به گزارش سایک سنچرال، وقتی محققان از گروهی از ورزشکاران خواستند تا میزان تمرینات خود را افزایش دهند، نوعی از خستگی ذهنی را در بین آنان مشاهده کردند که شامل کاهش فعالیت در بخشی از مغز بود که در تصمیمگیری اهمیت فراوانی دارد.
به گفته پژوهشگران، این ورزشکاران همچنین بیشتر به عمل بدون فکر قبلی دست میزدند و پاداشهای فوری را به دستاوردهای بزرگتر که به زمان بیشتری برای رسیدن به آنها نیاز بود، ترجیح میدادند.
ماتیاس پسیگلیون از بیمارستان پیتی-سالپترییر پاریس میگوید: «بخش جلویی مغز که تحت تاثیر بار اضافی تمرینات ورزشی قرار گرفت دقیقا همان بخشی است که در مطالعات پیشین نشان دادیم نسبت به فعالیت شناختی بیش از اندازه، آسیبپذیر است. بنابراین این بخش از مغز خود را به عنوان نقطه ضعف شبکه مسئول کنترل شناختی در مغز، نشان داد.»
این پژوهشها از ارتباط میان تلاش بدنی و ذهنی حکایت دارند؛ به گفته پژوهشگران در هر دو این موارد به کنترل شناختی نیاز است.
تداوم تلاش بدنی برای دستیابی به یک هدف دوردست نیازمند کنترل شناختی است.
به گفته پسیگلیون برای دستیابی به این منظور باید «فرآیند خودکاری که شما را به هنگام درد ماهیچهها و مفاصل متوقف میکند را کنترل کنید.»
جرقه آغاز این تحقیقات از آنجا زده شد که برخی از ورزشکاران فرانسوی که به رقابتهای المپیک راه یافته بودند، به «سندرُم تمرینزدگی» دچار شده و به دلیل احساس خستگی بیش از حد، عملکردشان افت کرد. سوال محققان این بود که آیا همان نوع از خستگی عصبی در مغز که در اثر کار فکری زیاد نیز ایجاد میشود، در ایجاد سندرم تمرین زدگی نیز موثر است یا نه.
به گفته پسیگلیون نتایج به دست آمده از این تحقیقات نشان داد که وضعیت عصبی در تصمیمگیری افراد تاثیر دارد، به این معنا که وقتی مغزتان خسته است، تصمیمات یکسانی نمیگیرید.
به گفته این تیم تحقیقاتی، باید میزان خستگی مغز را تحت کنترل قرار داد تا از گرفتن تصمیمهای بد در حوزههای سیاسی، قضایی و اقتصادی جلوگیری شود.
این پژوهش در مجله Current Biology منتشر شده است.
نظر شما