مجید پسر ۲۸ ساله‌ای که اواخر مهر ماه کرونا را تجربه کرده، در گفت وگو با خبرنگار اجتماعی ایرنا در باره تجربیات تلخ وشیرین روزهای بیماری می‌گوید: از اسفند ماه ۹۸ با شیوع کرونا، اخبار رسانه‌ها را دنبال و همه ضوابط پیشگیرانه را رعایت می‌کردم.
«از فروردین به طور مداوم در همه اماکن عمومی ماسک می‌زدم؛ محلول ضدعفونی والکل همیشه همراهم بود و جز برای اقدامات ضروری همچون خرید و... از منزل خارج نمی‌شدم. از بیماری تعدادی از اقوام و نزدیکان دور نیز آن روزها می‌شنیدم وهرگز این بیماری را شوخی نگرفتم.»
سوالی که هرگز پاسخ داده نمی‌شود
ادامه می‌دهد: «اما مادرم مدیریت ساختمان را برعهده داشت وآن روزها یکی از همسایگان به شدت بیمار بود. تصور می‌کنم ارتباط نزدیک و چهره به چهره خانواده او با مادرم سبب بیماری ما شده باشد؛ اما این سوال که کجا بیمار شده‌ایم؟ شاید پرسشی باشد که هرگز پاسخ داده نشود.
بعد از مادرم، من، پدر و برادرم به کرونا مبتلا شدیم؛ سخت است در فرهنگ سنتی جامعه ایران که به آمدوشدهای خانوادگی عادت کرده‌ایم، مجبور شوی مدت‌ها خود را قرنطینه کنی.
من بیش از یک ماه قرنطینه بودم وهیچکس را نمی‌دیدم؛ سخت بود، علیرغم آنکه آدمی دورنگرا بودم. از نظر روحی شکننده می‌شوی و عجیب دلتنگ دوستان ونزدیکان.»
این فارغ‌التحصیل دانشگاه علامه طباطبایی می‌گوید: امروز اما با گذار از آن دوران، تصور می‌کنم ترس روانی گذشته را ندارم؛ شاید آن روزها واژه کرونا هم وحشتناک بود؛ اما امروز بر این باورم که باید با بیماری مقابله کنی.
احتیاط شرط عقل است
می‌افزاید: احتیاط اما شرط عقل است؛ در این روزهای نامطمئن باید پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کنیم. در خانه بمانیم و توصیه‌های پزشکی را جدی بگیریم.
از مجید در باره درس‌هایی که از کرونا آموخت، می‌پرسم، می‌گوید: «در دورانی که بیمار بودم، فهمیدم با ذهن می‌توان بر هر بحرانی غلبه کرد. روحیه‌ات را که حفظ می‌کنی بدون شک کرونا هم زورش به تو نمی‌رسد.»
بحران کرونا که به صورت رسمی از ۳۰ بهمن ماه ۹۸ تایید شد، این روزها براساس آمار وزارت بهداشت، درمان وآموزش پزشکی، روزانه جان نزدیک به 350 نفر را می‌گیرد و جز رعایت ضوابط بهداشتی اعلامی از سوی متولیان بهداشت ودرمان راهی برای مقابله با آن نیست.
ضرورت اجتماعی‌سازی بحران کرونا به‌منظور مقابله جمعی
برخی صاحبنظران دانشگاهی در باره گذار از دوران کرونا، رعایت همگانی پروتکل‌های بهداشتی و مقابله با این پدیده بر بررسی این واقعه به عنوان یک رویداد اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و... تاکید می‌کنند.
رئیس انجمن روانشناسی اجتماعی ایران در این باره به خبرنگار اجتماعی ایرنا گفت: جامعه در اتخاذ سیاست‌ها باید اجتماعی‌سازی پدیده کرونا را مورد توجه قرار دهد. به عبارت دیگر این بحران باید همراه با نگرش جامعه بررسی شود.
مجید صفاری‌نیا افزود: پدیده کرونا یک موضوع صرفا بهداشتی محسوب نمی‌شود؛ این رخداد به عنوان یک واقعه اجتماعی، اقتصادی، امنیتی و بهداشتی باید تحلیل شود.
وی ادامه داد: براین اساس برنامه‌ریزان کشور باید به همراه هر یک از سازمان‌های فرهنگی و اجتماعی نظیر وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، علوم، تحقیقات و فناوری، بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، هلال احمر و بهزیستی و... در خصوص اجتماعی‌سازی پدیده کرونا تصمیم‌گیری کنند.
صفاری نیا تصریح کرد: قوانین رفتاری نیز باید مطابق اجتماعی‌سازی این پدیده تنظیم و ابلاغ شود؛ اعمال برخی محدودیت‌ها همچون اجباری شدن ماسک، رعایت فاصله‌گذاری اجتماعی (اجباری) سهولت دسترسی به اقلام بهداشتی ضروری نظیر ماسک و الکل و... هم به منظور مقابله جمعی با این ویروس ضروری است.
این روانشناس اجتماعی همچنین با تاکید بر ضرورت مدل‌سازی یادآور شد: در حال حاضر مدل‌های موفق پیشگیری در دنیا هم باید به جامعه معرفی شود. خط مقدم مبارزه با این بیماری نیز باید متخصصان علوم پزشکی، روان‌شناسان، جامعه‌شناسان، هنرمندان، ورزشکاران و روحانیت باشند.
این استاد دانشگاه خاطرنشان کرد: امروزه برخی پدیده‌های اجتماعی در کشور نیز همچون اعتیاد به مواد مخدر به عنوان یک آسیب اجتماعی معرفی می شوند و این اجتماعی‌سازی برای مقابله با هریک از این بحران‌ها و کاهش تلفات انسانی ضروری است.
نظر شما