امسال درحالی به ماه مبارک رمضان و میهمانی الهی وارد می‌شویم که ویروس کرونا همچنان مردم را خانه‌نشین کرده؛ با وجود سختی‌های ناشی از قرنطینه و طرح‌های مرتبط آن می‌توان با استفاده از فرصت قرنطینه، مقدمات ورود به ضیافت الهی را با دعاهای امام سجاد (ع) فراهم کنیم. سیدالساجدین در دعای چهل و دوم، پس از ختم قرآن به راز و نیاز به درگاه الهی پرداختند که فرازهایی از این دعا را به منظور بهره برداری بیشتر هنگام تلاوت آیات الهی در ماه مبارک ذکر کردیم.
اینک بخش‌هایی از دعای چهل و پنجم صحیفه را مرور می کنیم؛ دعایی که امام سجاد (ع) در وداع از ماه رمضان زمزمه کردند ولی به سفارش برخی بزرگان این دعا را قبل از پایان یافتن این ماه الهی با گوش جان می شنویم تا قدر این ماه را بیش از پیش دریابیم و طعم بندگی را بهتر بچشیم و در زمان تلاوت قرآن با حضور قلبی بیشتر کلام الهی را بنوشیم.
صحیفه سجادیه پس از قرآن و نهج البلاغه به عنوان مهم‌ترین میراث مکتوب شیعه به نام‌های خواهر قرآن و انجیل اهل بیت مشهور است. امام سجاد (ع) بسیاری از معارف دینی مانند خداشناسی، جهان‌شناسی، انسان‌شناسی، فرشتگان، رسالت انبیا، جایگاه پیامبر(ص) و اهل بیت (ع)، گرامی داشت اعیاد، مسائل اجتماعی و اقتصادی و اشارات تاریخی را به زبان دعا مطرح کردند.
سیدالساجدین در دعاهای خود به نعمت‌های مختلف خدا اشاره کرده و درباره فضایل و رذایل اخلاقی، آداب دعا، تلاوت قرآن، ذکر، نماز و عبادت نکات فراوانی را بیان کرده اند و دعای بیستم صحیفه سجادیه به نام مکارم الاخلاق یکی از معروف‌ترین دعاهای آن حضرت است.
امام خمینی (ره) در وصیت نامه سیاسی الهی خود از صحیفه سجادیه به عنوان نمونه کامل قرآن صاعد یاد کرده و افزودند: صحیفه سجادیه از بزرگترین مناجات عرفانی در خلوتگاه انس است که دست ما کوتاه از نیل به برکات آن است؛ آن کتابی است الهی که از سرچشمه نور اللَّه نشأت گرفته و طریقه سلوک اولیای بزرگ و اوصیای عظیم الشأن را به اصحاب خلوتگاه الهی می آموزد.
آیت الله حسن ممدوحی کرمانشاهی استاد حوزه در کتاب چهارجلدی شهود و شناخت به ترجمه و شرح صحیفه سجادیه پرداخته است و آیت الله عبدالله جوادی آملی مفسر قرآن کریم در مقدمه این کتاب از ممدوحی به صاحب علم صائب و عمل صالح یاد کرده است.
امام سجاد (ع) هنگام وداع با ماه مبارک رمضان اینگونه دعا کردند «خدایا! یکی از وظایف برگزیده ای را که بر بندگان مقرر فرموده ای، روزه ماه مبارک رمضان است؛ ماهی که بر همه ماه ها و زمان های دیگر برتری دادی. زیرا نزول قرآن و تکامل ایمان در آن وقت انجام می گیرد و در آن به روزه روز و شب خیری ترغیب فرمودی و از بزرگداشت آن ماه این است که شب قدر را که از هزار ماه بهتر است، در آن مقرر داشتی.»
ممدوحی نوشت: در این قسمت از دعا به برخی مزایای ماه رمضان اشاره شده است. روزه این ماه، تکلیف فوق العاده ای بوده و از برگزیده ترین دستورهای الهی و دین مقدس اسلام است. روزه در سخت سازی انسانی و استحکام وجودی انسان و پیدایش درجات متعالی تاثیر فراوان دارد و روحانیت و ظرافت ویژه ای به روح می بخشد و نفس انسانی را از کمین گاه شیطان خارج کرده و دست او را از دامن انسان کوتاه می کند.
وی افزود: از این رو، پیامبر اکرم در خطبه معروف که در آخرین روزهای ماه شعبان ایراد نمود، فرمود شیطان در این ماه در بند و زنجیر است. انسان در این ماه آنچنان مجهز و آماده اطاعت می شود که یک باره احساس می کند بهتر از هر وقت دیگر با خدای خود مرتبط و به گناه، بی رغبت و ترس و حیای او بیشتر است.
این استاد اخلاق اضافه کرد: از این رو ماه صیام در بین همه ماه ها به جهت شرافت این تکلیف، بهترین وقت می باشد. افزون بر این قرآن در این ماه بر قلب مقدس پیامبر اکرم (ص) نازل شده و شب قدر همان شب بهتر از هزار ماه در آن ماه قرار دارد و بهترین عامل قرب انسان ها به خدا و بهترین وسیله امت برای جلب رحمت حضرت حق است.
وی ادامه داد: علاوه بر این، آمادگی برای ادای نماز شب در ماه مبارک رمضان بزرگترین توفیق است که نصیب هر کس نمی گردد. زیرا شب خیزی از صفات افراد تقواپیشه و بندگان صالح است و کمتر کسی توفیق می یابد و کمتر چیزی مانند نماز شب در سرعت اجابت دعا و جلب رحمت الهی موثر است.
ممدوحی تاکید کرد: انسان در هنگام روزه، به ملائکه شباهت دارد. زیرا پیوسته در عبادت الهی به سر برده و نیازی به خوراکی و نوشیدنی نبوده و بدن مادی محتاج به تغذیه نیست. بنابر این کسی که از غذا خودداری می کند، شبیه موجوادت غیرمادی شده و به تدریج با عالم مجردات ارتباط پیدا می کند.
وی افزود: روزه دار در میهمانی خدا به سر می برد و همیشه سر سفره رحمت و نعمت او می باشد. بنابراین، این یک لطف ویژه ای است که در راه پیشبرد بندگان بیش از هر چیز دیگر موثر بوده و خدا با الطاف معنوی، عطش روحی بندگان را اشباع می فرماید. ماه رمضان، میهمانی فوق العاده با سفره گسترده ای است که قلب را اشباع و جان را زنده می کند. اگرچه خدا در این ماه خورد و خوراک را ممنوع فرموده ولی پروراندن دل و قلب و هماهنگ شدن انسان با فرشتگان قابل مقایسه با اشباع شکم و شهوت و پروراندن بعد حیوانی نمی باشد.
نظر شما