به گزارش روز دوشنبه شبکه "عربی ۲۱ "، این مجله در گزارش خود، مشارکت و پشتیبانی امارات از بحران لیبی را آزمایش مهم راهبردی برای ابوظبی دانست و افزود: یکی از اهداف این است که امارات می خواهد برای حضور در صحنه بین الملل آینده سازی کند و خود را در بین قدرت های مهم تاثیرگذار منطقه عربی قرار دهد.
مجله ایتالیایی ژنرال بازنشسته " خلیفه حفتر " را " شاهزاده جنگ " توصیف کرد و نوشت که وی در جنگ لیبی از دو نوع پشتیبانی برخوردار است ، اول از سوی روسیه و فرانسه است که مخفیانه می باشد و دوم که بیشتر آشکار است، از سوی مصر و امارات انجام می شود.
این مجله با اشاره به آغاز کاهش حجم کمک های دریافتی حفتر از سوی قاهره اضافه کرد: در مقابل ابوظبی همچنان به پشتیبانی فنی و سیاسی از این ژنرال بازنشسته ادامه می دهد و از حملات حفتر برای در دست گرفتن کنترل طرابلس حمایت می کند.
فورمیکا اضافه کرد: به همین دلیل است که به رغم توافق قدرت های بین‌المللی در "کنفرانس برلین" برای برقراری آتش بس و تاکید بر لزوم فوری متوقف کردن پشتیبانی نظامی خارجی از طرف های درگیر و احترام به قطعنامه سازمان ملل مبنی بر منع ارسال اسلحه به لیبی، عملیات نظامی برای ورود به پایتخت این کشور همچنان ادامه دارد.
بهره مندی امارات از کنفرانس برلین
این مجله خاطرنشان کرد که به نظر می رسد امارات از کنفرانس برلین بهره واقعی را برده است، زیرا موفق شد در سطح دیپلماسی بین‌المللی، فرد مورد نظر خود در لیبی را تحمیل کند و در همین حال به فشارهای نظامی علیه دولت وفاق ملی که مورد تایید سازمان ملل است، همچنان ادامه می دهد.
در همین زمینه، " چینزا بیانکو " کارشناس امور اروپا و خاورمیانه در روابط خارجی اتحادیه اروپا گفت: همه تکرار می کنند که جنگ در لیبی نمی تواند از طریق نظامی پایان یابد، اما ابوظبی با این نظر موافق نیست و این یعنی شما بدون اعتقاد به اینکه تنها راه حل سیاسی است، در یک حرکت دیپلماتیک شرکت کنید.
بندرهای دریایی
مجله یاد شده با اشاره به اینکه امارات منافع متعددی را در جنگ لیبی دنبال می کنند و به همین دلیل علاقه زیادی به جنگ در این کشور دارد، اضافه کرد: مهمترین منافعی که ابوظبی در لیبی دنبال می کنند، در دست گرفتن کنترل یکسری بندرهای این کشور در چارچوب برنامه راهبردی امارات است. براساس این برنامه، امارات قصد دارد در ساخت گروهی از بنادر که بخشی از پروژه کمربندی و جاده ای لیبی است و توسط چین تکمیل خواهد شد، شرکت کند.
در ادامه گزارش مجله فورمیکا آمده است: اماراتی ها می‌خواهند قدرت آن را داشته باشند تا در پروژه چینی‌ها در لیبی نقش محوری ایفا کنند و به یک شریک ضروری برای آنها تبدیل شوند به خصوص که فکر می کنند آینده برای این متحدان خواهد بود و در سال های آینده آمریکا به عنوان تاثیرگذارترین نیرو نخواهد بود.
به همین دلیل جای تعجب ندارد که اماراتی‌ها برای سیطره بر زیر ساخت های بندری "برقه" در شرق لیبی که نیروهای حفتر در آن حضور دارند، به منظور استفاده برای اهداف غیرنظامی و نظامی عجله کنند.
حمله به آفریقا
امارات برای سیطره و گسترش نفوذ خود در منطقه آفریقای شمالی با مشکل روبرو است، زیرا حمله به مراکش ، موریتانی و تونس با توجه به زمینه سیاسی خصمانه با ابوظبی امکان پذیر نیست و به همین دلیل لیبی از اهمیت زیادی برای امارات برخوردار است.
