وحدت بین امت اسلام در احادیث متعدد امام صادق(ع) تاکید شده‌است

حجت الاسلام سید جواد عظیمی روز سه‌شنبه به مناسبت سالروز شهادت امام جعفر صادق(ع) اظهار داشت: عده‌ای به بهانه‌های مختلف نزد حضرت می‌آمدند که نسبت به سایر مکاتب و فرقه‌های اسلامی برخوردهای خصمانه داشته باشند اما حضرت با کلمات ناب و نورانی این اجازه را نمی‌دادند و می‌فرمودند که با این‌ها نشست و برخاست و سلام کنید و در مراسم‌های آنان شرکت کنید تا به این طریق فرهنگ تشیع به گوش عالم رسانده شود.

وی بیان کرد: امام صادق(ع) به عنوان شیخ الائمه مشهور هستند و سن مبارک ایشان بیشتر از سایر ائمه بود و جهان اسلام مدت زمان بیشتری محضر این امام بودند.

وی ابراز داشت: یکی از مسائلی که باید برای همه ما درس و الگو باشد فرصت شناسی، وقت شناسی و به موقع عمل کردن است که توصیه امام صادق(ع) می‌باشد و گاهی اوقات انسان ها کاری انجام می دهند که از ظرف زمانی خودش خارج می شود و این همان هزینه هدر دادن است.

عظیمی افزود: امام صادق(ع) در آن برهه از زمان که بین بنی امیه و بنی عباس کشمکش بود دانشگاه امام صادق(ع) را تاسیس کردند و چهار هزار شاگرد در آن تربیت شد و امروز ماحصل مباحث امام صادق(ع) برای اسلام و مکتب تشیع و برای تمام عالم حرف دارد و در حقیقت ما شیعیان به برکت احادیث امام برای تمام عالم حرف برای گفتن داریم.

عظیمی ابراز داشت: امام صادق(ع) این فرمایش را به همه اطرافیان خود داشتند که شما شیعیان مایه عزت و آبروی ما باشید و مایه سرافکندگی اهلبیت نباشید.

وی ابراز داشت: آن حضرت معروف به جعفر صادق(ع) بودند و این به دلیل صدق کلام، گفتار و رفتار ایشان بود. امام صادق(ع) رییس مذهب شیعه است و امروز باید به عنوان پیروان مکتب جعفری بسیار توجه کنیم که حرف‌های ما در عمل پر رنگ باشد.

امام جعفر صادق(ع) در هفدهم ربیع الاول سال ۸۳ هجری قمری در مدینه و در خانه امام محمد باقر(ع) پیشوای پنجم شیعیان دیده به جهان گشود. کنیه آن حضرت «ابو عبدالله» و لقبش «صادق» است.

آن حضرت در دوران عمر شریف خویش از مکتب نورانی و آسمانی جدش امام سجاد(ع) پیشوای چهارم شیعیان و پدرش امام محمدباقر(ع) کسب فیض کرد، ایشان پس از شهادت پدر بزرگوارش در سن ۳۱ سالگی به امامت رسید و با پایه‌ریزی مکتب جعفری موجب بازسازی و زنده نگه داشتن شریعت محمدی(ص) شد.

همه جریان‌ها و حرکت‌های علمی مسلمانان در دوره امامت امام صادق(ع) رونق گرفت و مجالس درس و مناظره‌های علمی دایر و از رونق خاصی برخوردار شد، در همین راستا امام شاگردان بسیاری را برای عرضه افکار خالص اسلام و طرد اندیشه های باطل و منحرف تربیت کرد.

دوران امامت ۳۴ ساله ایشان مصادف با اواخر حکومت امویان و اوایل حکومت عباسیان بود که سرانجام این امام بزرگوار در ۶۵ سالگی بر اثر توطئه های منصور عباسی در سال ۱۴۸ هجری به شهادت رسیدند.