به گزارش ایرنا نبیه بری رئیس پارلمان لبنان در گفتگو با روزنامه الجمهوریه با اشاره به اوضاع داخلی لبنان گفت: کشور نابود شده و وضع آن در حال تبدیل از بد به بدتر شدن است که آثار ویرانگری را بر نسل حالی و آینده خواهد داشت.
بری تاکید کرد که تا زمان نبود یک رقابت حقیقی جلسه ای برای انتخاب ریاست جمهوری تشکیل نخواهد شد.
اما نکته مهم و قابل توجه مصاحبه بری اعلام رسمی حمایت جنبش امل از سلیمان فرنجیه در انتخابات ریاست جمهوری لبنان بود که مدت ها در عرصه سیاسی داخلی لبنان به طور پنهانی بحث آن مطرح می شد.
سلیمان فرنجیه رئیس جریان المرده هر چند کاندیداتوری خود را رسما اعلام نکرده اما خود را بی تمایل نشان نداده است و همه شواهد حاکی از آن است که در آینده ای نزدیک رسما این موضوع را اعلام خواهد کرد.
از طرفی دیگر حزب الله از مدت ها قبل نظر خود در حمایت از فرنجیه را پشت پرده اعلام کرده اما حمایت رسمی را تا زمان اعلام فرنجیه به تاخیر انداخته است.
سلیمان تونی فرنجیه نوه سلیمان فرنجیه است که بین سالهای ۱۹۷۰ تا ۱۹۷۶ رئیس جمهور لبنان بود، پدر وی نیز تونی فرنجیه یکی از وزرای دولت لبنان در بین سالهای ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۵ بود.
خانواده سلیمان فرنجیه در سال ۱۹۷۸ به دست سمیر جعجع و شورشیان فالانژ به رگبار بسته شدند و او به دلیل مسافرت از این جنایت جان سالم به در برد.
وی در بین سالهای ۱۹۹۰ تا ۲۰۰۵ به ترتیب وزارتخانه های مسکن(۲ دوره)، امور شهر و روستا، بهداشت(۳ دوره) وکشور در دولت های مختلف را عهده دار بود.
وی همچنین یکی از شخصیت های نزدیک به خط مقاومت در داخل لبنان به شمار می آید که از نظر سیاسی همواره بر ضرورت وجود مقاومت در مقابل اشغالگری رژیم صهیونیستی و تروریسم تکفیری در سوریه تاکید داشته است.
با اعلام رسمی امل و حزب الله در حمایت از سلیمان فرنجیه، فضای انتخابات سیاسی راکد و بی رمق وارد دور تازه ای از چانه زنی های سیاسی خواهد شد و این در حالی است که اردوگاه رقیب مقاومت موسوم به ۱۴ مارس پس از شکست در تثبیت نام میشل معوض در حال ایجاد یک آرایش سیاسی جدید است.
رسانه های لبنانی به نقل از منابع خود در جریان ۱۴ مارس گفته اند که این جریان به طور غیر رسمی از ژنرال جوزف عون فرمانده ارتش لبنان حمایت می کند هر چند این حمایت تا قبل از انعقاد کنفرانس پاریس که با مشارکت برخی کشورهای غربی و منطقه ای و در غیاب لبنان رنگ بوی جدی به خود نگرفته بود اما با چراغ سبز کشورهای خارجی به خصوص عربستان و فرانسه، جوزف عون به عنوان کاندید جریان ۱۴ مارس به طور جدی وارد رقابت های انتخاباتی شده است.
ژنرال جوزف عون که از سال ۲۰۱۷ فرماندهی ارتش این کشور را برعهده دارد هر چند در سالهای فعالیت خود بی طرفی ارتش را حفظ کرده و به نفع یا علیه جریان خاصی وارد عمل نشده است اما توافق بر سر ریاست جمهوری وی مستلزم توافق همه گروههای سیاسی است و مشخص نیست که آیا وی می تواند نظر مثبت همه گروههای سیاسی به خصوص جریان نزدیک به مقاومت را جلب کند یا نه.
