حبیب رضایی در گفت وگو با خبرنگار فرهنگی ایرنا و در اشاره به شرایط این روزهای زندگی خویش بیان کرد: پس از شیوع ویروس کرونا کاری نکرده‌ام و در حال حاضر مشغول خواندن هستم.
ایام قرنطینه را بسیار راحت گذراندم زیرا این شرایط اصولا به سبک زندگی هر آدم بستگی دارد و از آنجا که من در شرایط عادی و روزهای معمولی هم از در خانه ماندن لذت می برم، این ایام برایم سخت نبود و شرایط برایم خوشایند و لذت بخش است.وی افزود: هرروز صبح حتما روزنامه می خوانم، همچنان که حتما هر روز کتاب می خوانم و فیلم می بینم؛ هم به واسطه نمایش نامه های بسیاری که برایم فرستاده می شود، فیلمنامه های کوتاهی که برایم ارسال می شود و فیلم های کوتاهی که می بینم برای خودم کارهای زیادی در خانه دارم.
بازیگر فیلم‌های سینمایی آژانس شیشه‌ای (ابراهیم حاتمی‌کیا، ۱۳۷۶)، اسب حیوان نجیبی است (عبدالرضا کاهانی، ۱۳۸۹) و بمب یک عاشقانه ( پیمان معادی، ۱۳۹۶) در پاسخ به این سوال که چه کتاب‌هایی را دوست دارد به دیگران برای خواندن پیشنهاد کند، گفت: خیلی اهل توصیه نیستم و به نظرم آدم ها باید کتاب هایشان را خودشان پیدا کنند.
فرصت‌هایی که ارمغان کرونا بود
رضایی در اشاره به مزیت‌هایی که در دوران کرونا کسب کرده است، توضیح داد: در دوران کرونا تجربه جدیدی داشتم که برگزاری جلسات آنلاین بود و این تجربه هم برایم جالب بود و هم بسیار مثمرثمر.
در هر هفته ۴، ۵ جلسه مفصل طولانی به صورت آنلاین (عمدتا در مورد فیلم های سینمایی) داشتیم که به نظرم این امر بسیار مثبتی بود زیرا هم کار انجام می شد و هم لازم نبود حضوری ملاقاتی داشته باشیم.
بازیگر مجموعه‌های تلویزیونی خانه سبز (بیژن بیرنگ و مسعود رسام، ۱۳۷۵)، خاک سرخ (ابراهیم حاتمی‌کیا، ۱۳۸۱) و همگناه (حسین کیایی، ۱۳۹۸) با تاکید بر اقتضای شرایط در زندگی، یادآور شد: مقصودم این است در شرایط خاص، آدم‌ها راهکار خاص خودشان را پیدا می کند و به نوعی با شرایط پیش آمده انطباق پیدا می‌کنند.
روزهای کرونا و آن مدت قرنطینه در زندگی من فرق عجیبی ایجاد نکرده است چرا که از تنهایی و درخانه ماندن همیشه لذت برده ام. بر این اساس من شاید مثال خوبی برای کسانی که این ایام به آنان سخت گذشته است نباشم و دوستانی که عمدتا در خانه نیستند و این ایام موفق شده اند در خانه بمانند شاید نمونه خوبی باشند.
رضایی با اشاره به پیشنهادهای کاری در این ایام، گفت: در این مدت در مورد دو پروژه صحبت شده است که باید ببینیم در شرایط حاضر تحقق کدام یک ممکن است تا کار را شروع کنیم.
وی در پاسخ به این سوال که از بین کارهای هنری در کارنامه حرفه ای خویش کدام یک را شاخص تر از سایرین یا مطلوب تر می‌داند؛ تاکید کرد: آنقدر کار کم انجام داده ام که همه شاخص هستند و نمی توانم کاری را از این بین انتخاب کنم.
هرکدام از کارهایم چون بایک پروسه برای خودم انتخاب شده است و اهل به سرعت کار کردن و به سرعت پیشنهاد کار را پذیرفتن نیستم برایم با امتیازاتی همراه بوده است، در نتیجه همیشه برایم عزیز بوده اند.
تمام بخش‌های سینما را دوست دارم
رضایی که پیشتر و در سال‌های گذشته به جز بازی در مقابل دوربین تجربه فعالیت‌هایی چون دستیار کارگردان، بازیگردان، نویسنده، انتخاب بازیگر، مدیر هنری و مشاور کارگردان را داشته است، در اولین تجربه حرفه‌ای خود در سمت تهیه‌کننده سینمایی ظاهر شده و تهیه کننده فیلم بی حسی موضعی به کارگردانی حسین مهکام که با تازگی اکران شده، بوده است.
وی در پاسخ به این سوال که عرصه تهیه کنندگی را چگونه می بیند و چه نظری درباره کار در این حوزه دارد، بیان کرد: قبلا هم تجربه کارهای تولیدی را داشته ام و این کار برایم خیلی عجیب یا سرزمین عجایب نبود؛ چون سینما را دوست دارم تمام بخش های آن برایم عزیز است؛
هم تدوین را دوست دارم و کار کرده ام و هم فیلمبرداری برایم عزیز است و هم بخش فیلمنامه بسیار برایم مهم است و همواره سعی کرده ام در این بخش های متنوع کار کنم و این که چقدر موفق بوده ام یا نه را نمی دانم اما همه بخش های آن را دوست دارم و برایم عزیز هستند.
حبیب رضایی (متولد ۱۲ بهمن ۱۳۴۸ در تهران) تحصیلات خود را تا مقطع لیسانس ادامه داد. وی پس از حضور در سینما با فیلم آژانس شیشه‌ای و کسب جایزهٔ سیمرغ بلورین به عنوان بهترین بازیگر مرد مکمل در سینمای ایران شناخته شد. گرچه این حضور اولین نقش سینمایی رضایی بود وی پیشتر و در مجموعه تلویزیونی خانه سبز (۱۳۷۵) چهره‌ای آشنا برای علاقمندان به تلویزیون بود.
برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر مرد برای فیلم اینجا چراغی روشن است بیست و یکمین دوره مسابقه سینمای ایران سال ۱۳۸۱ و برنده دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم آژانس شیشه‌ای دوره ۱۶ مسابقه سینمای ایران سال ۱۳۷۶، از جمله افتخارات کارنامه هنری رضایی در بیش از سه دهه حضور در سینمای ایران است.
نظر شما