به گزارش پایگاه خبری ساینس دیلی، در حال حاضر تمام نمونههای پوست ساخت شده با استفاده از فناوری چاپ سهبعدی، عملکردی مانند بانداژ دارند. در واقع این پوستها موجب بهبود فرایند ترمیم زخم میشوند، اما به دلیل فقدان سیستم رگهای خونی پس از مدتی از پوست جدا شده و هرگز با سلولهای پوست شخص، پیوند یکپارچه برقرار نمیکنند.
محققان نشان دادند با اضافه کردن عناصری مانند سلولهای اندوتلیال انسان که ساختار دیواره داخلی رگ را تشکیل میدهند و سلولهای پرسیت که سلولهای اندوتلیال را در بر میگیرند، به همراه کلاژن جانوران و سایر سلولهای ساختاری که معمولا در پوست پیوندی یافت میشوند، سلولها با یکدیگر ارتباط برقرار کرده و در طول چند هفته ساختاری از رگهای خونی ایجاد میکنند.
پس از این که پوست جدید به بدن یک موش پیوند زده شد، رگهای موجود در آن با رگهای خونی موش ارتباط برقرار کردند و جریان خون حاوی مواد مغذی در ساختار پوست پیوندی برقرار شد.
به گفته محققان برای این که بتوان این فناوری را در آزمایشات بالینی مورد بررسی قرار داد، لازم است سلولهای مورد استفاده برای ساخت پوست پیوند با استفاده از یک فناوری ویرایش ژن مانند CRISPR مورد دستورزی قرار گیرند تا رگهای خونی پوست پیوندی توسط بدن دریافتکننده مورد قبول واقع شود.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Tissue Engineering Part A منتشر شده است.
نظر شما