ائتلافی برای زندگی، پیوندی برای پیروزی

برای جهان ما و برای ایران، باورنکردنی بود که به یکباره از سلامت تا سیاست، از اقتصاد تا فرهنگ و از معیشت تا معاشرت، در سایه‌ی یک تهدید عالم‌گیر قرار بگیرد. در این میان برای ما باورنکردنی‌تر بود چراکه تنگنای تحریم و تسلسل ناگواری‌ها، اندک احتمالی باقی نگذاشته بود که شرایط دشوارتر از آنی بشود که بود اما هماره جایی برای شگفت‌زده شدن هست. ایران در تحریم، ایران مجروح از تلاطم ها و ایران آسیب‌خورده از سیل و زلزله، گرفتار بحران ویروس کرونا شد و اینگونه بزرگ‌ترین بحران سلامت عمومی معاصر به شدیدترین تحریم معاصر گره خورد. 

بحران «کرونا» تجربه‌ی تازه‌ای برای تاریخ حکمرانی در ایران بود. همان ابتدا روشن بود که هراس عمومی، محدودیت‌ها برای کسب و کار شهروندان و بسته شدن مرزها و ... افکار عمومی را مشوش و بازارها را به تلاطم خواهد انداخت. اقتصادهای بزرگ و کشورهای توسعه‌یافته برای کوچک شدن آشکار اقتصادشان مهیا می‌شدند و این بدان معنا بود و هست که ضربات کرونا بر اقتصادی تحریم شده، کاری‌تر خواهد بود. سیاستگذاری بحران در ایران در این وضعیت، به مراتب دشوارتر از هر دولتی در هر جای دنیاست. در دشوارترین شرایط تاریخی حکمرانی در ایران، آنچه باعث هم‌راستا شدن تلاش‌ها، یکپارچه شدن حاکمیت و هم‌افزایی حداکثری ظرفیت‌ها شد، «ائتلاف برای زندگی» بود؛ ائتلافی ملی که فارغ از رنگ‌ها و نام‌ها برای زندگی مردم همگرا شود.

کرونا، بحرانی چندساحتی بود و هست اما آنچه دردآورش می‌کند، تلخ‌ترش می‌کند، جانکاهش می‌کند، «جان عزیز» شهروندانی است که تهدید می شود. این «زندگی» است که محترم‌ترین و ارزشمندترین چیز است، این جان شهروندان است که بزرگترین امانت مردم و بزرگترین تعهد حاکمیت است. آنقدر اهمیت زندگی، عینی و ملموس است، آنقدر ارزش زندگی گرانسنگ است که نباید جایی برای نزاع و کارشکنی باقی بماند. جان شهروندان، نه مذاکره است و نه توافق که موافقش باشیم یا نباشیم، جان شهروندان نه شعاری تبلیغاتی است و نه رنگی انتخاباتی که هوادارش باشیم یا نباشیم، جان شهروندان، آینه‌ی تمام «بود و باش» حاکمان در حکمرانی است؛ زندگی آخرین سنگر است و آخرین مرز.

باید آموخته باشیم که در سخت‌ترین وضعیت‌ها و حتی در شدیدترین واگرایی‌ها این «زندگی» مردم است که ما را دوباره در کنار هم قرار می‌دهد. در آستانه سده جدید ، باید بیشترین تعهد را به «زندگی» شهروندان نشان دهیم. 

رییس‌جمهور روحانی، هوشمندانه از «زندگی» نام برد و از ائتلافی ملی برای زندگی. رییس‌جمهور، تجربه‌ی‌حکمرانی کرونا را نمودی از این ائتلاف می‌داند، مقطعی تاریخی و حیاتی که تهدید زندگی شهروندان اجازه نمی‌داد و نمی‌دهد که واگرایی‌ها و مقاومت‌های بخشی‌نگرانه، مشروع پنداشته شوند. در ائتلاف برای زندگی، منافع عینی شهروندان است که سبب می‌شود حکمرانی‌ما، اختلافات جامانده را هضم نماید و از منافع فروملی بگذرد. در ائتلافی برای زندگی، از دیپلماسی تا توانمندی دفاعی، برای زندگی ایرانیان بسیج خواهد شد و برای جان عزیز ایرانیان.

«ائتلاف برای زندگی»، بخشی از جنبشی بزرگ‌تر است، کارزاری بزرگ‌تر. «کارزار ملی برای زندگی». کارزاری فراگیر که از فداکاری نظام درمان، نقش‌آفرینی کنشگران داوطلب تا تعهد به مسؤولیت اجتماعی شرکت‌ها و بخش خصوصی گسترده است. رییس‌جمهور همه‌ی ارکان نظام را به تبعیت از کارزار بزرگ فرا می‌خواند، به ائتلاف برای زندگی تا با الگو گرفتن از حکمرانی در بحران کرونا، «پیروزی» را در «پیوند» ببینند و این پیوند کارگزاران نظام حتی در سخت‌ترین شرایط، بر زندگی شهروندان، کرامت شهروندان و منافع شهروندان، ناگسستنی باقی بماند. رییس‌جمهور می‌خواهد تا تجربه‌ی حکمرانی در برابر کرونا، در پسا کرونا و تبعات اقتصادی‌اش و فراتر از آن در برابر تحریم نیز تکرار شود چراکه تحریم همچنان بر صورت ایرانیان چنگ می‌زند. ائتلاف برای زندگی، تصویر ایرانی ایستاده در برابر تحریم است، ایرانی که حکمرانانش یکپارچه در برابر تحریم و در دفاع از زندگی شهروندان ایستاده باشند و کسی به دفاع از تحریم و جفایی بر زندگی شهروندان می‌شود، سخن نراند.