«حامد نوبخت یگانه» روز یکشنبه در گفت‌وگو با خبرنگار با بیان اینکه ادبیات فارسی شیعی بیشتر با نام ادبیات آیینی شناخته می‌شود، افزود: محتوا و مضمون این ادبیات که سرآغاز آن به گواه تاریخ به قبل از قرن چهارم برمی‌گردد، در رابطه با اهل بیت طاهرین علیهم‌السلام است و اشعار شهریار در این زمینه کم نیست.
وی اضافه کرد: شعر ترکی «حسینه یرلر آغلار، گویلر آغلار/ بتول و مرتضی پیغمبر آغلار» که هرساله با محرم همنوا می‌شود، جزو همین اشعار فاخر شهریار در وادی ادبیات شیعی است.
وی ادامه داد: شعر معروف «یا علی نام تو بردم نه غمی ماند نه همی، بابی انت و امی» نیز غدیریه‌ای است که به لحاظ ساختار و مضمون قابل توجه است.
کارشناس ادبیات شیعی اظهار داشت: شهریار به عنوان شاعر آئینی شناخته نمی‌شود و جزو آن دسته از شاعرانی است که با شعر غزل مشهور است، اما همین یک شعر «حسینه یرلر آغلار» کفایت می‌کند که بگوییم او چیزی بر وزن شعر شیعی افزوده است.
وی با تاکید بر اینکه شهریار را نیز می‌توان علاوه بر شاعر غزل‌سرا شاعر آئینی دانست، تصریح کرد: شعر شهریار به سهم خود با شعر آئینی انس دارد و پیمانه ساقی ادب فارسی از شهد شراب اشعار شهریار تا همیشه مست عشق ولای علی و معصومین علیهم‌السلام خواهد بود.
«نوبخت یگانه» با تاکید بر اینکه همه گویشها و زبان‌ها با شعر «علی ای همای رحمت» آشنا هستند، بیان کرد: اگر «محتشم» با شعر «باز این چه شورش است» جاودانه شده، شهریار نیز با «علی ای همای رحمت» ماندگار است و عنقای این تاثیر و ماندگاری در اوج قله قاف ادبیات شیعی جای دارد.
ستاره‌های شعر و شاعری شیعی از قرن چهارم به بعد
مدیرمسئول فصلنامه «رسم محتشم» در مورد سرآغاز ادبیات فارسی – شیعی بیان کرد: سرآغاز آن به گواه تاریخ به قبل از قرن چهارم برمی‌گردد و آنچه از شعر و شاعران آن دوران به یادگار مانده، به «کسایی» می‌رسد که وی را به پدر شعر شیعی ملقب کرده است.
«نوبخت یگانه» بیان کرد: بعد از «کسایی»، علی‌نامه‌هاست که آنچه به دست ما رسیده از «ربیع» در قرن پنجم است و به‌همین ترتیب قرن به قرن شاعران شیعی آثار مختلفی پدید آورده‌اند تا به «حسن کاشی» در قرن هشتم هجری برسیم.
وی ادامه داد: از این قرن است که شعر شیعی ترکی نیز با «نسیمی» آغاز می‌شود و باید توجه کرد که ما در مواجهه با شعر شیعی، با دو نوع شاعر روبه رو هستیم؛ نخست شاعرانی که صرفا در مدح و منقبت اهل بیت معصومین علیهم السلام شعر سروده و اثر پدید آورده اند.
وی اضافه کرد: در کنار این، شاعرانی نیز داریم که علاوه بر انواع دیگر شعر، در مدح معصومین علیهم السلام نیز اشعاری پدید آورده‌اند؛ به مانند «محتشم کاشانی» که اشعار وی در ارتباط با ائمه طاهرین علیهم السلام شاید به تعداد انگشتان دست نیز نرسد اما به پدر شعر مرثیه معروف شده است.
به گفته وی «باز این چه شورش است که در خلق عالم است»، کهنه شعری است که هرگز تازگی خود را از دست نمی‌دهد و هر سال با محرم تولدی نو می‌یابد.
به گزارش ایرنا، ادبیات از عوامل پیشرفت تشیع به ویژه از دوران خلافت عباسی به بعد بوده است و بی‌شک مهم‌ترین وسیله انتقال پیام این مذهب و گسترش فرهنگ آن در بدنه جوامع اسلامی محسوب می‌شود تا جایی که قبل از شکل‌گیری نظام فقهی رسمی تشیع در عهد صفوی نیز مناقبیان، راویان و شاعران دوره‌گرد، روایت تشیع از اسلام را در بین مردم ترویج می‌کردند و آثار ادبی متعلق به آنها، کهن‌ترین سند تاریخی و اجتماعی فرهنگ شیعی در جغرافیای تاریخی تشیع به شمار می‌رود.
نظر شما