به گزارش روز یکشنبه پایگاه خبری ساینس دیلی، در این تحقیقات که با استفاده از موش انجام گرفت، مشخص شد نورون‌های حساس به گلوکز قادرند تغییرات این ماده را در خون اندازه‌گیری کرده و در واکنش به آن فعالیت الکتریکی خود را به سرعت کاهش و افزایش دهند.
این نوع واکنش می‌تواند موجب تغییر رفتار شود. برای مثال ممکن است جانور شروع به غذا خوردن کند. همچنین مشخص شد این نورن‌ها قادرند تولید هورمون‌هایی مانند گلوکاگون را که مستقیما تولید گلوکز یا مصرف آن در بافت‌ها را کنترل می‌کنند، تحت تاثیر قرار دهند.
این نورون‌ها در بخش‌های مختلفی از مغز شناسایی شدند، اما محققان روی نورون‌های بخشی موسوم به ventrolateral subdivision of the ventromedial hypothalamic nucleus یا به اختصار (vlVMH) متمرکز شدند و دریافتند این نورون‌ها دارای ویژگی‌های منحصر به فردی هستند. در واقع تعداد زیادی از نورون‌های موجود دراین بخش گیرنده‌های آلفای استروژن را تولید می‌کنند و تمام این نورون‌ها حساس به گلوکز هستند.
با وجود این واکنش آن‌ها نسبت به تغییرات قند خون، شباهتی به واکنش نورون‌های حساس به گلوکز در سایر بخش‌های مغز ندارد. در واقع میزان فعالیت الکتریکی نیمی از این نورون‌ها با افزایش و کاهش میزان قند خون رابطه مستقیم و فعالیت الکتریکی نیمی دیگر آن‌ها با افزایش و کاهش قند خود رابطه معکوس دارد.
محققان با استفاده از رویکردهای مختلف از جمله فناوری ویرایش ژن CRISPER دریافتند هر دسته از این نورون‌ها در واکنش به تغییرات قند خون موجب فعالیت یک مدار مغزی خاص می‌شوند، اما در نهایت فعالیت این مدارهای مغزی موجب تنظیم قند خون به نحو مطلوب می‌شود.
در واقع این نورن‌ها یک سیستم واکنشی جامع را ایجاد می‌کنند که میزان قند خون را با استفاده از مسیرهای مختلف، تنظیم می‌کند.
گزارش کامل این تحقیقات در نشریه Nature Communications منتشر شده است.
نظر شما