«لجبازی» تمام شد/ موزه در بابل می‌ماند

به گزارش خبرنگار ایرنا، سالهاست که مالکیت ساختمان موزه گنجینه بابل موضوع مورد بحث حوزه علمیه شهرستان بابل و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران بود. به طوریکه در چند مرحله این موضوع به دادگاه و مجموعه های حل اختلاف کشید و پس از آن حوزه علمیه بابل اسناد و مدارک مالکیت آن را رو کرد و صاحب این بنا مشخص شد.

با توجه به اینکه این بنا جزو موقوفات حوزه علمیه به شمار می رود صاحب بنا پرداخت اجاره بها را برای اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران مشخص کرد تا موزه گنجینه بابل در این محل به فعالیت خود ادامه دهد.

در این مدت و بنا به اظهار نظر یکی از مسوولان اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران، کوتاهی مجموعه در پراخت اجاره بهای بنا باعث شد تا بار دیگر پرونده این ساختمان باز شود و دادگستری مازندران ۱۴ فروردین امسال حکم تخلیه و پلمب موزه گنجینه بابل را صادر کرد.

پس از وارد شدن موضوع گنجینه بابل به این مرحله و جدی شدن تخلیه آن در هفته گذشته فرماندار شهرستان نیز به این موضوع ورود کرده است و در همان روز های نخست صدور این حکم دستور برگزاری جلسه ای با حضور مدیریت حوزه علمیه بابل و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران را داد تا با یک موضع واحد ضمن به رسمیت شناختن مالکیت بنا، ساختمان به عنوان موزه حفظ شود.

البته بحث در خصوص موزه گنجینه بابل به زمان حاضر خلاصه نمی شود به طوری‌که در سال ۱۳۹۴ نیز کشمش بر سر مالکیت این بنا بالا گرفته بود به طوری‌که آن‌زمان در حالی‌که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری بابل می گفت هیچ سندی مبنی بر وقفی بودن موزه گنجینه بابل وجود ندارد یا تاکنون ارائه نشده است، اداره اوقاف این شهر ادعا می کند این موزه وقف حوزه علمیه بابل است.

تصمیم نهایی گرفته شد

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران روز دوشنبه به خبرنگار ایرنا گفت: پس از صدور حکم اخیر مبنی بر تخلیه و پلمب ساختمان این موزه، فرماندار شهرستان بابل جلسه ای برای تصمیم گیری و چاره اندیشی با دو نهاد حوزه علمیه بابل به عنوان مالک و اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران به عنوان بهره بردار بنا برگزار شد.

مهدی عابدینی افزود: در این جلسه عدم پرداخت اجاره بهای چندین ساله ساختمان به حوزه عملیه بابل از جمله مواردی بود که مطرح شد و موضوع مورد اعتراض این نهاد قرار داشت.

وی ادامه داد: با صحبت ها و توافقات انجام شده مقرر شد که با قرارداد یکساله این ساختمان به اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران اجاره داده شود و این مکان به عنوان موزه گنجینه بابل در این ساختمان باقی بماند.

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران پرداخت معوقات اجاره چندین ساله این اداره کل بابت اجاره این ساختمان نیز باید به حوزه عملیه بخش دیگری از تصمیمات اتخاذ شده است.

وی اعلام کرد: اکنون میراث فرهنگی مازندران در انتظار اعلام میزان اجاره یکساله و معوقات اجاره بهای چندین ساله این اداره کل از سوی حوزه علمیه بابل است تا ضمن برآورد هزینه و تامین منابع مالی مورد نیاز این کار صورت بگیرد.

عابدینی اظهار داشت : تعطیلی و یا پلمب موزه از نظر اجتماعی تبعات خوبی ندارد و تمام تلاش فرماندار شهرستان بابل و همچنین اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری مازندران برای حفظ این بنا به عنوان موزه است.

در دوره صفویه با رشد و توسعه مذهب شیعه مدارس دینی زیادی در استان و از جمله شهرستان بابل ایجاد شد که مدرسه قادریه در بابل از جمله این مدارس دینی بود و مدرسه قادریه بابل تا دوره پهلوی اول دایر و فعال بود اما پس از آن در این دوره با گسترش شهرسازی این مدرسه و به همراه موقوفات تخریب و خیابان ها و بناها جدید ساخته شد.

در دوره پهلوی در بخشی از زمین این مدرسه که خالی از بنا بود ساختمان بلدیه یا همان ساختمان شهرداری ساخته شد و به سال ۱۳۰۷ برمی‌ گردد و بعد از انقلاب این ساختمان تخلیه می شود.

در اوایل دهه ۷۰ و هنگام سفر مقام معظم رهبری به مازندران ایجاد موزه برای این استان به عنوان مطالبه مسوولان مطرح شد و جزو مصوبات سفر ایشان قرار گرفت و براساس تفاهم نامه شهرداری بابل این بنا با کاربری فرهنگی به میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری در سال ۱۳۷۴ با تغییر کاربری در اختیار میراث فرهنگی بابل قرار داده شد.

اکنون این محل به عنوان یکی از مهم‌ترین موزه‌های استان مازندران از محبوبیت قابل توجهی برخوردار است. موزه گنجینه بابل در تاریخ هشتم مرداد ۱۳۵۴ به شماره ۱۵۲۶ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است. این مکان در سال ۱۳۷۵ با عنوان موزه گنجینه بابل برای بازدید عموم مردم قرار داده شد. حدود پنج سال پس از فعالیت این موزه در بخش‌های مختلف برای بار دوم و در سال ۱۳۷۹ مورد بازسازی شیروانی و زیرزمین واقع شده و در سال ۱۳۸۲ به فعالیت خود ادامه داد.