دوران قرنطینه خانگی می‌تواند زمان مناسبی برای بررسی زندگی ورزشکاران باشد. زمانی که در آن فرد یا خانواده ورزشکار با بیان علل و انگیزه خود برای ورود به ورزش، از مشکلات مسیر موفقیت و شیوه غلبه بر آن سخن می‌گویند.
یکی از این ورزشکاران «صدیقه روزبه» ملی‌پوش پارااسکی ایران است. او که از ناحیه پا دچار آسیب شده اکنون با (صادق کلهر) دیگر اسکی‌باز ایرانی یک خانواده کاملا ورزشی را تشکیل داده و مانند بسیاری از کلهرهای ساکن شمشک فرزند آنان نیز در حال فراگیری اسکی است رشته‌ای که به گواه روزبه یکی از مفرح‌ترین ورزش‌ها به شمار می‌رود.
مشروح گفت و گو «صدیقه روزبه» با خبرنگار ایرنا در زیر از نگاهتان می‌گذرد:
باوجود معلولیت ورزش را رها نکردم
شاید معلولیتم محدودیتی چشمگیر باشد و هر کسی در نگاه اول از این معلولیت به‌عنوان سدی در برابر خواسته‌هایم یاد کند، اما من این نقص جسمانی را محدودیت تعریف نمی‌کنم بلکه از آن به‌عنوان مشکلی نام می‌برم که باید برای غلبه بر آن راهکار پیدا کرد. ورزش برای عبور از این مشکل بهترین راهکار است. قبل از ازدواج و شروع اسکی ورزش‌های مختلف را دنبال کردم. حتی کوهنوردی را به همراه پدرم تجربه کردم. ورزش با معلولیت سخت است اما می‌تواند ابزار خوبی برای غلبه بر معلولیت باشد.
پیش از ورودم به ورزش به‌صورت حرفه‌ای تحصیل در دانشگاه را به هر کاری ترجیح می‌دادم اما پس از ورود به ورزش فهمیدم می‌شود با ابزار ورزش به قله‌های بزرگ‌تر رسید. به تمام افراد دارای معلولیت پیشنهاد می‌کنم متناسب باکلاس بندی خود، به‌صورت حرفه‌ای یا تفریحی وارد دنیای ورزش شوند تا تغییر شرایط روحی را احساس کنند.
اسکی سخت اما لذت‌بخش است
من تا سال ۲۰۱۷ در رشته اسکی فعال نبودم و بیشتر ورزش‌هایی مانند کوهنوردی را دنبال می‌کردم اما از سال ۲۰۱۷ تمایل داشتم که به رشته اسکی بیایم. هرچند که این رشته برای افراد معلول سخت است اما توانستم در زمان کوتاهی اصول اولیه آن را فراگیرم. البته این پیشرفت را مدیون همسرم «صادق کلهر» و «عیسی ساوه شمشکی» هستم. کمک آنان موجب شد تا در کمتر از ۲ سال به‌عنوان نماینده ایران به بازی‌های پارالمپیک زمستانی کره‌جنوبی بروم.
همسرم مخالف ورودم به اسکی بود
نزدیک به ۲ دهه است که با «صادق کلهر» به‌عنوان یک ملی‌پوش اسکی زندگی می‌کنم و از نزدیک به جذابیت و سختی‌های اسکی آشنا بودم. همسرم در اسکی پای خود را از دست داد و به مشکلات این رشته آگاه بود. او مخالف بود که من به اسکی بیایم زیرا برای کسی که از ناحیه پا معلولیت دارد اسکی سخت است و ممکن است آسیب بیشتری متوجه او شود اما در نهایت، موافقت کرد که به رشته اسنوبرد بروم.
اسکی معلولان رشد چشمگیری دارد
ورزش جانبازان و معلولان در ایران رشد فوق‌العاده‌ای دارد و عناوین جهانی و المپیکی خود بیانگر این واقعیت است. از دهه‌ها پیش طرح پارااسکی در دستور کار فدراسیون قرار گرفت اما تا مدت‌ها تنها همسرم در این ورزش شناخته‌شده بود اما اکنون بیش از ۴۰ ورزشکار در پارااسکی فعال هستند و برخی از آنان نیز به مسابقات پارالمپیک زمستانی رفتند. اکنون زیر نظر فدراسیون جانبازان و معلولین فعالیت می‌کنیم و شرایط بسیار مناسبی داریم.
ملی‌پوشان اسکی به حال ما غبطه می‌خورند
خوشبختانه با فرصتی که با حمایت انجمن، فدراسیون و کمیته ملی پارالمپیک ایجاد شد توانستم در کمپ تمرینی کشور امارات و کره‌جنوبی شرکت کنم و این فرصت مناسبی بود تا از نزدیک با تمرین تخصصی‌تر مربیان بین‌المللی آشنا شوم. البته از «الهه حسینی» مربی خودم تشکر می‌کنم که با تمرینات مناسب به پیشرفتم کمک زیادی کرده است. با توجه به اینکه در ایران تنها سه ماه زمان برای تمرین است ملی‌پوشان اسکی که امسال با شیوع کرونا از تمرین بازماندند به ما غبطه می‌خورند.
کسب سهمیه سخت است
متأسفانه اسکی معلولان ایران در ابتدای راه است و برخی از شرایط اجازه برگزاری رقابت بین‌المللی در کشور نمی‌دهد به همین خاطر باید برای کسب سهمیه به‌صورت جدی در مسابقات بین‌المللی شرکت کنیم تا بتوانیم جواز حضور در پارالمپیک زمستانی چین را کسب کنم. من در پارالمپیک زمستانی کره‌جنوبی حضور داشتم و آرزو دارم در چین نیز حضور داشته باشم و بتوانم برای کشور افتخار کسب کنم.
چند نقش مهم در زندگی دارم
یک ورزشکار تنها در زندگی قهرمانی خلاصه نمی‌شد بلکه چندین نقش بر روی دوش او قرار دارد. مانند هر ورزشکار حرفه‌ای دیگر ترکیبی از نقش‌ها هستم. نقش‌هایی مانند فرزند، همسر، مادر و یک ورزشکار حرفه‌ای دارم که باید هرکدام از آنان را به بهترین شکل انجام دهم. البته سخت است اما با کمک اطرافیان به ویژه خانواده خودم و همسرم این نقش‌ها را به شکل مطلوبی انجام می‌دهم.
نظر شما