این طرح از سوی «محمد مسعود میر حسینی» و «ایمان صاحبی جویباری» و با راهنمایی «وحید حدادی اصل» (عضو هیات علمی دانشکده مهندسی پلیمر و رنگ دانشگاه صنعتی امیرکبیر) به اجرا در آمده است که حاصل آن چاپ هشت مقاله ISI در مجلات با درجه Q۱، چاپ پنج مقاله در کنفرانس بین‌المللی (Nano Structure Sharif) و همچنین ثبت یک اختراع بوده است.
«ایمان صاحبی جویباری» در این خصوص گفت: پلی‌یورتان‌ها از جمله پلیمرهای مهندسی هستند که در چند دهه گذشته، به علت خواص بالقوه شاخص در الاستومرها (پلیمری است که قابلیت ارتجاع پذیری بالایی دارد)، فوم‌ها، چسب و موارد بیولوژیک به شدت مورد توجه قرار گرفته‌اند که با توجه به رشد جهانی، این ماده پلیمری، در بین همه پلیمرها بیشترین ارزش افزوده را دارد.
مجری این پژوهش با اشاره به ایده خلاقانه این طرح و مزیت‌های نسبی آن گفت: در این پژوهش با استفاده از مخلوط پلی ال و کنترل ریز ساختار، خواص نهایی محصول برای کاربردهای گوناگون بهبود یافت؛ به طوری که در شرایط برابر، در مقایسه با نمونه‌های خارجی بهبود خواصی در حدود دو برابر داشت.
وی افزود: میزان کرنش در نقطه شکست نمونه‌های تجاری خارجی ذکر شده حداکثر ۷۰۰ درصد است؛ در حالی که در بین نمونه‌های سنتزی حاصل این پژوهش، توانایی تحمل کشش تا ۱۴۰۰ درصد به دست آمد.
جویباری خاطرنشان کرد: با توجه به کاربرد نمونه‌های سنتز شده در بخش‌های بیولوژیک، آنالیز سمیت (MTT) آنها گرفته شد که خوشبختانه نتایج موفقیت‌آمیز این آنالیز نشان داد که این محصولات زیست‌سازگار بوده و قابلیت به‌کارگیری در بخش‌های پزشکی همچون استنت قلبی را دارد.
نظر شما