آیا آسیا-اقیانوسیه آماده اصلاحات جهت کنترل تغییرات آب و هوایی است؟

به گزارش روز یکشنبه ایرنا از اوراسیا ریویو، در حالی که رهبران آسیا و اقیانوسیه برای سفر به گلاسکو برای شرکت در بیست و ششمین کنفرانس تغییرات آب و هوایی سازمان ملل COP۲۶ آماده می شوند، می توانند اطمینان داشته باشند که این منطقه در کانون توجهات خواهد بود. بسیاری از کشورهای آسیب پذیر در برابر تاثیرات تغییرات آب و هوایی در این منطقه واقع هستند. هفت کشور از اعضای گروه-۲۰ از این منطقه مسئول بیش از نیمی از انتشار جهانی گازهای گلخانه ای هستند و پنج کشور از ۱۰ کشوری که از آغاز قرن بیستم بیشترین مسئولیت تاریخی برای انتشار این گازها را داشته اند نیز در آسیا هستند.

این درحالی است که طبق پیش بینی ها انتشار گازهای گلخانه ای در آسیا – پاسیفیک تا سال ۲۰۳۰ نسبت به سال ۲۰۱۰ به میزان ۳۴ درصد افزایش خواهد یافت.

بالا بردن آمال و بلندپروازیها از سوی ۳۰ کشور آسیا – پاسیفیک که تا کنون "سهم ملی" NDC خود در این زمینه را ارتقا داده اند و نیز تضمین سهم ملی کافی از سوی ۱۹ کشور دیگری که تا کنون برنامه خود را ارائه نداده اند، مشخص خواهد کرد که آیا این منطقه – و در واقع کل جهان – می تواند امیدی به مهار افزایش دما زیر ۲ درجه داشته باشد یا خیر .

این گزارش می افزاید: دلایلی برای امیدواری وجود دارد. رهبران به صف شده اند تا تعهداتی در خصوص "کربن خنثی" (کاهش انتشار گازهای کربنی) مطرح نمایند. در حالی که بازیگران اصلی از سرمایه گذاری خارجی در زمینه زغال سنگ دور می شوند، نیرو و توان برای حرکت به سمت منابع پاکتر انرژی در حال افزایش است.

طرح های عنوان شده در زمینه کاهش انتشار گازهای کربنی نشان می دهد، اقتصادهای آسیا – پاسیفیک فضا و مجال زیادی برای هوشمندسازی مکانیسمهای خود در ارتباط با وضعیت آب و هوایی دارند. دیجیتالی کردن فرایندهای تجاری موجود نیز به کاهش انتشار دی اکسید کربن کمک می کند.

اقدامات بلندپروازانه در زمینه آب و هوا مستلزم تغییرات و تنظیمات مجدد فاینانس و سرمایه گذاری به سمت صنایع و شغلهای سبز آینده است.

در پایان این گزارش نوشته "آرمیدا سالسیا آسیسجابانا" Armida Salsiah Alisjahbana معاون دبیر کل سازمان ملل و دبیر اجرایی "کمیسیون اقتصادی و اجتماعی آسیا – پاسیفیک" ESCAP آمده است: بدون اقدام هماهنگ، رسیدن به هدف خنثی شدن کربنی تا سال ۲۰۵۰ در دسترس منطقه آسیا – پاسیفیک نیست. تمام طرفهای ذینفع باید برای یک اقدام هماهنگ همکاری کنند. زمان برای ایجاد یک ائتلاف از دولتها و بخش خصوصی و نهادهای مالی برای کمک به بسیج نیرو و توان کامل منطقه در این زمینه مهیا است. 

بیست و ششمین اجلاس آب و هوایی سازمان ملل از ۹ تا ۲۱ آبان ماه سال جاری با حضور شماری از رهبران جهان، کارشناسان امور زیست محیطی و  فعالان حامی مقابله با چالش های مربوط به تغییرات آب و هوایی از ۲۰۰ کشور امضا کننده پیمان آب و هوایی پاریس، در شهر گلاسکو انگلیس برگزار می شود. این اجلاس در حالی برگزار می‌شود که ساکنان کره خاکی درگیر بحران های شدید اقلیمی و زیست محیطی، انتظارهای بیشتری از قدرت های بزرگ اقتصادی جهان برای مقابله با این بحران ها دارند.

کشورهای ثروتمند که یک دهه پیش وعده دادند یکصد میلیارد دلار در سال برای کمک به کشورهای آسیب پذیر به منظور سازگار کردن خود و انتقال به انرژی پاکتر فراهم کنند، هنوز از عمل به هدف سال ۲۰۲۰ خود بازمانده اند. کارشناسان نشست گلاسکو را آخرین فرصت برای کاهش روند گرم شدن کره زمین تا حداکثر ۱.۵ درجه سانتیگراد بالاتر از میزان پیش از دوره صنعتی شدن زمین می دانند. پیمان پاریس پیمانی جهانی مربوط به آب و هوا و گرم شدن کره­ زمین است که متعاقب کنفرانس ۲۰۱۵ پاریس راجع به تغییرات آب و هوایی ذیل «چهارچوب کنوانسیون آب و هوایی ملل متحد" سال  ۱۹۹۲ / UNFCCC به تصویب رسید.

گرم شدن کره زمین و تغییرات اقلیمی یکی از نتایج مخرب صنعتی شدن کشورها و افزایش تولید گازهای گلخانه ای است که کشورها را از دهه ۷۰ میلادی (متعاقب کنفرانس استکهلم) و دهه ۹۰ (کنفرانس ریو) بر آن داشته است نسبت به موضوعات زیست محیطی با اهمیت بیشتری برخورد کرده و در قالب پیمان های زیست محیطی با متعهد کردن کشورها گامی در جهت مهار میل افسارگسیخته کشورها به توسعه و توجه دادن به هنجارهای زیست محیطی بردارند.