به گزارش گروه علم و آموزش ایرنا از پایگاه خبری «زیامئی ساینس»، گروهی از پژوهشگران دانشگاه «کیوتو» و شرکت «کاجیما» ژاپن پیشنهاد ساخت ساختمانهای بزرگ چرخنده روی ماه و مریخ را مطرح کردهاند. چرخش این ساختمانها موجب ایجاد یک نیروی کشش مشابه جاذبه زمین میشود و خطرات متوجه سلامتی ناشی از «آب به آب شدن» در مسافرت فضایی و ماندن در سیاراتی با جاذبههای متفاوت را از بین می برد.
مسافرت به کره ماه یا مریخ بسیار جذاب به نظر میرسد اما وجود تشعشات، گرد و غبار و تغییر جاذبه روی این سیارات تاثیرات منفی زیادی روی بدن انسان خواهد داشت. به عنوان مثال، زمانی که فضانوردان ماموریت فضایی با «آپولو-۱۱» (اولین انسانهایی که روی ماه قدم گذاشتند) به زمین بازگشتند، دچار مشکلات زیادی از قبیل کاهش فعالیت قلبی و عروقی، صدمات عضلانی، کمردرد و کاهش شدید توده استخوانی شده بودند. شرایط جاذبه ضعیف در کره ماه چنان موجب ضعیف شدن فضانوردان شده بود که بدن آنها روی زمین قادر به حفظ وزن خودشان هم نبود. حالا تصور کنید چنین ماموریتی چند سال ادامه داشته باشد و در این صورت بدن فضانورد ممکن است هرگز بهبود پیدا نکند. به همین منظور پژوهشگران در حال کار روی این موضوع هستند.
آیا ساختمانهای با جاذبه مصنوعی سودی خواهند داشت؟
جاذبه مصنوعی از مدتها پیش یکی از موضوعات داستانهای تخیلی بوده اما اکنون برای اولین بار در یک پروژه واقعی مورد بررسی قرار گرفته است.
به گفته پژوهشگران ژاپنی، با ساختن تاسیسات و ساختمانهای موسوم به «شیشه قَمَری» و «شیشه مریخ» بر روی کره ماه و مریخ، انسانهایی که به این سیارات میروند، قادر خواهند بود که جاذبهای مانند زمین را تجربه کنند. هر چند ساختن نسخه کاملی از این گونه ساختمانها زمان زیادی طول میکشد اما دانشمندان امیدوارند تا سال ۲۰۵۰ میلادی یک مدل مبنایی از تاسیسات جاذبه مصنوعی را روی کره ماه بر پا دارند.
یک ساختمان شیشهای کامل روی کره ماه، یک ساختمان استوانهای شکل و چرخنده به پهنای ۱۰۰ متر و ارتفاع ۴۰۰ متر خواهد بود. زمان چرخش کامل برای این ساختمان شیشهای ۲۰ ثانیه خواهد بود و در طول هر چرخش نیروی گرانشی (جاذبه) معادل «g» (جاذبه زمین = ۹.۸۱ m/s۲) تولید خواهد کرد. در واقع، نیروی حاصل از چرخش، جانشین جاذبه خواهد شد.
این ساختمان چرخنده برای ایجاد محیطی سازگار با انسان، با سازههای آب و درخت احاطه خواهد شد. این پژوهشگران در بیانیهای رسمی اعلام کردند که امیدوارند مهاجرت انسان به ماه و مریخ در نیمه دوم قرن ۲۱ به یک واقعیت تبدیل شود.
ایجاد چنین سازههایی در سیارات دیگر نه تنها از آسیبهای جسمی به فضانوردان جلوگیری میکند بلکه شرایط را برای ایجاد همزیستی گروهی (کولونی)ها یا اجتماعات انسانی روی سیارات دیگر را فراهم خواهد ساخت.
نظر شما