به گزارش ایرنا، شمایل امانوئل مکرون در عرصه سیاست خارجی و حتی داخلی، از یک سو جمله معروف "جوان است و جویای نام" را تجلی بخشیده و از سوی دیگر ضرب‌المثل "هم خدا را می‌خواهد و هم خرما را" در اذهان متبادر می کند.
چه زمانی که در مواجهه رو در رو با رهبران جهان با دست پیش می‌کشد و تلاش دارد نظر سیاستمداران و رسانه‌ها را به عنوان یک چهره حامی مذاکره و گفت‌وگو به خود جلب کند و چه وقتی که در غیاب همان چهره‌ها، در نقش ناجی مخالفانشان ظاهر می‌شود و ساز مخالف کوک می‌کند.
این روایت را می‌توان به سادگی از همان ابتدای روی کار آمدنش در قامت رئیس جمهور فرانسه دنبال کرد و نقطه اوج این دوگانگی‌ها را دید. از زمانی که تیغ انتقاد را برای مثال به سمت دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا تیز می‌کرد تا بدین شکل وجهه و وزنی برای وجهه تازه مطرح شده خود در جهان سیاست بتراشید و سپس در دیدارهای رو در رو لبخندی کشیده تحویلش می‌داد و از تعامل و عمق روابط راهبردی فرانسه و آمریکا سخن می‌گفت و چه امروز که ریاکارانه تلاش دارد نقش ناجی را در جنگ اوکراین ایفا کند.
نقشی که اگر نگوییم فرانسویان، بلکه همپیمانان این کشور و حتی متحدشان اوکراین را نیز سردرگم کرده است؛ چرا که مکرون از یک طرف تمام قد در کنار کی‌یف ایستاده و کمک‌های مالی و تسلیحاتی به اوکراین ارسال می‌کند و از طرف دیگر تلاش می کند در نقش ناجی این جنگ، تکرار چهره نیکولا سارکوزی رئیس جمهور اسبق فرانسه باشد که در اینچنین بزنگاه‌های تاریخی موفقیت‌هایی کسب کرده و توانسته بود ماجراهایی از این دست را با میانجی‌گری و راهبرد دیپلماتیک خود ختم به خیر کند؛ سیاستی که مکرون در عمل از انجام آن عاجز است و در حالیکه بر طبل جانبداری از کی‌یف می‌کوبد، لاف مذاکره با مسکو را هم می‌زند.
چهره‌ای که حتی شبکه تلویزیونی این کشور از وی به عنوان یک مدعی ناتوان در عرصه بین‌المللی یاد و تاکید کرده است که مکرون آنچنان که شایسته نام فرانسه است، نتوانسته در عرصه جهانی ظاهر شود.
شبکه تلویزیونی فرانس ۲۴ در یک گزارش تحلیلی با یادآوری رویدادها، شاخص‌ها و شکست‌های متعدد مکرون در عرصه بین‌الملل تاکید می‌کند که رئیس جمهور فرانسه در پنج سال دولت نخست خود تلاش کرد به عنوان یک میانجی اصلی در مناسبات جهانی عمل کند اما اغلب بدون موفقیت بود و به گفته برخی سیاستمداران فقط باعث شد نام وی چندی بر سر زبان‌ها و تیتر رسانه ها باشد اما در عمل اثری از عملکرد وی نیست.
البته از چهره‌ای که برای مثال در بحبوحه انتخابات ۲۰۲۲ ریاست جمهوری فرانسه برای دیده شدن و کسب چند رای بیشتر، حتی حاظر شد طعم تلخ نقد مخالفان و منتقدان را به جان بخرد و با دکمه‌های باز و سینه برهنه عکسی از خود به عنوان رئیس جمهور فرانسه در صفحه رسمی‌اش منتشر کند یا با ریش نتراشیده و لباس غیررسمی ادای ولودیمیر زلسنکی همتای اوکراینی خود را درآورد، نمی‌توان انتظار بیشتری در عرصه بین‌الملل داشت.
شاید از همین رو است که رئیس جمهور جوان فرانسه سیاست دوگانه و به تعبیری ریاکارانه خود را در قبال ایران نیز تکرار می‌کند؛ چه در واپسین روزهای شهریور امسال که در هفتاد و هفتمین مجمع عمومی سازمان ملل در نیویورک دست رئیس جمهور ایران را به گرمی می‌فشارد و ۱۰ دقیقه پیش از آیت‌الله ابراهیم رئیسی در محل ملاقات حاضر می‌شود، از همتای ایرانی خود به گرمی استقبال می‌کند و از رئیس جمهوری ایران برای سفر به فرانسه دعوت رسمی به عمل آورد و چه اینکه هفته گذشته با میزبانی از چند زن بازیچه و مروج خشونت در کاخ الیزه و حمایت از آشوبگران در ایران ، روابط دیپلماتیک تهران – پاریس را متزلل می‌کند، و این درحالی است که برخوردهای خشن، غیر انسانی و خلاف موازین حقوق بشری نیروهای تحت امرش با معترضان فرانسوی در سلسله اعتراض های موسوم به جنبش جلیقه زردها ماهها سرتیتر اخبار رسانه های جهان بوده است.
دیداری که سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان آن را محکوم و تاکید کرد که اینگونه اقدامات ضد ایرانی بدون شک در حافظه مردم بزرگ ایران که شناخت خوبی از رویکردهای گزینشی و ضد حقوق بشری برخی رهبران اروپایی دارند، حک خواهد شد.
ناصر کنعانی در تبیین دیدگاه ایران درمورد این دیدار ریاکارانه، اعلام کرد: جای شگفتی است که رئیس جمهور یک کشور مدعی آزادی با تنزل دادن سطح خود، با فرد منفور و بازیچه‌ای دیدار می‌کند که طی ماه‌های اخیر تلاش کرده به وضوح به نفرت پراکنی و اقدامات خشونت‌بار و تروریستی در جمهوری اسلامی ایران و نیز علیه اماکن دیپلماتیک و دیپلمات‌های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور دامن بزند.
سخنگوی وزارت امور خارجه ایران ضمن اعتراض شدید به اظهارات مکرون، تاکید داشت که اظهارات نقل شده از رئیس جمهور فرانسه مبنی بر حمایت او از به اصطلاح انقلابی که این افراد سردمدار آن هستند، مایه تاسف و شرم‌آور است. بدین سبب این دیدار نقض فاحش مسئولیت‌های بین‌المللی فرانسه در مبارزه با تروریسم و خشونت‌طلبی و به منزله ترویج این پدیده‌های شوم است.
به گزارش ایرنا، حال باید منتظر ماند و دید رهبر کشوری که مدعی آزادی بیان و دموکراسی است و انتظار می‌رود سیاستی شفاف در عرصه بین‌المللی داشته باشد، تا چه زمانی سیاست دوگانه و ریاکارانه خود را با ملت‌های جهان ادامه خواهد داد و به تعبیری برای بیشتر دیده شدن و منافع سیاسی خود، راهبرد "کج دار و مریز" را دنبال می‌کند.
نظر شما