی و اجتماعی در بین صهیونیست ها به حدی رسیده که رژیم اسرائیل را با فروپاشی داخلی روبرو کرده است.
تحقیقات رسانه های صهیونیستی نشان می دهد، اکثر افرادی که فرار از فلسطین اشغالی را به ماندن در آن ترجیح داده یا می دهند، معتقدند زندگی شان در داخل فلسطین اشغالی در معرض خطر قرار دارد؛ این احساس در میان مهاجران ساکن شهرک های مهاجر پذیر رژیم صهیونیستی بیشتر است.
همچنین بسیاری از آنها اعلام کرده اند، هرگز احساس وابستگی به این خاک و سرزمین را به دست نیاورده اند. این در حالی است که به اعتقاد کارشناسان، یهودیان به امید زندگی در شرایط ایده آل و حتی سطحی بالاتر از آن به فلسطین اشغالی مهاجرت کرده اند و اکثر آنها به دلایل منافع شخصی و نه مسائل ایدئولوژیک به فلسطین اشغالی آمده اند تا شرایط معیشتی و اقتصادی خود را ارتقا ببخشند، اما وقتی با شرایط حاکم بر رژیم اسرائیل از جمله گرانی، ناامنی، نژادپرستی و الزامی بودن خدمت نظامی مواجه شدند، در این شرایط بود که متوجه شوند نه خبری از عسل هست و نه شیر پس در سایه عدم لغو تابعیت اصلی خود تصمیم گرفتند، شرایط زندگی در کشورهای خود را به توهم زندگی در بهشت! صهیونیست ها ترجیح دهند.
بهشتی که بیش از هر زمان دیگری صهیونیست ها به دروغ بودن آن اذعان پیدا کرده اند. "امیلیا لیپلیش"، استاد روانشناسی دانشگاه عبری قدس در کتاب جدید خود "صدای فقر جدید در اسرائیل" که با استناد به گفتگوهایش با شماری از زنان و مردان صهیونیست نوشته شده معتقد است، امروز بسیاری از اسرائیلی ها خود را فقیرتر از گذشته می دانند.
در بخشی از این کتاب آمده است، امروز جریان هایی در جامعه در حال شکل گیری است که می گویند ما فقط برای زنده ماندن به اسرائیل نیامده ایم، بلکه می خواهیم زندگی کنیم، در حالی که هر روز تعداد بیشتری در اسرائیل احساس بدبختی می کنند.
روزنامه صهیونیستی معاریو نیز در شماره ۳۰ می سال جاری (۹ خرداد ماه) خود اعتراف کرده که این روزها تعداد بیشتری از کسانی که فرودگاه بن گوریون را ترک می کنند، دیگر قصدی برای بازگشت به آن ندارند و تعداد بسیار کمی از آنها مجدداً این فرودگاه را به چشم خواهند دید.
نظر شما