جا ماندن فریدونکنار از قافله توسعه شهری

به گزارش خبرنگار ایرنا، توسعه‌ی پایدار به عنوان فرایندی که نیازهای ضروری انسان‌ها را بدون به خطر انداختن مبانی توسعه یعنی محیط زیست فراهم می سازد، مدتهاست که توجه جوامع مختلف رابه خود مشغول ساخته است و ایران نیز از این مسئله مستثنی نیست.توسعه شهری که همه آن را با شاخص‌هایی از جمله پیشرفت اقتصادی، رفاه اجتماعی و کیفیت محیطی می شناسند نوک پیکان و اولویت تمامی برنامه‌های توسعه‌ای است.

علاوه بر این توسعه شهری پایدار شامل عوامل دیگری چون جذب سرمایه گذاری، درآمد پایدار ، توسعه خدمات عمومی، کاهش آلودگی ها، نگهداری از منابع، کاهش حجم ضایعات شهری و حمل و نقل مناسب و کارامد می باشد. درحالی که زیرساخت های مطرح شده در بسیاری از شهرهای کشور و از جمله برخی از شهرهای استان مازندران تا اندازه ای استاندارد اجرا شده اما در شهرستان فریدونکنار با ظرفیت های متنوع اقتصادی و جغرافیایی مغفول مانده است.   

دستیابی به بسیاری از امکانات رفاهی، تفریحی، بهداشتی و آموزشی که جزء امکانات و حقوق اولیه شهروندان هستند و وجود آنها در بسیاری از استان های کشور به امری معمول و متداول بدل شده هنوز برای شهرهایی همچون فریدونکنار آرزوهای ناممکن است.شهری که سالانه میزبان پنج میلیون گردشگر است و مرغوب‌ترین برنج کشور و شاید دنیا را تولید می‌کند، همچنان گویی در چند دهه پیش درجا می‌زند.توسعه شهر، فضای گردشگری، فضای سبز، مجموعه‌های تفریحی، اشتغال، خدمات شهری و حتی توسعه درمانی از جمله مواردی است که فریدونکنار سال‌ها میزبان وعده‌های آن می‌باشد.

غبار بی توجهی بر ظرفیت های فریدونکنار

فریدونکنار از ۱۰ کیلومتر ساحل شنی نیز برخوردار است که در زمره زیباترین و وسیع ترین بخش ساحلی دریای خزر می باشد. نوار ساحلی بکری که سالهاست حتی از پیش پا افتاده ترین امکانات گردشگری همچون فضای سبز ، پارک و رستوران و کافی شاپ ، هتل یا حتی ایجاد سرویس های بهداشتی بی بهره است.

با توجه به ظرفیت های طبیعی و خدادادی از جمله وجود آب بندان های بسیاری که در روستاهای این شهرستان وجود دارد و همه ساله میزبان پرنده های مهاجر است می توان فضای مناسبی برای ایجاد محیطی خوب برای توسعه گردشگری و ساخت مجموعه های تفریحی در فریدونکنار فراهم ساخت.

بندر فریدونکنار نیز با توجه به جانمایی و مساحت زیاد آن می توانست به یک فضای پررونق در گردشگری و جذب گردشگر تبدیل شود ولی همچنان چشم انتظار است شاید که فرجی شود.

تالابهای بین المللی فریدونکنار که سالانه میزبان صدها هزار پرنده مهاجر هستند از دیگر جاذبه های گردشگری این شهرستان است.همچنین قرارگیری این شهرستان در کریدور شرق به غرب استان مازندران در نوار ساحلی نه تنها این منطقه را از ظرفیت های اقتصادی عظیمی برخوردار کرده است ، بلکه از جهت راه ارتباطی نیز به آن اهمیت داده است.

فریدونکنار رها شده در چشم انتظاری برای توسعه

البته  انتظار توسعه فضای گردشگری و ایجاد فضاهای تفریحی از شهری که ۱۸ سال چشم انتظار افتتاح یک کمربندی هفت کیلومتری است اندکی دور از ذهن می نماید. احداث کمربندی که از نیاز اولیه مردم شهر است به یکی از جاذبه های گزارش نویسی رسانه ها بدل شده است. 

