روح نصرت‌الله کریمی از هنر ایران دریغ شد

آیین تشییع پیکر نصرت الله کریمی هنرمند سینما، تئاتر و مجسمه سازی با حضور جمعی از هنرمندان از جمله اردشیر صالح پور، قطب الدین صادقی، ستاره اسکندری، پوری بنایی، سعید پور صمیمی، مارال فرجاد، بهمن فرمان آرا، مازیار میری، بهناز جعفری، فردین خلعتبری، منصور ضابطیان، علی دهباشی، رضا درمیشیان، سیف الله صمدیان در خانه سینما برگزار شد.

خسرو سینایی کارگردان کشور با حضور در پشت تریبون گفت: هنر بهترین ابزار برای زیبا زندگی کردن و زندگی را زیبا کردن است و کریمی از نمودهای زیبایی بود.

وی اظهار داشت: کریمی اگر فیلم نمی ساخت به صورتک ها عشق می ورزید اگر صورتک نمی ساخت تدریس می کرد و به شاگردانش فقط فن نمی آموخت بلکه شوق هنر را در آنان بیدار می کرد، وی اگر تدریس نمی کرد در هر محفلی که حضور می یافت گرما می بخشید، در تنهایی کتاب می نوشت و اگر کتاب نمی نوشت گل کاکتوس پرورش می داد و هیچ زمانی را از دست نمی داد.

سینایی تصریح کرد: وی به زندگی عشق می ورزید استاد زیبا زندگی کردن بود هنرمند و انسانی خردمند بود؛ طی سال های زندگی اش روحش از ما دریغ شد و حالا آمده ایم تا جسمش را با عشق و احترام به ابدیت بسپاریم.

کریمی در نسل آینده باقی می ماند 
مرضیه برومند نیز در این مراسم با بیان اینکه بعد از وفات کریمی، فضای مجازی از سخنان و ویدیوها پر شد، تاکید کرد: در این میان ویدیویی را دیدم که کریمی از زبان یک پدربزرگ به نوه خود حرف می زد که اگر روزی جسم من را در زیر ملحفه ای سفید دیدی بدان که من آنجا نیستم بلکه در ذهن تو باقی می مانم و ما امروز چه میزان زیادی در ذهن و خاطرات خود از کریمی سرشار شده ایم.
این کارگردان گفت: من چه بخت بلندی داشتم که شاگرد این هنرمند بودم زیرا بسیار آموختم، کریمی ارتباط تنگاتنگی با عروسک داشت و بسیار در آثار من حضور دارد، من طنز را از او آموختم طنزی که متفاوت تر از طنز امروز است، او در نسل ما و نسل آینده باقی خواهد ماند زیرا هیچکس نمی تواند برای ذهن هیچ محدودیت و ممنوعیتی ایجاد کند.

آثار به جامانده از هنرمند به معنای حضور اوست 
آیدین آغداشلو نیز با بیان اینکه دشوارتر از مرگ تحمل تنها ماندن است، اظهار داشت: از دست رفتن بزرگان یک هشدار است که باید جدی گرفته شود نه برای خود هنرمند بلکه برای ما که ماندیم باید مسئله مهمی باشد، زیرا حافظه تاریخی و خاطراتمان را از دست می دهیم.
وی افزود: اگر هنرمند سال های آخر عمر خود را در انزوا گذرانده باشد و آثارش در دسترس نباشد اتفاق تلخی می افتد و این است که حافظه تاریخی و نقطه اتکا خود را از دست می دهیم؛ در لحظه نمی فهمیم چه اتفاقی برای هنرمان افتاده است اما به آرامی همه چیز را از دست می دهیم که این اتفاق بسیار غم انگیز است برای ما که مانده ایم.
وی با تاکید بر اینکه هنرمندانی چون کریمی آجرهایی برای حفظ هنر به شمار می آیند، خاطرنشان کرد: این روزها آجرها در حال فرو ریختن هستند.
به گفته وی، کریمی راهی پیدا کرد که روزگار خود را در آرامش بگذراند و توانست همه روزهای خود را با وقار سپری کند و برای یک عمر وقار او کاری از دست ما بازماندگان بر نمی آید جز اینکه آنها را در یاد آیندگان نگه داریم زیرا خاطره تکیه گاه خوبی است.
وی تاکید کرد: آثار به جا مانده از یک هنرمند معنای حضور وی را مشخص می کنند حتی اگر به نمایش گذاشته نشوند.
 

