به گزارش روز دوشنبه روابط عمومی دانشگاه علوم پزشکی تهران، دکتر غزل پورنسائی با تاکیدبر اینکه درهیچ شرایطی نباید استرس خود را بدتر کنیم و اگر نتوانستیم استرس را از بین ببریم آن را در همان حد نگه داریم، افزود: زمانی که دچار استرس هستیم حتی یک فشار کوچک ممکن است باعث فروپاشی عصبی شود.
وی با تاکید بر اینکه فروپاشی عصبی می تواند سبب افسردگی، اضطراب، استرس و ترس های بسیار شدید شود، ادامه داد: در این گونه شرایط دیگر نمی توان با آن محیط و شرایط سازگار بود و اضطراب تمام کنترل بدن را بدست می گیرد.
پورنسائی درخصوص مواجهه با روانشناسان کوچه بازاری اظهار داشت: راهکار زرد یا روانشناس زرد افرادی هستند که یک سری موارد کلیشه ای را بیان می کنند؛ یعنی حتی اگر روانشناس هم نباشید ممکن است این نظرات را بیان کنید.
وی درخصوص مهارت همدلی عنوان کرد: اگر جایی نمی توانید چیزی بگویید، فقط شنونده باشید تا فرد مقابل با صحبت کردن با شما خود را خالی کند. همین امر کمک کردن به طرف مقابل است، یک جایی با استرس سازگار خواهیم شد، البته در دراز مدت نتایج بدی خواهد داشت.
این روانشناس ادامه داد: همه ما در طول روز دردسرهای کوچک خلق می کنیم که بخاطر رفتار تکانشی (رفتار سریع و احساسی)، این دردسرهای کوچک جمع شده و به کوهی تبدیل می شوند. اگر این دردسرها را شناسایی کنیم تا حد زیادی میزان استرس کاهش می یابد.
وی افزود: البته لازم است بدانید؛ در مورد برخی از دردسرها مثل ترافیک نمی توان کاری کرد. به این سبب استرس هیچ وقت صفر نمی شود. گاهی هم بخاطر ضرب العجلی که برای خود تعریف می کنیم، استرس افزایش می یابد.
پورنسائی در مورد سه نوع خود گفت: ۱-خود واقعی: مربوط به ضرب العجل هاست. آن چیزی که شما هستید. ۲-خود تصوری: شما فکر می کنید که آن چیز هستید. ۳-خود ایده ال: ای کاش های ماست.
وی در خصوص چگونگی پیدایش استرس اظهار داشت: اگر فاصله بین خود واقعی و خود تصوری خیلی زیاد باشد، افراد دچار افسردگی یا پرخاشگری می شوند. زمانی که فاصله بین خود واقعی و خود ایده آل و خودتصوری زیاد باشد، افراد دچار استرس و اضطراب می شوند.
این مدرس در مورد دیگر عوامل ایجاد کننده استرس خاطر نشان کرد: توقع و انتظار از آدم ها سبب ایجاد استرس می شود. ممکن است فردی وجهه اجتماعی خوبی داشته باشد، اما بدانید که هیچ چیز از هیچ کس بعید نیست. اسطوره های ما افرادی خاص و معمولا بزرگان دین ما هستند. بجز این موارد استثنایی، نباید از آدم ها تندیس ساخت.
وی با بیان اینکه پذیرش یک موقعیت، یک محدودیت و یک شرایط ۵۰ درصد استرس را کاهش می دهد. گفت: ناکامی یعنی وقتی برای رسیدن به هدفی مسیری را طی می کنیم، مانعی ایجاد می شود.
پورنسائی ادامه داد: ناکامی لازمه رشد بوده، اما اجتناب ناپذیر است. وقتی با شکستی مواجه می شویم به ما فشار روانی وارد می شود و اعتماد به نفس خود را از دست می دهیم. به خصوص که در تله شناختی می افتیم؛ یعنی قانون همه یا هیچ؛ وقتی می خواهیم چیزی را توصیف کنیم، آن را بکار می بریم. مثل عبارت من همیشه شکست می خورم. هیچ کس من را دوست ندارد.
وی افزود: راه حل آموزش خودآگاهی و آنچه برای افراد رخ داده است. با یادآوری موفقیت ها ذهن را به چالش می کشیم که باعث کاهش استرس می شود.
پورنسائی در خصوص توانایی نه گفتن در کنترل استرس نیز تاکید کرد: ما آدم ها را قانع نمی کنیم. جلوتر خودمان را قانع کنیم. با یک نه گفتن از انجام کارهای فاجعه انگیز پرهیز می شود.
نظر شما