به گزارش ایرنا، ریچارد هاس روز شنبه در یادداشتی که در تارنمای واشنگتن پست منتشر شد، به سخنرانی روز پنج‌شنبه مایک پمپئو وزیر خارجه دولت ترامپ که در کتابخانه ملی ریچارد نیکسون در قبال چین اشاره کرد و گفت پمپئو سخنان پرحرارتی درباره چین ایراد کرد اما مشکل فقط این نبود که رئیس دیپلماسی کشور کاملا غیر دیپلماتیک بود. بدتر، نشان دادن نادرست تاریخ و عدم موفقیت او در پیشنهاد مسیری منسجم یا بادوام برای مدیریت روابطی بود که بیش از هر چیز دیگری این دوره را تعریف خواهد کرد.
وی افزود: وزیر خارجه پرسید که آمریکایی‌ها مجبورند 50 سال «تعامل کور» را چه نشان دهند و گفت که پاسخ آن کم یا ناچیز بود. وی در عوض یک مرد پوشالی ساخت: سیاست آمریکا با شکست مواجه شد، زیرا چین به یک دموکراسی تبدیل نشده است در حالیکه در حقیقت، هدف از سیاست به کار گرفته شده ریچارد ام نیکسون و هنری کیسینجر استفاده از چین به عنوان وزنه‌ای در برابر اتحاد جماهیر شوروی و شکل دادن سیاست خارجی چین و نه ماهیت داخلی آن بود.
رئیس اندیشکده روابط خارجی آمریکا با رد این اظهارات گفت: تلاش‌های آنها تا حد زیادی موفق بود. ایالات متحده با به وجود آمدن جدایی چین از اتحاد جماهیر شوروی ، اهرم‌هایی را به دست آورد که به پایان جنگ سرد کمک کرد و اینکه چگونه و چه زمانی انجام شود.
هاس با تایید اینکه چین در دریای جنوبی حضور دارد، افزود: پمپئو نتوانست متوجه شود که از زمان درگیری مرزی 1979 با ویتنام، جنگ دیگری با کشوری نداشته است. نکته مهم این است که چین از زور علیه تایوان استفاده نکرده که به عنوان یک دمکراسی پررونق ظاهر شده است.
وی با بیان اینکه «پمپئو در پی متعهد کردن ایالات متحده به مسیری است که به ناکامی منجر می‌شود»، ادامه داد: اینکه ما آینده چین را تعیین کنیم در قدرت ما نیست و به همین ترتیب قدرت کمتری برای متحول کردن آن داریم.
مشاور وزیر خارجه پیشین آمریکا اضافه کرد: به طور اطمینان، کشور با چالش‌های بزرگی روبرو است: جامعه پیری که به زودی به طرز چشمگیری کوچک خواهد شد ، یک محیط زیست آسیب دیده، یک سیستم بهداشت عمومی نامساعد، یک الگوی اقتصادی ناپایدار که به سرمایه‌های انبوه برای رشد متکی است و یک رهبری سنگین که خلاقیت را خفه می‌کند و در تصحیح اشتباهات خود مشکل دارد.
هاس در عین حال تاکید کرد پمپئو و همکارانش باید با دولتی که در چین روی کار است، مذاکره کنند، آنچه ایالات متحده می‌تواند و باید تلاش کند انجام دهد، شکل دادن به گزینه‌های چین، آوردن آن به اقداماتی با میزانی از محدودیت در داخل و خارج و کارهایی با ما در حل مشکلات منطقه‌ای همچون کره شمالی و افغانستان و مشکلات جهانی همچون منع گسترش سلاح اتمی و تغییرات آب و هوایی است.
وی با ابراز تاسف از عملکرد دولت ترامپ که چشم‌انداز رفتارهای معتدل چین را تضعیف می‌کند، اظهار کرد: نخستین تصمیم سیاست خارجی دولت پس از روی کار آمدن، خروج از مشارکت ترانس-پاسفیک نوظهور بود. این گروه که حدود 40 درصد از تولید ناخالص داخلی جهانی را تشکیل می‌داد، این توانایی را داشت که چین را وادار به تغییر رفتار اقتصادی کند که وزیر از آن انتقاد می‌کند.
این دیپلمات سابق آمریکا افزود: درعوض، ایالات متحده بر مذاکره توافقنامه تجارت دو جانبه با چین متمرکز شد که کمی بیشتر از تعهد چین (تاکنون محقق نشده) برای واردات بیشتر محصولات آمریکا دست یافت در حالیکه موضوعات ساختاری بزرگتری در قفسه قرار دارند.
