بهرام کلهرنیا مدیر گالری وَرد در گفت‌وگو با خبرنگار هنرهای تجسمی ایرنا گفت: حراج تهران یک روزه بنیان بازرگانی بازار هنر در طول سال را به هم می‌ریزد و سبب می شود هنرمندان جایگاه واقعی خود را از دست دهند، برای مثال هنرمندان بزرگی کنار گذاشته می شوند و هنرمندانی یک شبه آثار خود را میلیونی به فروش می رسانند. متاسفانه سال‌ها پیش شاهد حضور هنرمندانی بودیم که با فروش آثارشان دچار سوء تفاهم شدند و همین توهم سبب شد با قیمت های غیرمتعارف در شب پس از حراج از قاعده بازار هنر حذف شوند.
شخصیت حرفه ای هنرمند باید طی سال‌ها کار و تلاش شکل گیرد و نخست در فضای رقابتی هنر معاصر ایران تثبیت شوند و اعتباشان را از زیست هنری خود بگیرند نه از یک شب در حراج.
این هنرمند پیشکسوت اظهار کرد: حراج تهران خود را به عنوان اقتصاد هنر ایران معرفی کرده است درحالی که به دلیل شکل گیری این رویداد بر اساس منافع و اهداف محدود نمی تواند به یک پدیده ملی بدل شود که جامعه هنری ایران را دربرگیرد و همین امر سبب شده در این سال ها هنرمندانی به اصطلاح حراج‌رو به وجود آیند و هنرمندان دیگر که شانس حضور ندارند و مورد تایید نیستند از این دایره حذف شوند.
وی با اذعان به نقش مثبت این رویداد در هدایت سرمایه‌گذاری‌ها در بخش هنرهای تجسمی گفت: این رویداد باید سال‌ها زودتر شکل می گرفت. نمی‌توان تاثیر مهم این رویداد را بر ایجاد فرهنگ خرید آثار هنری و ارزش افزوده آن نادیده گرفت و این حراج توانسته در سال های اخیر نگاه به آثار هنری را به عنوان یک سرمایه گذاری در جامعه ایجاد کند.
با وجود این، کلهرنیا به اقتصاد هنر به عنوان موضوعی پیچیده در ایران اشاره کرد و گفت: این امر از مولفه های متفاوتی پیروی می کند؛ نقص مدیریتی و نبود برنامه ریزی صحیح به صورت آشکارا در هنر ایران داریم.
در این سال ها به صورت گوناگون و پراکنده هنرمندان و فعالان حوزه هنر، کوشیدند به صورت سلیقه ای بازارهایی را شکل دهند اما نبود یک ساز و کار منسجم و یکپارچه که بتواند هنرمندان و بازار تولید، عرضه و ارائه را به صورت صحیح در خود شکل دهد از مهمترین علت هایی است که سبب هرج و مرج در فضای هنری ایران شده است.
مدیرگالری وَرد گفت: حراج تهران به صورت یک رانت کنترل شده به فهرست معدودی از افراد محدود شده، این نگاه گزینشی در یک رقابت غیرمنطقی گالری داران را روبروی هم قرار داده است زیرا قادر نیستند در یک بازار عمومی رقابت کنند.
مخزن ملی آثار هنری در کشور ایجاد شود
وی با اشاره به آسیب های بازار بیمار در اقتصاد هنر افزود: زمانی که چرخه توزیع، ارائه، خرید و فروش از مسیر استاندارد خود خارج شود هنرمندان از استقلال خود فاصله می گیرند و برده گالری دار و حراج می شوند در حالی که هنرمند باید احساس امنیت کند و در یک مسیر صحیح در راس این چرخه قرار گیرد.
کلهرنیا با ارائه طرح مخزن ملی آثار هنری در کشور گفت: می توان یک صندوق را به صورت مشترک توسط بخش دولتی و خصوصی ایجاد کرد که شورایی متشکل از هنرمندان، گالری دار، مجموعه داران و فعالان حوزه تجسمی بر ارائه و فروش آثار در بازار نظارت داشته باشند تا از این سردرگمی جلوگیری شود و انسجام شکل گیرد.
حراج تهران با اهداف بزرگی آغاز به کار کرد که اگر به اهداف خود وفادار بود با این تفکر نقادانه کنونی روبرو نبودیم. حراج تهران در سیاستگذاری های فرهنگی کشور اثر می گذارد و باید این پرسش را مطرح کرد چند درصد آثار حراج به هنرمندان اندیشمند در مقایسه با پیشگامان هنر تعلق دارد و آیا این آثار نماینده هنر و فرهنگ معاصر ایران است.
دوازدهمین دوره از حراج تهران عصر روز جمعه۲۷ دی ماه با مجموع فروش ۳۱ میلیارد و ۷۱۷ میلیون تومان درحالی پایان یافت که گرانترین اثر فروخته‌شده متعلق به حسین زنده‌رودی با قیمت ۳ میلیارد و ۲۰۰ میلیون تومان بود.
مجموعه حراج تهران در سال ۱۳۹۱ به صورت نهادی مستقل و خصوصی شکل گرفت. این حراج معرفی نمونه های هنر مدرن و معاصر ایران، از هنرمندان پیشگام و نام آشنا گرفته تا جوانان، به مجموعه داران هنری و مخاطبان جهانی را هدف اصلی خود قرار داده است. این مجموعه همچنین تقویت بازار داخلی هنر که زمینه و بستر اصلی بازار جهانی است، را از اهداف اصلی خود عنوان می کند.
نظر شما