به گزارش خبرنگار تاریخ و اندیشه ایرنا ناطق نوری در خاطرات خود می‌نویسد: در سفر به هند، شیعیان و مسلمانان هند از ما خیلی استقبال کردند. عکس‌ها و پرچم ما را در خیابان‌ها به تعداد زیادی نصب‌کرده بودند. در خیابان‌ها جمعیت به‌قدری زیاد بود که من تعجب کردم. در آنجا جشنی به مناسبت عید غدیر در یک هتل بزرگ برگزار کرده بودند و سخنران‌ها و شاعران هندی مطالبی را در مدح حضرت علی (ع) بیان می‌کردند.
یکی از سخنران‌ها پرفسور پیری از یاران و دوستان مهاتما گاندی بود که خیلی هم به او احترام می‌گذاشتند. ایشان با اینکه یک بودایی بود در مدح حضرت علی (ع) صحبت کرد. با این که او یک شاعر بودایی بود اما برای حضرت علی (ع) شعر می‌گفت و وسط شعرش شور می‌گرفت.
جمعیت حاضر در آمفی‌تئاتر این هتل، یک‌مرتبه یک شعار محکم به حمایت از امیرالمؤمنین (ع) سر می‌دادند که من اول وحشت کردم. مثل الله‌اکبر که ما می‌گوییم. یک‌مرتبه با یک ریتم و لحن خاصی که خودشان دارند می‌گفتند: حیدر.
باید اعتراف کنم بعد از صحبت‌های این بودایی‌ها راجع به امیرالمؤمنین (ع)، سخنرانی من مورد استقبال قرار نگرفت.
در ادامه سفر به هند به شهر حیدرآباد رفتم. در آنجا یک جشنی برگزار کردند و استاندار بودایی آنجا یک سخنرانی راجع به حضرت علی (ع) نمود که غوغا کرد. درباره خصائل عدل، شجاعت و مستضعف گرایی علی (ع) در جشن شیعیان و مسلمانان بحث خوبی کرد.
من از او پرسیدم که شما چطور این‌قدر در زندگی حضرت علی (ع) مطالعه دارید؟
ایشان گفتند که مهاتما گاندی به ما آموخت دو شخصیت برای ما الگو شود یکی حضرت علی (ع) و دیگری حضرت امام حسین (ع). خود مهاتما گاندی یک جمله‌ای دارد که می‌گوید انقلاب را من از امام حسین (ع) آموختم. من این را از دهان گاندی شنیدم.
برای من فوق‌العاده بود که یک بودایی نسبت به امیرالمؤمنین (ع) چنین احساسی دارد.
منبع: علی‌اکبر ناطق نوری. خاطرات ناطق نوری. جلد دوم. مرکز نشر اسناد انقلاب اسلامی. چاپ سوم
نظر شما