استاد آکادمی علوم روسیه: ادامه سیاست تحریم ایران برای آمریکا دشوار شده است

  «گنادی چوفرین» روز دوشنبه در گفت وگو با خبرنگار ایرنا در مسکو گفت: به مرور زمان از تعداد کشورهای حامی سیاست فشار حداکثری آمریکا بر ایران کاسته می‌شود. 

چوفرین خاطرنشان کرد: آمریکا فقط با زورگویی و فشار موفق شده است که ائتلافی از کشورها برای تحریم ایران در پسابرجام ایجاد کند.

تحلیل گر ارشد امور خاورمیانه روسیه معتقد است که آمریکا بطور پنهانی کشورهای متحد خود را برای ادامه تحریم ایران تحت فشار می‌گذارد و می‌خواهد از این طریق عرصه را بر تهران برای تغییر سیاست‌های خود تنگ کند.

وی افزود: این چنین رفتار آمریکا در شرایط کنونی که کرونا همه کشورهای جهان را هدف قرار داده است باعث تشدید نفرت از واشنگتن و ترامپ بویژه در کشورهای خاورمیانه شده است.

به گفته چوفرین حتی رهبران کشورهای اروپایی نیز که متحدان سیاسی آمریکا محسوب می‌شوند از سیاست تحریم این کشور که بدون تایید شورای امنیت وضع شده است به ستوه امده اند اما نمی توانند مخالفت خود را آشکارا ابراز کنند. 

تحلیلگر روس با بیان اینکه تحریم کشوری که با کرونا مبارزه می‌کند، عملی غیر انسانی و زشت است، اظهار داشت: به همین دلیل بسیاری از کشورها خواهان لغو این تحریم ها هستند و دبیر کل سازمان ملل نیز خواستار لغو تحریم‌های یکجانبه شده بود.

وی پیشنهاد کمک ترامپ به ایران برای مبارزه با کرونا را عوام‌فریبی خواند و افزود: بسیاری سخنان رئیس جمهوری آمریکا را باور ندارند و آن را بخشی از سیاست تزویر می دانند.

وی گفت: هدف از این پیشنهاد، کمک واقعی به ایران نیست بلکه ترامپ می خواهد از فشارها بر آمریکا برای لغو تحریم های ضدایرانی بکاهد.

تحلیل گر روس آشنا به امور خاورمیانه معتقد است که آمریکا با تحریم ایران و سایر کشورهای مخالف سیاست‌های خود نمی تواند نظام تک قطبی جهان را احیا کند و امروز قدرت های جدید وارد صحنه سیاسی شده اند.

وی بر این باور است که نظام تک قطبی فقط در دهه ۹۰ و پس از فروپاشی شوروی برقرار شد اما از دهه نخست ۲۰۰۰ میلادی قدرت های جدید وارد عرصه سیاسی شده اند و آمریکا نمی تواند نظام ادعایی خود را دوباره احیا کند.

معاون موسسه اقتصاد جهانی و مناسبات بین المللی روسیه، گفت: تحریم نشانه ضعف دیپلماسی و عدم پذیرش واقعیت های جهانی است که آمریکا برای تسکین حس برتری جویی خود در شرایط ناتوانی از رهبری جهانی بکار می گیرد و مطمئنا در آینده نمی‌تواند به این گستردگی که در سالهای اخیر داشته استفاده کند و مجبور خواهد بود شیوه های جدید بکار گیرد.