هاس با انتقاد از عملکرد دولت ترامپ در تضعیف جایگاه خود در سازمان تجارت جهانی، اظهار کرد: یک سیاست موثر ایالات متحده در قبال چین همکاری با متحدان و شرکای ما و نه مخالفت با آنها خواهد بود. درعوض، تحت این دولت، ما با اتحادیه اروپا به عنوان یک دشمن اقتصادی رفتار می‌کنیم.
وی ادامه داد: با کره جنوبی و ژاپن بدون در نظرگرفتن اینکه چقدر برای حضور سربازان ما در قلمرو آنها هزینه می‌پردازند و به طور مرتب تردیدهایشان نسبت به مسئولیت‌پذیری ما بیشتر می‌شود، رزمایش‌های نظامی در شبه جزیره کره یا تهدید به خروج برخی از نیروهای ما از کره جنوبی را همانطور که ما در آلمان انجام می دهیم، مطرح می‌کنیم. این تحلیلگر مسایل سیاست خارجی آمریکا اضافه کرد: واقع‌بینانه نیست اگر انتظار داشته باشیم متحدان در مقابل همسایگان قدرتمند ایستادگی کنند، اگر نتوانند به ما اعتماد کنند. به همین ترتیب، ما باید با کشورهای منطقه همکاری کنیم تا یک جبهه جمعی در برابر ادعاها و اقدامات چینی‌ها در دریای چین جنوبی ایجاد کنیم.
هاس در ادامه انتقادهای خود از عملکرد دیپلماسی دولت ترامپ، گفت: در عوض، وزارت خارجه سه و نیم سال طول کشید تا سیاست سختگیرانه اما هنوز یکجانبه ایالات متحده را تولید کند. در همین حال، ما متحدان خود را تحت فشار قرار می‌دهیم که از فناوری 5G چین استفاده نکنند اما نتوانسته‌ایم با آنها همکاری کنیم تا بتوانیم جایگزین خود را بسازیم.
وی خاطرنشان کرد: همچنین مسخره است دولتی که "آمریکا اول" را در آغوش می‌گیرد، کمتر تلاش می‌کند تا این کشور را در مقابل چین رقابتی‌تر کند. یک استراتژی واقعی شامل هزینه‌های بیشتر دولت فدرال برای تحقیقات اساسی، نوسازی زیرساخت‌ها و امکان‌یابی بااستعدادترین افراد در جهان است تا اینکه آنها را به گوشه‌ای برانند.
رئیس اندیشکده شورای روابط خارجی آمریکا همچنین به موضوع حقوق بشری که پمپئو علیه برخی کشورهای مخالف آمریکا از جمله چین مطرح می‌کند هم پرداخت و گفت: آیا انتقاد از چین و سخت‌گیری ما با آنچه در قبال روسیه، ترکیه و عربستان سعودی انجام می‌دهیم به یک اندازه است؟ در غیر این صورت، به نظر می‌رسد سخنان ما چیزی بیش از یک فرصت طلبی نیست.
هاس همچنین به اعتراض‌های داخلی آمریکا و فرمان دولت برای سرکوب معترضان هم اشاره کرد و افزود: اگر بیش از آنچه که ما برای خارج از کشور موعظه می‌کنیم، صدایمان را در داخل آمریکا بلند می‌کردیم، قوی‌تر می‌بودیم.
وی یادآور شد: رئیس جمهوری ترامپ و کسانی که برای او کار می‌کنند، اعتبار خود را به شکل بی‌سابقه‌ای به عنوان مدافعان دموکراسی با توصیف‌های مکرر رسانه‌های ایالات متحده به عنوان دشمن، حملات آنها به یک دستگاه قضایی مستقل و استفاده آنها از نیروهای فدرال برای سرکوب مخالفان در شهرهای ما از دست داده‌اند. اینجا و جاهای دیگر، سیاست خارجی از داخل کشور آغاز می شود.
این تحلیلگر مسایل سیاسی آمریکا مبنای سیاست خارجی همیشگی آمریکا را توصیه تئودور روزولت رئیس جمهوری پیشین این کشور دانست که گفته است «ملایم صحبت کنند و چوب بزرگی به همراه داشته باشید» و تاکید کرد: رئیس جمهوری فعلی و دیپلمات ارشد وی(پمپئو) به شکل خطرناکی به وارونه کردن آن نزدیک هستند.
نظر شما