به گزارش روز شنبه ایرنا، نشریه ال پائیس اسپانیا به مناسبت پنجمین سالگرد توافق آب و هوایی پاریس به مصاحبه با «لورنس توبیانا» (Laurence Tubiana) یکی از مبتکران اصلی پیمان اقلیمی پاریس و مدیر بنیاد اقلیمی اروپا پرداخته و نوشت: از ۱۲ دسامبر ۲۰۱۵میلادی(۲۱ آذر ۱۳۹۴) روزی که ۱۹۵ کشور در کنفرانس تغییر اقلیم سازمان ملل متحد در پاریس، پایتخت فرانسه برای کاهش از انتشار گازهای گلخانه ای به توافق رسیدند، درست پنج سال می‌گذرد. پیمانی که به موجب آن همه کشورهای عضو، ملزم به رعایت برنامه هایی برای کاستن از انتشار گازهای گلخانه ای شدند.
لورنس توبیانا در ابتدای این گفت و گو با اشاره به خروج دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا از توافق آب و هوایی پاریس گفت: تصمیم ترامپ در خروج از این توافق به منزله مانعی بر مسیر مبازه با تغییرات اقلیمی بود. خروجی که حتی به کشورهایی نظیر برزیل، مکزیک و استرالیا مجوز عدم اهتمام به تغییرات زیست محیطی را صادر کرد. اکنون شرایط آب و هوایی بدتر از آنچه پنج سال پیش تصور می‌کردم، است.
خروج از توافق بین المللی پاریس از وعده های انتخاباتی دونالد ترامپ بود، اما پس از پیروزی در انتخابات و تحت فشار قدرت های اقتصادی بزرگ جهان در نشست های گروه ۲۰ و گروه ۷ قول بررسی مجدد در این زمینه را داد. با این حال رئیس جمهوری آمریکا تغییری در نظر خود نداد و بار دیگر بر این نکته که شرکت آمریکا در کاهش استفاده از سوخت های فسیلی به زیان اقتصاد این کشور است پای فشرد.
«مائوریسیو بارگاس لینارس» ستون نویس و تحلیلگر و نویسنده برجسته کلمبیایی پیشتر در گزارشی نوشت: از آنجا که ترامپ با نادیده انگاشتن تغییرات آب و هوایی و لغو محدودیت‌های مربوط به فعالیت های آلاینده، تولیدکننده ۱۵ درصد گازهای سمی در اتمسفر است، در نتیجه وجودش حتی برای کره زمین مضر است.
وی با اشاره به اعلام آمادگی بیش از یکصد کشور برای به صفر رساندن انتشار کربن تا سال ۲۰۵۰ گفت: تا این لحظه شمار معدودی از کشورها برنامه های عملیاتی خود در راستای اهداف توافق پاریس برای یک دهه آینده را اعلام کرده اند در حالی که این یک شرط ضروری است که کشورها تا سال آینده برنامه های بلند مدت، میان مدت و کوتاه مدت خود را ارائه دهند. در غیر اینصورت صرف اعلام آمادگی کافی نبوده و اهداف تعیین شده تا سال ۲۰۵۰ قابل دسترسی نخواهد بود. برنامه ریزی ها از همین حالا باید شروع شود.
این اقتصاددان فرانسوی در توضیح اینکه برخی رهبران اتحادیه اروپا پس از چهار سال غیبت آمریکا، اکنون نگران بازگشت بایدن به این توافق و خطر از دست رفتن رهبری بین المللی این توافق از سوی اروپا هستند، گفت: اروپا باید قوی بماند. دولت جدید آمریکا متشکل از افرادی متعد است اما بایدن به تنهایی نمی‌تواند این کار را انجام دهد. آن ها برای اینکه قوانین بلند پروازانه ای در حوزه تغییرات اقلیمی داشته باشند، از داشتن رای اکثریت مجلس سنا محرومند. بایدن نیز همچون بتراک اوباما مجبور خواهد شد تا به دستورات اجرایی متوسل شود.
اولین دست آورد توافق پاریس برای کشورهای اروپایی حامی این توافق، وابسته کردن کشورهای دارنده منابع انرژی به تکنولوژی های جدید انرژی است که تنها در اختیار آنها است. اما این تنها دست آورد اجرای توافق پاریس برای کشورهای حامی این توافق نیست. این کشورها با اینکه به تکنولوژی های جدید در بخش انرژی مسلط هستند، اما هنوز به دلیل به جهت کمبود تقاضا و سود دِه نبودن این نوع تولید انرژی رشد کافی نداشته است.
در صورت اجرایی شدن این توافقنامه و افزایش تقاضا برای تامین انرژی از طریق تکنولوژی های جدید، تولید انرژی با تکیه بر تکنولوژی های جدید سودآور خواهد بود. نتیجه این موضوع نیز کم شدن وابستگی این کشورها به نفت و گاز و طبعاً به افزایش امنیت انرژی دراین کشورها منجر خواهدشد.
به عقیده توبیانا، گذشته از رفتار و مسئولیت دولت ها در قبال تغییرات آب و هوایی، افزایش آگاهی شهروندان اروپایی و سایر قاره ها از جمله موارد مثبتی بوده که وی در طول این پنج سال شاهد آن بوده است. وی در ادامه گفت: تغییر اقلیم، رویدادی نیست که به یکباره حادث شود و مردم به خوبی تاثیرات آن را در بلند مدت درک کرده اند. بیشتر نظر سنجی ها نشان می‌دهد که اکثریت مردم نگران این مسئله بوده و خواهان اقدام مناسب در زمینه آب و هوا هستند.
به گفته این کارشناس زیست محیطی، دولت ها دیگر نمی‌توانند خود را پشت مردم پنهان کنند زیرا این خود مردم هستند که اقدام برای صیانت از آب و هوا به یکی از مطالبه های اصلیشان تبدیل شده است. تنها دلیل دولت ها از کم کاری در این زمینه، محافظت از بخش‌های اقتصادی با روش های غیر منطقی و بدون تغییر ساز و کارهای زیست محیطی است.
نظر شما