مهدی قاسمی روز دوشنبه در گفت وگو با ایرنا با بیان اینکه عمده دلیل پنهان کاری در رساندن خبر بد، جلوگیری از اضطراب و افسردگی و یا حتی آسیب بیشتر به فرد یا افراد مخاطب عنوان می شود، اظهار داشت: برای بسیاری از افراد این اتفاق رخ داده و به خوبی تجربه شده که از دادن خبر بد به دوستان و نزدیکان بر حسب میزان بدی خبر، حس ناخوشایندی در روان انسان بوجود خواهد آمد.
وی برای نمونه گفت: خبر فوت یکی از اعضای خانواده یا عزیز دوست داشتنی، نمره بد در یک امتحان، قبول نشدن در کنکور، ابتلا به بیماری صعب العلاج و یا خبر شیوع یک بیماری در سطح ملی، تاثیر این اخبار و چالشی که در بین افراد خانواده و یا جامعه ایجاد می کند، تماما بسته به پنهان کاری و یا اطلاع رسانی شفاف دارد.
این روانشناس بالینی گفت: بسیاری از افراد نگران این هستند که نتوانند خبر بد را بدرستی به دیگران رسانند و خود را در این اطلاع رسانی ناقص به نوعی مقصر در قسمتی از احساسات منفی بوجود آمده می دانند. بطور قطع یک بخش مهم این اطلاع رسانی، انسانی است زیرا شنیدن و دیدن رنج و ناکامی هایی که گاها هیچ درمانی ندارد، بالاخص برای عزیزی و یا دیگران، دردناک و ناخوشنود کننده است.
وی با بیان اینکه در بخش دیگر اطلاع رسانی بد، احتمال دارد در همذات پنداری با دیگران بطور ناخودآگاه احساس شرم یا گناه کنیم، افزود: شاید ترجیح می دهیم در روابط با دیگران پیام آور خبر خوب باشیم و تجربه و احساس خوبی را از خود در فرد یا افراد جامعه به یادگار گذاریم. ولی باید اذعان کرد تحمل تبدیل شدن به پیام آور بد، سخت و دشوار است.
کنترل اضطراب، آسیب کمتر
قاسمی با بیان اینکه در بیشتر مواقع از جمله دلایل قانع کننده فرد یا افراد در پنهانکاری اخبار بد، جلوگیری از اشاعه اضطراب و استرس و آسیب رسانی کمتر به دیگران عنوان می شود، گفت: در بررسی های به عمل آمده بویژه در فرهنگ‌های گوناگون، بازگو کردن خبر بد یا ناگوار نه تنها سبب افسردگی و اضطراب نخواهد شد بلکه در بلندمدت موجب تطابق بهتر فرد با آن مشکل یا سازگاری با مصیبت خواهد شد.
وی افزود: در واقع ممکن است ابتدا در فرد یا افراد واکنش‌های هیجانی بروز دهد اما به تدریج با استفاده از مکانیسم‌های سازگاری موضوع را می‌پذیرند. برای نمونه تأخیر بیش از اندازه و بی مورد در رساندن خبر بد به یک بیمار، می تواند سبب کندتر شدن فرآیند سازگاری آن با مشکلی که دارد، شود. البته چنانچه پنهان کردن با این هدف باشد که در موقعیت مناسب خبر را به فرد اطلاع رساند، این مسأله دیگری است.
قاسمی با بیان این مطلب که پنهان کردن خبر بد می تواند فرصت ها را از دیگران بگیرد، برای نمونه اظهار داشت: فردی که عضوی از خانواده خود را از دست داده، فرصت شرکت در مراسم سوگواری و یا فردی که دچار بیماری سرطان شده، فرصت درمان احتمالی را ممکن است از دست دهد، این فرصت ها ممکن است خیلی مبهم و درونی باشد و اطرافیان از وجود آن خبر نداشته باشند.
اطلاع رسانی بد
این روانشناس گفت: بدترین کار در اعلان خبر بد، گفتن ناگهانی آن است. اعلان ناگهانی و بدون همدردی، آنی و سریع، کار اشتباهی است و مشکلات هیجانی فرد را افزایش می دهد. باید پیش از دادن خبر بد سعی کرد شرایط مناسب مهیا و از دادن خبر تلفنی و یا در قالب خنده و شادی خودداری کرد.
نظر شما