هر روز از گوشه و کنار کشور پهناور آمریکا، صدای شلیک گلوله ای در اماکن عمومی به گوش می رسد که بر اثر آن شماری دانش آموز، دانشجو یا اقشار دیگر شهروندان به خاک و خون می غلتند.
تیراندازی بامداد دیروز پنجشنبه ۲۷ اسفند در یک مرکز خرید در ایالت تگزاس آمریکا به کشته شدن یک نفر و زخمی شدن سه نفر دیگر منجر شد. تیر ماه نیز همین ایالت تگزاس بستر یک تیراندازی دیگر بود که بر اثر آن، ۲ نفر کشته و ۴ تن دیگر از جمله ۳ افسر پلیس زخمی شدند.
چند روز پیش (۲۵ بهمن) تیراندازی در دانشگاه ایالتی میشیگان آمریکا یک کشته و تعدادی زخمی برجای گذاشت. اوایل بهمن هم تنها دو روز پس از تیراندازی خونینی که در حوالی لس‌آنجلس جان ۱۱ نفر را گرفت، یک تیراندازی دیگر در کالیفرنیا به کشته شدن ۷ نفر منجر شد. جالب اینکه این دومین تیراندازی خونین بزرگ ظرف ۷۲ ساعت در کالیفرنیا - پرجمعیت‌ترین ایالت آمریکا – به شمار می رفت.
افزون بر آن، ۱۸ دی ماه، تیراندازی در کارولینای شمالی در آمریکا جان ۵ نفر را گرفت. اوایل خرداد، در پی تیراندازی مرگبار در یک مدرسه ابتدایی در تگزاس۱۹ کودک کشته شدند و غیره.
این ها فقط چند مورد از تیراندازی های جمعی آمریکا در بازه زمانی چند ماهه اخیر است؛ فاجعه ای که گویا با سرعت و عمق بیشتری در سال ۲۰۲۳ تداوم خواهد یافت.
کابوس دائمی حملات مسلحانه
ایالات متحده هر ساله شاهد ۱۹ مورد تیراندازی از این نوع است. کمترین و بیشترین موارد نیز به سال‌های ۲۰۱۰ و ۲۰۱۴ برمی‌گردد که به ترتیب شاهد ۱۵ و ۲۴ مورد تیراندازی دسته جمعی بودیم.
پایگاه «اوری تاون ریسرچ» در گزارشی با همکاری و بهره‌گیری از تحقیقات «صندوق حمایت از ایمنی هر شهر برای اسلحه» گزارشی آماری در این زمینه منتشر کرده و آورده است که از سال ۲۰۰۹ تا به امروز ۲۷۴ مورد تیراندازی در ایالات متحده صورت گرفته در جریان آن یک هزار و ۵۳۶ نفر کشته و ۹۸۳ نفر نیز مجروح شده‌اند.
این گزارش نوک پیکان اتهام را به سمت قوانین ناصحیح برخی ایالات نشانه می‌رود و تاکید می‌کند که ایالت‌هایی با قوانین ضعیف که شمار اسلحه در آن بالاست، میزان تیراندازی‌ها در آنها نیز به مراتب بیشتر از سایر ایالت‌ها است. از این منظر، آمریکا نسبت به دیگر کشورهای توسعه‌یافته افراد روانی، خشونت خانگی و نفرت پراکنی ایدئولوژیک را در خود جای نداده بلکه این وقایع ارتباط تنگاتگی با قانونگذاری دارد.
در این گزارش تیراندازی جمعی در حکم «نوک کوه یخ بحران خشونت با سلاح» قلمداد می‌شود زیرا بیش از ۹۹ درصد از مرگ‌ها ناشی از تیراندازی‌های غیردسته‌جمعی است که افراد جامعه هدف گرفته می‌شوند. بنابراین به دلیل شمار بالای قربانیان در تیراندازی‌های گروهی و پوشش گسترده رسانه‌ای، این قبیل کشتار موجی از انزجار در جامعه به راه می‌اندازد.
نمودار ذیل شمار قربانیان تیراندازی دسته‌جمعی را از سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۲۱ یعنی طی ۱۲ سال گذشته را نشان می‌دهد؛
چرا قانون بایدن کارساز نبود؟
پس از وقوع حوادثی از قبیل تیراندازی در سوپر مارکت در «بوفالو» واقع در نیویورک که منجر به کشته شدن ۱۰ نفر شد و قتل عام در مدرسه‌ای در ایالت تگزاس که ۲۲ کشته برجای گذاشت، فشار بر دولت ایالات متحده برای مقابله با افزایش خشونت‌های مرتبط با اسلحه افزایش یافته است.
کنگره و سنای آمریکا تیر ماه امسال، قانون محدودیت خرید و فروش و آزادی حمل سلاح را پس از کشتارهای در ایالت نیویورک و تگزاس تصویب کردند که دو نوجوان ۱۸ ساله به فاصله کمتر از دو هفته، با شلیک مستقیم افراد حاضر در سوپرمارکتی در شهر بوفالو و دانش‌آموزان یک مدرسه در تگزاس را به رگبار بستند و ۳۲ نفر را به قتل رساندند. این دو حادثه موجب اعتراض ها و تظاهرات گسترده در شهرهای آمریکا شد و مردم خواستار تغییر قوانین حمل سلاح شدند.
متعاقب آن، «جو بایدن» رئیس جمهوری آمریکا، طرح دو حزبی کنگره برای محدودیت خرید و فروش و آزادی حمل سلاح را امضاء کرد تا با این اقدام، مصوبه مزبور در این کشور به قانون اجرایی تبدیل شود.
از نگاه ناظران، شمار بالای اسلحه (وجود ۱۲۰ اسلحه به ازای هر ۱۰۰ نفر آمریکایی) و قانون ناکارآمد محدودیت حمل سلاح از جمله مهمترین دلایل تداوم و تشدید تیراندازی ها به شمار می روند. در این میان اما نقش لابی های اسلحه سازی را در آمریکا نباید نادیده گرفت. لابی هایی که از قدرت و نفوذ زیادی میان مقامات آمریکایی برای تاثیرگذاری بر روند تصمیم سازی ها برخوردارند.
نظر شما