به گزارش روز یکشنبه گروه علم و آموزش ایرنا، قارچ ها به عنوان عامل اصلی در فساد پس از برداشت محصولات کشاورزی شناخته می شوند که به صورت سنتی با بکارگیری قارچ کش های شیمیایی سنتزی کنترل می شوند.
بکارگیری آفت کش های شیمیایی با خطر ایجاد بیوتایپ های مقاوم، افزایش سطح میزان باقیمانده آفت کش بر روی محصولات کشاورزی و خطر پراکنش و انتشار این آفت کش ها در محیط زیست همراه است، از این رو جلوگیری از وقوع آسیب های بهداشتی و محیط زیستی و پاسخگویی به مصرف کنندگان آگاه، توسعه و بکارگیری روش های جدید و پایدار بیوتکنولوژیک در کشاورزی با هدف افزایش کمی و کیفی محصولات کشاورزی را می طلبد.
تولید آفت کش های زیستی مخمری یکی از روش هایی است که از طریق مکانیسم های متنوعی چون رقابت با پاتوژن هدف بر سر منابع غذایی و فضا، تولید ترکیبات آلی فرار، تولید آنزیم های لیتیک خارج سلولی، ایجاد فقر آهن، تولید بیوفیلم می تواند این هدف را محقق سازد.
در پژوهشی که توسط دکتر شقایق نصر عضوهیات علمی مرکز ملی ذخایر ژنتیکی و زیستی ایران، با مطالعه و غربالگری ۵۰ سویه بومی مخمری برعلیه Penicillium expansum به عنوان پاتوژن اصلی عامل فساد انگور انجام شد، ۶ سویه مخمری بین
۳.۱۶ تا ۶.۳۳ درصد مهار رشد قارچ بیماریزا را بدنبال داشتند.
آزمون های in vivo بر روی انگورهای آلوده به قارچ بیماری زا هم نشان داد که از بین ۶ سویه مخمری فوق، سویه مخمری Geotrichum candidum بیشترین پتانسیل جلوگیری از فساد را دارد.
نتایج این پژوهش در مجله Fungal Biology(مجله Q۱و IF:۲.۹۱) با عنوان
Screening of antagonistic yeast strains for postharvest control of Penicillium expansum in table grape
به چاپ رسیده است.
نظر شما