البته ناگفته نماند در روزهای اخیر وعده "ایجاد پیاده راه سبز ساحلی" که از سوی یکی از مسئولان شهرستان در فضای مجازی منتشر شده نیز به سایر وعده و وعیدهای این شهر همچون ایجاد مرکز تحقیقاتی، ساخت پارکینگ طبقاتی، ساخت المان های شهری مناسب و احداث میدان ورودی بندر  اضافه شده است.

کم بر خورداری و یا به گفته ساکنین این شهر عقب ماندگی فردونکنار به همینجا خلاصه نمی شود.انتظار ۱۸ ساله برای افتتاح تنها کمربندی شهرستان، عدم تغییر شهرسازی در ۲ دهه اخیر، عقب ماندگی در زیرساخت های گردشگری نسبت به شهرهای مجاور و حاکم بودن چهره گذرگاهی بودن بر فریدونکنار همواره به مردم این شهرستان القای عقب ماندگی کرده است.   

علاوه بر فقدان زیرساخت های مناسب و راه های ارتباطی غیر استاندارد ، نابسامان بودن کنارگذر رودخانه مرکزی شهر و پل میلاد ، ورودی های نامناسب شهر  و ساحل ، نبود پیاده روی مناسب و مبلمان شهری و نبود امکانات تفریحی و رفاهی از دیگر کمبودهای این شهر می باشد.

عقب ماندگی فریدونکنار تنها مختص به پروژه های عمرانی نمی باشد، این شهرستان  حتی از نبود امکانات فرهنگی نیز رنج می برد و با بیش از ۶۰ هزار نفر جمعیت فاقد سالن سینما یا تئاتر می باشد و ساکنان شهر برای دیدن یک فیلم بر روی پرده سینما باید به شهرها مجاور بروند. 

کم برخورداری برچسب شعاری مدیران بر پیشانی فریدونکنار

اگر مسئله توسعه فریدونکنار را از قالب چندین دهه خارج کنیم، به طور جدی تر در یک سال گذشته موضوع سخنرانی بسیاری از مسئولان شهرستانی و استانی و حتی وزیر کشور نیز بود.

اسفند ماه سال ۹۷ بود که شهرستان فریدونکنار به عنوان نماینده مازندران در جمع شهرهای کم برخوردار کشور معرفی شد و متعاقب با آن از سوی وزارت کشور و مسئول استانی به عنوان شهر پایلوت جهت توسعه شهری برگزیده شد.

بگذریم که جزئیات علت طرح کم برخورداری و برنامه توسعه‌ای برای مقابله با آن از رسانه‌ها مخفی داشته شد، نوع پاسخگویی یا بهتر عدم پاسخگویی مسئولان شهرستانی و استانی در رابطه با این شهرستان نشان می‌دهد گویا هیچ برنامه‌ای برای خروج فریدونکنار از بن بست عقب ماندگی وجود ندارد. 

توسعه فریدونکنار در حدی بی تغییر مانده است که اکنون مدیران این شهرستان نیز پاسخی برای خبرنگاران ندارند و هر بار به بهانه‌های مختلف از جلسات ۲۴ ساعته گرفته تا مسافرت‌های خارج از استان از پاسخگویی به نمایندگان افکار عمومی امتناع می‌کنند. 

در آخرین تلاشهای خبرنگار ایرنا برای یافتن پاسخ به چرایی عقب ماندگی فریدونکنار ، حتی مقام های عالی شهرستان نیز تن به اطلاع رسانی ندادند و به نوعی پاسخگویی را از سر خود باز کردند.

گویا کم برخورداری و تلاش برای توسعه فریدونکنار فقط متن زیبایی برای سخنرانی مسئولان است و هیچ آورده ای برای مردم این دیار ندارد.با این اوصاف توسعه فریدونکنار امروز با چالش های متعددی روبرو است، چالش هایی که در صورت مهار نشدن ممکن است قدرت تخریب زیادی برای شهر، ساکنان و منابع آن پیدا کنند و زمان عملی شدن طرح های توسعه ی پایدار را به تاخیر بیاندازند و به مرور شهر را از حالت پایداری و دوام دور کند. 

/۱۸۹۹/۹۹۱۹