هم نوا با سی سخت

هنرمندان فراتر از دیوارها ، سقف ها ، ترک ها و شکستگی ها  به احساسات شکسته، خاطرات ترک خورده، عشق های خاک گرفته فکر می کنند. آنچه دغدغه هنرمندان است همان اصل زندگی است که البته هیچ گاه در محاسبات نمی آید.

زلزله از دیوارها می گذرد و قاب عکس پدربزرگ، بشقاب های چینی گل سرخ مادر، دفتر مشق بچگی های لیلا وگلدان های حسن یوسف مادر بزرگ  را می شکند.همه از خسارت دیوار ها و سقف های آوار شده می گویند اما قلب شکسته مادران هیچ کجای این محاسبات نیست.

با این حال حسن  غفاری عکاس برجسته استان و کشور که با تعدادی از همکارانش برای عکاسی زندگی، امید و حرکت به شهر سی سخت رفته بودند بر این باور است «آه و افسوس زلزله سی سخت متعلق به زنان است» از نگاه او زنان مظلومترین آدمهای درگیر این فاجعه طبیعی هستند زیرا درون خانه ها و هر آنچه آنها یک عمر با عشق ساخته اند با زلزله از بین رفته است.

او هنرمند است و هنرمند زوایای پنهانی را از یک فاجعه می بیند که هیچ کس قادر به دیدنش نیست.غفاری وضعیت امروز سی سخت را مصداق حکایت « درونش خودمان را کشته  و بیرونش مردم را» می داند که در نگاه ظاهری به شهر سی سخت همه چیز خانه ها سر جای خود قرار دارد و نمای خانه ها قابل قبول است اما خانه ها از درون متلاشی شده اند.

وی می گوید عمق این فاجعه از نظرها پنهان است اما من صحنه های دردناک و ناراحت کننده ای از زندگی مردم دیدم.تا از نزدیک فاجعه سی سخت را نبینیم متوجه نمی شویم چه اتفاقی افتاده است. این نخستین بار است که شهر سی سخت تا این اندازه سوت و کور است و جمعیت کمی در سطح شهر حضور دارند.

غفاری در تصاویرش رنج زنان در عبور یا گذار از بحران را به تصویر کشیده است. آنها هر آنچه با عشق در درون خانه چیده بودند را حالا باید به دوش بکشند و مانده اند آن را کجای خانه ای که خانه نیست بگذارند تا از آسیب دوباره در امان باشد.

در عکس های غفاری اثری از اشک های از سر استیصال نیست و او می خواهد این پیام را بدهد که می توان با حفظ شان و عزت مردم احساسشان را به آنهایی که از حادثه دورتر ایستاده اند نمایاند.

غفاری تنها هنرمندی نیست که این روزها در کنار مردم زلزله زده سی سخت ایستاده است و هنرمندان دیگر هر کدام سعی کرده با زبانی دردشان را فریاد بزند و گاهی هم نور امید در دلشان زنده کند و به آنها یادآوری کند که آنها پیش از زلزله چگونه زیسته اند.

برای سی سخت

حمید حسینیان شاعر کهگیلویه و بویراحمد در شعر برای سی سخت تصویری از آینده  را به زبان شعر ترسیم کرده است.

مباد خسته ببینم دل جوانت را

اسیر دشنه ی تزویر، استخوانت را

تو را به لهجه باران و برف می خوانم

که عاشقانه کنم شیوه ی بیانت را

رسانده شوکت آن قامت دلآرایت

به قله های اساطیر، دودمانت را

هنوز هم نتوانسته اند قافیه ها

سزای تو بسرایند داستانت را

گرفته اند حسودان به دست، تیشه ی جهل

که بشکنند ستونهای باستانت را

به آفتاب سلامی دوباره خواهی داد

غبار درد نمی گیرد آسمانت را

به کوچه های تو لبخند باز می گردد

به صبح می دهد این ماهِ خون، نشانت را

قسم به لوح و قلم، این تو نیستی، برخیز

دوباره شرح بده فصل بوستانت را

بگو، بگو که هنوز ایستاده تر از کوه

به عشق، ساخته ای مرز جاودانت را

بگو، که بغض تو بهمن شود به گوش جهان

نبند مونس غم! چشم شروه خوانت را

سی سختم که استوار شکستم

طراحی پوستر برای پروفایل ها نیز از دیگر اقدامات هنرمندان بود.