آنچه اینجانب می خواهم به آن بپردازم، یک شاخص کلی برای نقد صحنه‌ها و دیالوگ‌های بدآموز این مجموعه و سایر سریال‌ها و فیلم‌های مشابه است و با این شاخص می‌توان به راحتی این گونه فیلم ها را ارزشیابی کرده و از قضاوت ناعادلانه پرهیز کرد.
طبیعت کار این است هنگامی که می‌خواهید یک ناهنجاری را نقد کنید باید آن را به نمایش بگذارید و سپس نقد کنید. حال اگر در فیلم یا مجموعه‌ای یک ناهنجاری اجتماعی یا اخلاقی نمایش داده شد اما در فیلم مورد انتقاد قرار نگرفت، به معنای تایید آن ناهنجاری از طرف سازنده فیلم می باشد ولی اگر پاسخ آن ناهنجاری در فیلم به شکلی نمایش داده شد، به معنای آن است که سازنده فیلم به دنبال نقد آن ناهنجاری بوده است.
با این شاخص وقتی سریال پایتخت را مشاهده می‌کنیم، می‌بینیم در بسیاری از موارد پاسخ ناهنجاری ها داده شده است؛ به عنوان مثال وقتی که بهتاش با مادر خود بد سخن می‌گوید، پدر با تعجب و تندی با او برخورد می‌کند. در این قسمت سازنده فیلم به دنبال آن است که به مخاطب بگوید نباید با والدین خود بد صحبت کنید. به علاوه در جای دیگری از این سریال می‌بینیم، پدری که ناراحت شده و به فرزند خود سیلی زده، ابراز پشیمانی می‌کند و به مخاطب اینگونه می‌فهماند که اگرچه فرزند خطا کرده اما پدر هم نباید از کوره در برود و برخورد ناشایستی انجام دهد.
این‌ها نمونه‌ای بود از نمایش یک ناهنجاری و ارائه پاسخ از طرف سازنده فیلم. مورد دیگری که در فیلم به عنوان یک ناهنجاری مطرح شد و مورد بحث قرار گرفت، استفاده از حیوانات خانگی بود که به زیبایی در رابطه با احکام شرعی حضور حیوان در خانه و منافات داشتن این امر با نماز به بحث گذاشته شد. انصاف قضاوت این است که اینگونه موارد که بیان ناهنجاری و پاسخ به آنها بود در فیلم به کرات مشاهده شد.
اما از طرف دیگر، ناهنجاری‌های بسیاری نیز در فیلم مشاهده شد که اصلاً پاسخی به آنها داده نشد و حتی به گونه‌ای مورد تایید نیز قرار گرفت. به عنوان مثال آنجایی که بهتاش می‌خواهد خانه شخصی بگیرد، عکس‌العمل و پاسخ مناسبی به خانه مجردی در فیلم داده نشد.
همچنین دروغ‌های فراوانی که در فیلم بیان می‌شد، هیچگاه مورد نقد قرار نگرفت و فیلم مکرر نشان می‌داد که بسیاری از مشکلات را می‌توان با دروغ گفتن حل کرد. به هر حال این فیلم در کنار زیبایی‌های زیادی که دارد به لحاظ فیلمنامه باید تقویت شود تا آسیب های آن گرفته شود.
نظر شما