این شبکه خبری نوشت: «ترزا می» آخرین روزهای حضور به عنوان نخست وزیر انگلیس را با چگونگی کمک به آزادی نفتکش انگلیسی موسوم به «استنا ایمپرو» سپری کرد. این نفتکش که با پرچم انگلیس تردد می کرد، هفته گذشته از سوی ایران در تنگه هرمز توقیف شد.
در بحبوحه تفویض قدرت به «بوریس جانسون» وزیر امور خارجه پیشین انگلیس - نخست وزیر کنونی انگلیس - و فقط سه ماه مانده به خروج انگلیس از اتحادیه اروپا، توقیف این کشتی ظاهراً مانند یک محاسبه غلط مشکل آفرین از سوی گروهی از نخبگان سیاسی انگلیس است که در تصمیم گیری های ضعیف این کشور سهم داشتند.
بلومبرگ با یادآوری شکست بریتانیا در بحران سوئز در سال ۱۹۵۶ نوشت: شگفت انگیزترین مساله درباره این اتفاق قابل پیش بینی بودن آن در سراسر این رویداد بود.
این رسانه آمریکایی افزود: دولت ترزا می، فاقد قدرت جلوگیری از حملات بیشتر به نفتکش ها است. در حال حال فقط یک کشتی انگلیسی موسوم به «اچاماس مونتروز» در منطقه حضور دارد و دو کشتی دیگر موسوم به «اچ ام اس دانکن» و «اچ ام اس کنت» امسال جایگزین آن در خلیج فارس خواهند شد اما در بهترین حالت فقط دو شناور برای اسکورت کردن ترافیک دریایی در دسترس خواهند بود و با پهلو گرفتن کشتی مونتروز تنها یک شناور این وظیفه را برعهده خواهد داشت.
این امر نشان می دهد که این تعداد برای محافظت از ناوگان تجاری که نزدیک به یکهزار کشتی است کافی نیست. نفتکش هایی که احتمالاً از تنگه هرمز عبور می کنند یک سوم مجموع این تانکرها را تشکیل می دهد.
بلومبرگ با اشاره به سهم اندک کشتی هایی که با پرچم انگلیس در آبهای آزاد تردد می کنند، نوشت: این امر منطقی را که به موجب آن انگلیس خود را درگیر چنین ماجراجویی کند بدون اینکه حتی از نتیجه آن آگاهی داشته باشد، به چالش می کشد.
بلومبرگ نوشت: مقامات کاخ وست مینستر ممکن است در خارج از حیطه وظایف خود در این امر مداخله کرده باشند یا این اقدام آنها ناشی از انتظار از واشنگتن برای در اختیار گذاشتن نیروهای بیشتری برای انجام عملیات محافظ از کشتی ها در خلیج فارس باشد اما دولت انگلیس آشکارا بدون یک برنامه پشتیبانی امن اقدام کرد. این حقیقت که چنین بحرانی در شرایط استعفای رسواکننده سفیر انگلیس در آمریکا «کیم دوراک» رخ داد نیز نمی توانست کمکی به این ماجرا کند.
به تازگی داراک که به دلیل توصیف رئیس جمهوری آمریکا به عنوان فردی بی عرضه و بی کفایت مورد حمله شدید دونالد ترامپ قرار گرفته بود، مجبور به استعفا شد.
بلومبرگ نوشت: وجود روابط دیپلماتیک بین ایران و بریتانیا می تواند به حل آسان تر این مساله کمک کند. با این حال روابط دو کشور تقریباً بدتر از اوضاع در سال ۲۰۰۷ است. در این سال آزادی ۱۵ نیروی دریای سلطنتی در منطقه مورد مناقشه ایران و عراق تقریباً دو هفته طول کشید.
این گزارش با اشاره به بازداشت «نازنین زاغری» تبعه انگلیسی- ایرانی در ایران نوشت، دخالت بوریس جانسون نخست وزیر جدید انگلیس در این روند کمتر موثر بوده است.
بلومبرگ افزود: مانند بحران سوئز، خطر بزرگتر، ضربه به جایگاه انگلیس در جهان و به طرز گسترده ای روابط این کشور در عرصه بین المللی است.
با وجودی که صادرات نفتی ایران به پایین ترین سطح از دهه 80 میلادی تاکنون رسیده، تمایل تهران برای حفظ روابط مثبت خود با دیگر طرف های برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) در خصوص برنامه هسته ای این کشور یکی از عوامل اصلی در جلوگیری از وخامت بیشتر اوضاع در تنگه هرمز است.
این رسانه با شکننده خواندن اوضاع در تنگه هرمز نوشت: اوضاع در این تنگه مهم و محل عبور نفت جهان ماه ها است که به وخامت گراییده است. در این شرایط جایز نیست که انگلیس با توجه به وضعیت ضعیف داخلی این کشور، خود را گرفتار چنین وضعیت خطرناکی کند.
پس از استقلال مصر، بریتانیا برای اینکه کنترل خود روی کانال سوئز را حفظ کند پیمانی با مصر امضا کرد که اجازه میداد نیروهای نظامی بریتانیا در محدوده کانال سوئز باقی بمانند.
اما پس از رسیدن عبدالناصر به قدرت او به نیروهای نظامی دستور داد تا کنترل کانال را به دست بگیرند و سپس آن را ملیکرد.
در واکنش به این تصمیم بریتانیا، فرانسه و رژیم اشغالگر قدس به مصر حمله کردند ولی اتحاد جماهیر شوروی که به عبدالناصر نزدیک بود تهدید کرد که اگر نیروهای دشمن از مصر عقبنشینی نکنند اروپای غربی را بمباران هستهای خواهد کرد.
برای اجتناب از یک جنگ هستهای آمریکا نیز تهدید کرد که اگر عقبنشینی انجام نشود تحریمهای اقتصادی بر سه نیروی مهاجم اعمال خواهد کرد.
در نهایت با تهدید آمریکا و عقبنشینی نیروهای مهاجم بحران کانال سوئز به پایان رسید.
اما این اتفاق نشان از کاهش جایگاه انگلیس و فرانسه به عنوان قدرت برتر جهان داشت.۸
۹۱۵۸
نظر شما