دلایل اجرایی نشدن طرح مدیریت تالاب‌ها در ۳ استان کشور در حال بررسی است

به گزارش ایرنا، ژاله امینی روز سه‌شنبه در نشست تخصصی ظرفیت سازی دستگاه های استانی در ارتباط با تالاب بین المللی زریبار که در سنندج برگزار شد، اظهار کرد: سازمان محیط زیست از سال ۱۳۸۴ رویکرد خود را برای مدیریت تالاب ها با معرفی طرح حفاظت از تالاب های ایران که پروژه مشترک با صندوق تسهیلات جهانی محیط‌ زیست بود؛ تغییر داد.

وی با اشاره به اینکه اساس رویکرد زیست بومی بر مشارکت است، افزود: برای اجرای طرح حفاظت از تالاب های ایران، چند تالاب به عنوان پایلوت انتخاب شد تا برنامه مدیریت آنها تدوین شود که زریبار مریوان یکی از این تالاب ها بود.

مدیر گروه مدیریت زیست بومی اداره طرح حفاظت و احیاء تالاب‌های کشور افزود: در حال حاضر افزون بر ۴۰ تالاب برنامه مدیریت با رویکرد زیست بومی دارند که به صورت مشارکتی تدوین شده است.

امینی بیان کرد: سازمان محیط زیست وقتی به مرحله اجرای این طرح ها رسید با چالش هایی مواجه شد و به نتایج مورد نظر نرسید.

وی ادامه داد: اکنون بررسی دلایل و موانع اجرایی نشدن طرح مدیریت سه تالاب در استان های کردستان، فارس و خوزستان در دستور کار قرار گرفته است و در این استان ها نشست هایی با حضور دستگاه های ذیربط تشکیل و به واکاوی و بررسی موضوع پرداخته می شود تا دلایل به نتیجه نرسیدن اقدامات اولویت دار مشخص شود.

بررسی اثرات افزایش دما و کاهش بارش در ۲ تالاب ایران

عضو هیات علمی دانشگاه تهران و مشاور طرح تالاب ها هم در این نشست به بیان مطلبی در ارتباط با چارچوب سازگاری با اثرات اقلیم بر خدمات اکوسیستمی تالاب ها پرداخت و اظهار کرد: این چارچوب براساس افزون بر ۱۵۰ پروژه بین المللی در دنیا تعیین شده است و در حال حاضر در تالاب های شادگان و تشت تختگان در حال انجام است.

علیرضا مساح با اشاره به اینکه از بین ۱۰ عامل تهدیدآمیز گرمایش جهانی، تغییر اقلیم رتبه نخست را به خود اختصاص داده است، افزود: انتشار گازهای گلخانه ای عامل اصلی تغییر اقلیم است.

وی بیان کرد: براساس آمار و اطلاعات جمع آوری شده دمای ایران از ۷۰ سال پیش به عبارتی از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۰ میلادی ۲.۱ درجه سلسیوس افزایش پیدا کرده است موضوعی که نشان می دهد مخاطرات گرمایش زمین در کشور ما آغاز شده است.

این عضو هیات علمی دانشگاه تهران با اشاره به اینکه در بازه زمانی مذکور ۳۰ میلی متر هم کاهش بارندگی در ایران اتفاق افتاده است، افزود: براساس مدلسازی انجام شده هم در آینده به عبارتی تا پایان قرن یعنی سال ۲۱۰۰، چهار تا پنج درجه افزایش دما خواهیم داشت.

مساح اضافه کرد: اثرات افزایش دما و تغییرات بارشی و دستیابی به راهکارهایی برای کاهش این اثرات را در قالب چارچوب سازگاری با اثرات اقلیم بر خدمات اکوسیستی تالاب ها مورد بررسی قرار می دهیم که هم اکنون این مهم در ۲ تالاب کشور در حال اجرا است.

تالاب زریبار به عنوان یکصد و دومین اثر طبیعی کشور در ۲۰ بهمن ۱۳۸۹ در فهرست میراث طبیعی ایران ثبت شده و این تالاب بیست و سومین عضو کنوانسیون رامسر است.

طول دریاچه زریبار حدود پنج کیلومتر و عرض آن حدود ۱.۶ کیلومتر، وسعت تالاب به دلیل تغییرات حجم آبی در فصول مختلف متغیر و حداقل و حداکثر عمق آن به ترتیب ۲ و ۶ متر است.

دریاچه زریبار مریوان در یک دره طولی وسیع قرار دارد و از ۲ طرف غرب و شرق با کوه‌های پوشیده از جنگل احاطه شده و پوشش غالب اراضی منطقه را جنگل و بیشه‌زارهای نیمه انبوه تشکیل می‌دهد که گونه غالب جنگلی آن بلوط ایرانی است و زریبار دارای یک هزار و ۲۰۰ هکتار نیزار، سه هزار و ۴۰۰ هکتار پناهگاه حیات وحش و ۲ هزار و ۳۰۰ هکتار تالاب است.