به گزارش ایرنا، سیاست ضد ایرانی کاخ سفید که با روی کار آمدن دولت دونالد ترامپ فزونی یافت و با حذف چهره‌های میانه‌رو همچون رکس تیلرسون و جایگزینی تندروهایی همچون مایک پمپئو به سطح تنش‌های نگران‌کننده‌ای رسید، اکنون بیش از پیش، پاشه آشیل جنگ‌طلبان دستگاه موسوم به دیپلماسی آمریکا شده است.
گذشت سه سال و نیم از اعمال تروریسم اقتصادی بر مردم ایران با هدف به زانو درآوردن آنها و تحمیل خواست خود در موضوعات متعدد امنیت ملی ایران، نشان می‌دهد این مامور سازمان جاسوسی آمریکا تصوری از صحنه بازی با یکی از قدرت‌های بزرگ منطقه‌ای نداشته است و در سودای آن بوده است که می‌تواند حلقه را بر ایران تنگ کرده و موجب کاهش نفوذ منطقه‌ای آن شود.
اما اکنون با این پدیده مواجه شده‌اند که نه تنها به خاطر رفتار نابخردانه خود در مجامع بین‌المللی منزوی شده‌اند بلکه ایران نسبت به گذشته میزان اورانیوم غنی شده خود را افزایش داده و خط بطلانی بر ادعاهای ترامپ و یارانش کشیده است که برجام یک توافق فاجعه بار بود.
گزارشی که به تازگی از سوی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی منتشر شد، در واقع هشدار انتخاباتی برای نامزد جمهوریخواه هم بود که سیاست غلط و یکجانبه آن باعث شده است که اهداف برجام هر روز دست نیافتنی‌تر شود و این درست برخلاف آن چیزی است که ادعا می‌کنند.
پمپئو که از شکست‌های پیاپی خود درس نگرفته است، روز سه‌شنبه در یک یادداشت توئیتری با این تصور که ابزار جدیدی برای تعقیب سیاست ضد ایرانی به ویژه جبران ناکامی خود در شورای امنیت یافته است، نوشت: گفته می شود ذخایر اورانیوم ایران ۱۰ برابر حد تعیین شده در توافق هسته ای برجام است....
وی سپس با استناد به مفاد همین توافق هسته‌ای که آن را فاجعه بار دانسته مدعی شده است ایران باید مجازات شود و کشورهای دیگر هم باید آمریکا را همراهی کنند.
اگرچه در این مجال در پی آشکار ساختن تناقض‌گویی‌های مکرر وزیر خارجه ترامپ نیستیم اما این یادداشت توئیتری وی در داخل آمریکا واکنش‌های صاحب‌نظران را برانگیخت که بخش‌هایی از آن را مرور می‌کنیم:
دریل کمیبال مدیر انجمن کنترل تسلیحات واشنگتن در واکنش به اظهارات وزیر خارجه آمریکا درباره افزایش سقف تولید اورانیوم غنی شده ایران با توجه به برجام، نوشت: آنچه که پمپئو از آن اطلاعی ندارد این است که همه اینها نتیجه سیاست شکست خورده ترامپ در قبال ایران است.
وی افزود: این همان چیزی است که خیلی از ما بیش از یکسال گذشته هشدار دادیم. سه کشور اروپایی و دیگران باید آمریکا و ایران را برای بازگشت به اجرای کامل برجام تشویق کنند.
جرارد آرورد سفیر سابق فرانسه در سازمان ملل متحد و سرزمین‌های اشغالی هم اینگونه به پمپئو واکنش نشان داد که «یک توضیح: ایران به صورت پیشرونده، اورانیوم را فراتر از محدودیت مقرر شده در برجام غنی‌سازی می‌کند چرا که آمریکا امضای خود را دبه کرد و به بخش تعهدات خود در این توافق احترام نگذاشت.
ریچارد گوان مدیر بخش سازمان ملل متحد گروه بین‌المللی بحران هم که پیش از این درباره اقدام آمریکا برای آنچه فعال کردن مکانیسم ماشه خوانده شده است، مطالب متعددی را منتشر کرد، این بار هم به اظهارات وزیر خارجه آمریکا واکنش نشان داد و گفت: ما فقط غرق در این فکریم که نمایندگی آمریکا در سازمان ملل و پمپئو وزیر خارجه آمریکا برخلاف خروج از برجام، چگونه ماه گذشته بازگرداندن تحریم‌ها را بر ایران تحت قوانین بین‌المللی توجیه کردند در حالیکه انگلیس به صراحت می‌گوید این اقدام (آمریکا)نقض قوانین بین‌المللی خواهد بود.
جیم لوب مدیر تارنمای لوبلاگ هم خطاب به پمپئو نوشت: شاید شما نیز در احیای برجام به آنها ملحق شوید زیرا رشد ذخایر ایران نتیجه مستقیم و قابل پیش‌بینی تصمیم نسنجیده و بی‌پروای شما برای خروج از توافق بود. ایران به صراحت اعلام کرده است که در صورت بازگشت به تعهداتتان، میزان ذخیره اورانیوم خود را کاهش می دهد.
سوزان دیماگیو عضو ارشد کارنگی و عضو هیات مدیره اندیشکده کوئینسی دیگر شخصیتی بود که به اظهارات قلدرمآبانه پمپئو واکنش نشان داد و گفت: در اینجا شرکای مذاکره کننده ما- چین، فرانسه، آلمان، روسیه و انگلستان- هستند که همچنان به برجام متعهدند.
وی افزود: حمایت آنها از دیپلماسی برای حل مسالمت‌آمیز مشکلات، حائلی در برابر رفتارهای بی‌پروا و بدخیم دولت ترامپ بوده است.
بن رودز عضو شورای امنیت ملی دولت باراک اوباما هم متذکر شد: خارج شدن از توافق ایران یک فاجعه غیرکاهنده بوده است.
سناتور کریس مورفی نظر اظهارات پمپئو را به تمسخر می‌گیرد، آنجا که در صفحه توئیتری خود نوشت: خنده دار است- اگر هدف این بود که ایران را مجاب کنیم به محدودیت‌های تعیین شده در توافق هسته‌ای پایبند بماند، راه ممکن پیش رو این بود که به صورت یکجانبه به آن توافق خاتمه نمی‌دادیم.
مت داس مشاور امور بین‌الملل سناتور برنی سندرز هم دیگر کسی بود که به ادعای پمپئو واکنش نشان داد و نوشت: همچون همیشه، زیبایی «فشار حداکثری» ابطال‌پذیری آن است. با وجود تولید مداوم دقیقا برخلاف نتایج مورد نظر، هرگز نمیتواند شکست بخورد. همیشه پاسخ بیشتر از فشار است.
نظر شما