سبز و سفید و قرمز به من انگیزه می دهد، همین سه رنگ مقدس که امروز در دستهای کودکان ایران می رقصد قدمهایم را تندترمی کند تا سر وقت به جشن انقلاب برسم.
این جمله های کوتاه را می گوید و مشغول مرتب کردن چهره های سرخ و خندان دانش آموزانی می شود که از ماهها پیش یک سرود انقلابی را برای اجرا در راهپیمایی ۲۲ بهمن تمرین کرده اند.
طنین "سرفراز باشی میهن من" از حنجره ۱۳۵۷ دانش آموز همدانی برمی خیزد و ناخداگاه جمعیت با این طنین حماسی همصدا شده و تا ابرهای بغض آلود آسمان اوج می گیرد.
جمعیت راهپیمایان از چند خیابان برفی و یخبندان عبور کرده تا به میدان امام خمینی(ره) برسند که میعادگاه جشن چهل و یک سالگی انقلاب است، اما خسته نیستند.
برخی هم انگار پاهایشان را گره زده و دیگر قادر به ادامه راه نیستند.
خودم را به آنها می رسانم که از سالمندان این شهر هستند و با هم وعده کرده اند امروز به راهپیمایی بیایند و حالا از نفس افتاده اند.
آنها جوانان برومند سال ۵۷ هستند که یکی از طرف بقیه مختصری از دلاوری هایشان را برایم تعریف می کند و از شبهایی می گوید که بدون واهمه و ترس ازعواقب شعارنویسی برعلیه رژیم طاغوت و پخش اعلامیه صحبتهای امام خمینی، مردم را به بیداری اسلامی دعوت می کردند.آنها جوانان برومند سال ۵۷ هستند که یکی از طرف بقیه مختصری از دلاوری هایشان را برایم تعریف می کند و از شبهایی می گوید که بدون واهمه و ترس از عواقب شعارنویسی علیه رژیم طاغوت و پخش اعلامیه صحبتهای امام خمینی(ره)، مردم را به بیداری اسلامی دعوت می کردند.
از آن همه شور و حرارت تنها زانوان لرزان و دستهای چروکیده ای مانده که بی عصا رمق راه رفتن ندارند، با این حال می گویند هنوز هم به انقلاب و خون هایی که برای پیروزی اش ریخته شده تعصب داریم و با همین دست و پای کم جان، بدخواهان وطن را وادار به عقب‌نشینی می کنیم.
گروه رزم نوازان تیپ سه زرهی ارتش هم زیبا و پُرطمطراق سرود جمهوری اسلامی را می نوازند و با هر ضرباهنگش دوباره شیفته آب و خاک وطن می شوی و به ایرانی بودنت می بالی.
پاسداشت خون شهدا پای صندوق‌های رای
جمعیت زنان آرام آرام از مردها بیشتر می شود، این را از شعارهایی که فریاد می زنند متوجه می شوم، شعارهایی با مضمون شهادت سردار سلیمانی و جنایت آمریکا بر همه فریادها چیره می شود، انگار خون این شهید بعد از قریب چهل روز هنوز گرم و جوشان است.
بعضی ها سربند "سلام بر سردار دلها" به پیشانی بسته اند و در جواب دادن به سوالم می خواهند از یکدیگر پیشی بگیرند.
"حاج قاسم زنده است و ما دختران ایران نمی گذاریم این سردار رشید فراموش شود" ، "جای سردار سلیمانی در چهل و یک سالگی انقلاب خالی است" ، " فداکاری حاج قاسم را پای صندوق های رای جبران می کنیم"
جمعیت زنان آرام آرام از مردها بیشتر می شود، این را از شعارهایی که فریاد می زنند متوجه می شوم، شعارهایی با مضمون شهادت سردار سلیمانی و جنایت آمریکا بر همه فریادها چیره می شود، انگار خون این شهید بعد از قریب چهل روز هنوز گرم و جوشان استاما شوق و اشتیاق دختران دوام نمی آورد و زود در میان همخوانی گروه منتظران مهدی (عج) که از بلندگوهای مراسم پخش می شود محو شده و حالا همه یکصدا با این جوانان خوش صدا همراهی می کنند: آمریکا آمریکا ننگ به نیرنگ تو خون جوانان ما می چکد از چنگ تو...
ابرهای آسمان هم سینه بهم فشرده و دانه های ریز برف را همچون مروارید بر سر مردم این شهر می پاشند انگار می خواهند در شادی و سرور جشن پیروزی انقلاب شریک شوند.
۲۲بهمن، عید انقلاب
برخی ها پرچم ها و پلاکاردهایشان را سایبان کرده تا از گزند برف و سرما در امان بمانند، روی یکی از همین ها نوشته بود " ۲۲بهمن عید انقلاب است" نوشته ای خوش خط که در میان شعارهای جورواجور که نظرم را جلب می کند از نوجوانی که این شعار را در دست دارد معنی و مفهوم دست نوشته اش را می پرسم و او بی درنگ عید انقلاب را به من و تمام هموطنانش شادباش می گوید.
جمعیت تمامی ندارد و از کوچه و خیابان های اطراف مدام به جمعیت راهپیمایان اضافه می شود و هر گوشه اش جذابیت و دلربایی خاطره انگیزی را مهمان چشمهایت می کند.
گروه دمام نوازان هم در سوی دیگری از این مراسم پر انرژی بر طبل ها و شیپورهای بلندشان می دمند و با هر سنجی که برهم می سایند عده ای را گرد خود جمع می کنند.
این نوع موسیقی در همدان بیگانه است اما آنقدر گوش نواز و دل انگیز می نوازد که بسیاری از مردم رهگذر کوچه و بازار را توانسته با خود همراه کرده و به جشن انقلاب بیاورد.
خلاصه هر کسی به فراخور استعداد و هنرمندی اش در این بزم شادمانه ایران سهیم است به طوریکه در تمام شهرهای استان مانند ملایر سرزمین تاکستانهای شیرین، تویسرکان مهد طلای سبز، نهاوند رویشگاه سرآبهای خروشان و خلاصه در ۷۰ نقطه مادستان ساز و آواز جشن پیروزی خون بر شمشیر شنیده می شود.
نظر شما