در حقیقت، امارات در لیبی یک هدف سیاسی دیگر را نیز دنبال می کند و آن اخراج گروه "اخوان‌المسلمین" که اکنون مقر آنها در ترکیه قرار دارد و از آنجا که در حال حاضر لیبی برای آنکارا اهمیت دارد، ترکیه به اولین دشمن ابوظبی تبدیل شده است.
منابع طبیعی
این مجله در ادامه به اهمیت منابع طبیعی لیبی اشاره کرده و آورده است: ترکیه به منظور ایجاد چارچوبی برای فعالیت در شرق مدیترانه به طرابلس نزدیک شد، به ویژه که ائتلاف های ژئوپلیتیک در منطقه بر محور انحصار سهام های بزرگ انرژی و خصومت با آنکارا می چرخند.
زمین شناسان بر وجود ذخایر مهم انرژی در سواحل لیبی تأکید می کنند و به یقین ابوظبی برای به دست آوردن آنها علاقه‌مند است و لیبی دارای مشخصه های ژئوپلتیک بسیار زیادی می باشد که چشم ابوظبی به آنها دوخته شده و از لیبی به عنوان منطقه ای برای ارتباط با مدیترانه و شاخ آفریقا استفاده خواهد کرد.
سیاست دیگری که امارات در لیبی دنبال می کند، به جنگ یمن مربوط می شود، جایی که اماراتی ها بیشتر بر منطقه جنوبی یعنی محل سواحل که در آن بندرها ساخته می شوند، تمرکز می کنند تا بتوانند منابع نفتی را از طریق زمین و دور زدن تنگه هرمز عبور دهند.
این مجله به اهمیت جزیره "سقطره" که در جنوب یمن در خارج از شاخ آفریقا قرار دارد، اشاره کرد و افزود: این جزیره در حال حاضر در کنترل امارات است و به دلیل موقعیت مهم خود ، در زنجیره بنادر ابوظبی و تأمین امنیت ناوبری دریایی امارات از اهمیت بالایی برخوردار است.
امارات و چین
نشریه ایتالیایی افزود: وقتی درباره امارات سخن گفته شود، به ناچار صحبت از عربستان به میان می آید و این سوال مطرح می شود که آیا بین استراتژی دو کشور همپوشانی وجود دارد یا خیر.
مجله فورمیکا در این باره نوشت: در حقیقت، برخی از تضادها بین آنها وجود دارد، اما به طور کلی بین دیدگاه ابوظبی و ریاض هماهنگی است، زیرا هر دو در خصوص سیطره بر بنادر و ائتلاف کردن با چین در لیبی به توافق رسیده اند، درست همانطور که توافق کرده‌اند در صورت عقب نشینی آمریکا از تعهدات خود در خاورمیانه، فرصتی برای گسترش نفوذ وجود دارد پیش از آنکه ترکیه این کار را انجام دهد.
این مجله چالش اخیر درباره روابط امارات و چین را مورد بررسی مجدد قرار داد و نتیجه گرفت که این دوستی می تواند همانند دوستی ابوظبی با واشنگتن باشد.
امارات با ورود به لیبی توانست یک راهبرد را تدوین کند و ممکن است پرونده این کشور آزمایش واقعی و تعیین کننده برای ابوظبی باشد و به همین دلیل است که بیشتر و بیشتر به سمت پکن حرکت می کند.
اما اماراتی ها چگونه می توانند این رابطه دوگانه را مدیریت کنند. فورمیکا در این مورد توضیح داد: در واقع، اماراتی ها می دانند که آنها شریک ضروری برای محافظت از منافع عظیم استراتژیک هر دو قدرت ( چین و آمریکا ) هستند، به خصوص آنکه واشنگتن و پکن به دنبال آنند تا بدون درگیر شدن در این امر، از خاورمیانه بهره مند شوند و از این رو اماراتی ها راهی پیدا کرده اند که بتوانند همزمان از چین و آمریکا بهره مند شوند.
نظر شما