علاوه بر ضرورت وجود توافق، انتخاب جوزف عون نیاز به اصلاح قانون اساسی لبنان دارد که اجازه انتخاب فرمانده ارتش را بدهد، مسئله ای که با مخالفت شدید نبیه بری رئیس پارلمان این کشور مواجه است.
با جدی تر شدن نام فرنجیه و عون در محافل سیاسی لبنان، برخی رسانه های از وجود مخالفت برخی گروههای مسیحی ( کتائب و القوات) با فرنجیه در مقابل مخالفت حزب الله و امل و متحدانش با جوزف عون خبر می دهند و هر دو در حال تلاش برای کوتاه آمدن طرف دیگر هستند.
در این بین نمی توان از جریان ملی آزاد که اکثریت مسیحی پارلمان لبنان را در اختیار دارد غافل شد، هر چند این جریان به ۸ مارس و مقاومت نزدیک است اما در ماه های اخیر پس از پایان دوران ریاست جمهوری میشل عون که رهبر این جریان بود، رفتار آن دستخوش تغییراتی شده و هماهنگی قبل با جریان ۸ مارس در رفتار و گفتار آن به چشم نمی خورد.
هر چند عملکرد جریان ملی آزاد برای عده ای به خصوص در جریان ۸ مارس تعجب برانگیز بوده اما این به معنای نزدیکی آن به جریان رقیب مقاومت یعنی ۱۴ مارس یا دوری از مقاومت نیست بلکه آن را می توان تغییری تاکتیکی برای منافع سیاسی دانست نه بیشتر و روابط جریان ملی آزاد با مقاومت همواره قوی بوده و هست.
در حال حاضر جریان ملی آزاد با هر دو نام مطرح شده یعنی فرنجیه و عون مخالف است و ظاهرا در حال حاضر بنایی برای حمایت از شخص خاصی را ندارد و با توجه به اینکه این جریان اکثریت مسیحی را در پارلمان در اختیار دارد، نبود جریان ملی آزاد در عرصه انتخابات می تواند مشکل ساز باشد.
در عرصه خارجی باید گفت که عامل اصلی حل نشدن گره سیاسی لبنان فشارهای خارجی است، در حال حاضر کشورهای عربستان و فرانسه خواهان ریاست جمهوری جوزف هستند و قطعا در ازای این حمایت اجرای سیاست های تهاجمی علیه مقاومت را می خواهند، همچنین سفیر عربستان در دیدار با گروههای سیاسی لبنانی در ماههای گذشته آشکارا ریاست جمهوری کاندید نزدیک به مقاومت یعنی ۸ مارس را رسما رد کرده بود، همچنین گروههای نزدیک به عربستان از ترس خشم مقامات ریاض و از دست دادن حمایت های مالی آنها از اتخاذ رویکردهای مستقل پرهیز می کنند.
در پایان می توان عرصه سیاسی لبنان را در حال حاضر به این طریق خلاصه کرد: جوزف عون حمایت غربی - عربی را با خود دارد اما با مخالفت طیف گسترده ای از نمایندگان پارلمان مواجه است، سلیمان فرنجیه از حمایت جمع محدودی از مسیحیان و طیف های مسلمان برخوردار است اما عدم حمایت و کارشکنی اردوگاه خارجی غربی - عربی از او می تواند دوران ریاست جمهوری وی را با مشکلاتی مواجه کند و به نظر می رسد انتخاب فرنجیه به یک نبرد سیاسی سنگین و فشرده نیاز دارد که مشخص نیست چه زمانی به پایان خواهد رسید.
در سایه تداوم فشارهای حداکثری آمریکا و عربستان علیه اقتصاد لبنان برای رسیدن به مقاصد و نقشه های خود، دوئل انتخاباتی بین فرنجیه و عون رسما آغاز شده و باید منتظر بود که این دوئل به سود چه کسی پایان خواهد یافت.
نظر شما