در حیات هنرمند درباره او صحبت کنیم نه در آیین خداحافظی
داریوش فرهنگ هنرمند تئاتر و سینما نیز با بیان اینکه در مورد هنرمند صحبت کردن بسیار سخت است، اظهار داشت: این روزها کار ما شده آمدن به خانه سینما برای بدرقه هنرمندان تا در مورد بزرگان صحبت کنیم؛ این روزها مرگ یکه تاز میدان است و زندگی اسب لنگانی شده که آرام آرام راه خود را می رود.
وی با طرح این سوال که مگر کریمی چه کرده بود که باید سالها از هنر دور می ماند، خاطرنشان کرد: این هنرمند از بنیان گذاران دوبله در ایران بود و فعالیت های بسیاری در زمینه هنر انجام داد و با وجود اینکه دهه ها از اصل خویش دور ماند اما در ذهن ها زنده خواهد می ماند.
وی خاطرنشان کرد: هنرمندان این شانس را دارند که به حیات خود ادامه دهند زیرا هنر زایش و باروری دارد، اگر درختی آغاز به پوسیدن کند یک جوانه کوچک در میان پوسیدگی سر بر می آورد و به حیات خود ادامه می دهد.
به گفته وی، کریمی با وجودی که به عنوان یک هنرمند مورد جفا قرار گرفت اما کار کرد و نگذاشت فرسودگی وی را فرا بگیرد، منش و روش کریمی را نمی توان از یاد برد.
فرهنگ گفت: من از خانه سینما تقاضا می کنم که از من بخواهند در حیات همکاران خود صحبت کنم نه در مرگ آنان.

آرزو می کنم روزهای بهتری را ببینیم
رویا تیموریان نیز در این مراسم گفت: من این شانس را داشتم که از شاگردان دانشگاهی کریمی باشم، استادی پرشور و انرژی و خلاق که روح بزرگی داشت و این تصور را در مخاطب ایجاد می کرد که روحش در جسمش جا نمی شود.
وی افزود: با همه روزگارانی که پشت سر گذاشته ایم امید و آرزو دارم روزهای بهتری را ببینیم.

خوش باشید
ماندانا کریمی دختر مرحوم کریمی نیز پشت تریبون قرار گرفت و گفت: کسانی که او را از نزدیک می شناختند می دانند که پدرم خردمندانه و شرافتمندانه زیست و هرگز اهل شکوه و شکایت نبود، با طنز خود می گفت خوب نیستم چون عالی هستم.
وی تاکید کرد: پدر همیشه مردم را شاد می خواست به جای کلمه پایان از خوش باشید استفاده می کرد من نیز در پایان سخنانم به شما می گویم خوش باشید.

هنرمندان در واژه خلاصه نمی شوند
منوچهر شهسواری نیز با بیان اینکه نمی توان هنرمندان را از داشته ها محروم کرد، اظهار داشت: سینما و فرهنگ و هنر محل خلاقیت است نه جایی برای مانع و محدودیت ایجادکردن و کریمی امروز در میان عشق و علاقه تشییع می شود زیرا زندگی مهم ترین دارایی وی بود.
وی با بیان اینکه هنرمندان زندگی دوست هستند و به همین دلیل می نویسند و اجرا می کنند، تاکید کرد: هیچ هنرمندی را نمی توان در واژه خلاصه کرد آنها می مانند چون هنرمند هستند هیچ کس را  نمی توانیم از وجود یک هنرمند محروم کنیم زیرا آنها تنها با مردم سخن می گویند.
وی افزود: کریمی فرزندان هنرمند و وطن دوستی را به یادگار گذاشته و این ارثیه و یادگار گرانبهایی است که باقی می ماند.
وی از مرحوم کریمی تقدیر کرد که مانند یک پل گذری برای تاریخ و فرهنگ بود و آن را برای آیندگان حفظ کرد.
اردشیر صالح پور نیز در این مراسم پیامی را از یونیمای جهانی قرائت کرد و در پایان با اقامه نماز میت، نصرت الله کریمی به قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) رهسپار شد.

نصرت الله کریمی بازیگر و کارگردان پیشکسوت سینما و تلویزیون در دی‌ ماه ۱۳۰۳ در تهران متولد شد. وقتی تحصیلات ابتدایی را می‌گذراند، با اجرای تئاتر روحوضی به تئاتر علاقمند می‌شود و تحت تاثیر هنرمندانی چون چارلز اسپنسر چاپلین ( چارلی چاپلین) و عبدالحسین نوشین کار آموختن تئاتر را آغاز کرد و  در سال ۱۳۲۰ در تئاترهای تهران، هنر، فرهنگ، فردوسی و سعدی به عنوان گریمور، بازیگر و کارگردان فعالیت‌هایی را ‌آغاز و تا سال ۱۳۳۱ به کارش ادامه داد.

کریمی لیسانس کارگردانی سینمای خود را در سال ۱۹۳۸ و فوق لیسانس خود را در رشته‌ فیلمسازی انیمیشن عروسکی از دانشکده‌ پراگ اخذ کرده بود.

وی در سال ۱۳۴۰ در وزارت فرهنگ و هنر استخدام و متصدی کارگاه نقاشی متحرک شده بود و از سال ۱۳۴۴ با فیلم ‌افق روشن به عنوان مشاور کارگردان و نویسنده وارد دنیای سینما شد.

برخی فیلم‌هایی که کریمی در آن‌ها عموما به عنوان نویسنده، کارگردان و بازیگر حضور داشته است عبارتند از: درشکه چی ۱۳۵۰، خانه خراب ۱۳۵۴ و میهمان ناخوانده،  آقای شاکی، تولد سگ شهر ما ، هوشی و موشی ، پیوند و خسرو میرزای دوم.

وی ۱۲ آذرماه در سن ۹۵ سالگی بر اثر کهولت سن در منزل شخصی خود دار فانی را وداع گفت.