تشدید نابرابری جنسیتی در دوران کرونا؛ رهبران جهان زنان را ندیدند

به گزارش روز شنبه ایرنا به نقل از تارنمای این شبکه خبری فرانسوی، دو پژوهش جهانی که روز چهارشنبه منتشر شد نشان می دهد دولت ها زنان و دختران را در معرض خطر بیشتر سلامت و تاثیرات اقتصادی-اجتماعی ناشی از کووید-۱۹ قرار داده اند. در این دو پژوهش از رهبران کشورهای گوناگون خواسته شده در واکنش به این بحران جهانی سلامت، برابری جنسیتی را اولویت قرار دهند.

این دو پژوهش که یکی با مشارکت سازمان جهانی بهداشت در لندن و دیگری توسط مرکز توسعه جهانی (CGD) در واشنگتن انجام شده است بزرگترین شکست دولت ها در واکنش به کووید-۱۹را در نظر نگرفتن برابری جنسیتی می دانند.

از زمان آغاز همه گیری در مارس ۲۰۲۰ (اسفند ۹۸)، پژوهش های بسیاری در خصوص تاثیر نامتناسب همه گیری بر زنان انجام شده است. بسیاری از زنان شغل سنگین تری بر دوش دارند و این درحالی است که دستمزد پایین تری در مقایسه با مردان دریافت می کنند. از سوی دیگر بیشتر مشاغل طبقه بندی شده در بخش مراقبت، آموزش، نظافت و خدمات خانگی برعهده این قشر است و همین امر خطر قرار گرفتن زنان را در معرض ویروس کرونا افزایش می دهد.

پروفسور «سارا هاوکس» (Sarah Hawkes) از مدیران پروژه بهداشت جهانی، در مورد نحوه مدیریت جنسیت زده دولت ها در مقابله با همه گیری کووید-۱۹ گفت: «آنچه ما دریافته ایم، بی توجهی پنهان به بی عدالتی در این امر است».

پورتال سیاست سلامت جنسی و کووید -۱۹ که یک همکاری تحقیقاتی جهانی میان پروژه بهداشت جهانی ۵۰/۵۰، مرکز تحقیقات جمعیت و سلامت آفریقا و مرکز بین المللی تحقیقات در مورد زنان در هند است بر عملکرد ۱۹۲ کشور و پایگاه های خبری وزارت بهداشت ۷۶ کشور در مورد آخرین تحقیقاتشان در خصوص جنسیت و کووید-۱۹ نظارت داشته اند. آنچه در این پورتال به عنوان نتیجه این تحقیق منتشر شده نشان می دهد ۹۱ درصد سیاست های بهداشتی دولت ها بر اساس ۶ توصیه سازمان جهانی بهداشت (WHO) یعنی واکسیناسیون، پیام رسانی بهداشت عمومی، مدیریت بالینی، حمایت از کارکنان مراقبت های بهداشتی، مراقبت از بیماران و پایبندی به خدمات ضروری بهداشتی هیچ اشاره ای به جنسیت ندارد.

این در حالی است که سازمان جهانی بهداشت به طور مکرر از دولت ها می خواهد اطمینان حاصل کنند که سیاست های بهداشتی مرتبط با مقابله با کووید-۱۹ پاسخگوی جنسیت باشد. در این میان کشورهای حوزه اسکاندیناوی و شمال اروپا که به در نظر داشتن جنسیت در حوزه های سیاسی معروف هستند و انتظار می رفت در این مورد عملکرد خوبی داشته باشند، رتبه بندی ضعیفی داشتند.

پروفسور هاوکس می گوید که از نظر تاریخی، نظام های بهداشتی و پزشکی چشمانشان را به روی برابری جنسیتی بسته اند، اما همه گیری ها نابرابری ها را بیشتر کرده است. به عقیده وی مشاهده تاثیر همه گیری بر جنسیت می تواند به درک بهتری از نگرش نسبت به واکسیناسیون و پیام رسانی عمومی موثرتر در مورد کووید-۱۹ منجر شود.

براساس تحقیقات جدید مرکز توسعه جهانی (CGD)، زنان و دختران در کشورهای کم درآمد متحمل بار اصلی بحران کووید -۱۹ شده اند. درواقع برخلاف بحران های جهانی گذشته که اشتغال مردان به طور معمول در معرض خطر بود، شواهد اولیه در مورد همه گیری ویروس کرونا نشان می دهد این بیماری تاثیر فاحشی بر اشتغال زنان، ساعت کار و دستمزد آنها نسبت به مردان داشته است. به عبارتی از آغاز پاندمی جهانی کرونا، زنان بیشتری نسبت به مردان شغل خود را از دست داده و مشاغل تحت مدیریت زنان با نرخی بسیار بالاتر از مشاغل تحت سرپرسستی مردان مجبور به تعطیلی شده اند.

به طور کلی، داده های مرکز توسعه جهانی  نشان داده است که زنان تجربه های مختلفی از بیماری همه گیر دارند. گذشته از میزان بالای خشونت خانگی که از زمان آغاز همه گیری کرونا به روشنی اثبات شده، در طول همه گیری کووید-۱۹ زنان بیشتری نسبت به مردان با بهداشت روانی روبرو شده اند؛ نرخ افسردگی، اضطراب، استرس و ترس بالاتر در میان آنها بیشتر بوده و در برخی کشورها، دسترسی به سلامت جنسی و تولید مثل کاهش یافته است.

به عقیده کارشناسان، صرفنظر از دلایل این تبعیض جنسیتی، نادیده گرفتن زنان می تواند پیامدهای زیادی در برنامه همه گیری، بهبودی و برنامه های واکسیناسیون در حال انجام داشته باشد.

طبق برآوردهای سازمان ملل ۴۷ میلیون زن و دختر دیگر به دلیل بحران بهداشت جهانی دچار فقر شدید خواهند شد و این امر باعث می شود نرخ فقر تا سال ۲۰۳۰ به سطح پیش از همه گیری باز نگردد.

محققان دو پژوهش انجام شده در این راستا وظیفه دولت ها می دانند که برای مقابله با نابرابری جنسیتی اقدامات بیشتری انجام دهند.

مگان اودانل (Megan O’Donnell) محقق ارشد مرکز توسعه جهانی در این مورد گفت: «شکاف های جنسیتی با توزیع واکسن از بین نخواهد رفت. ضمن آنکه کووید-۱۹ نابرابری های جنسیتی طولانی مدت را تشدید کرده و چنانچه دولت ها اقدامی نکنند، باید شاهد تاثیرات منفی گسترده بر سلامت و وضعیت اقتصادی زنان در دهه های آینده باشیم».