نانوداروی ایرانی ضد سالک؛ نماد افزایش بهره‌وری با فناوری‌نانو

به گزارش روز چهارشنبه گروه علم و آموزش ایرنا، ‌بیماری سالک از نوع بیماری‌های انگلی بوده که بیشتر در مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری بروز می‌کند. عامل اصلی این عفونت، انگل لیشمانیا است که در اثر گزش نوعی پشه ایجاد می‌شود. روش‌های درمان این بیماری مبتنی بر تزریق دردناک آمپول به ناحیه زخم و روش‌های انجمادی است که هم دردناک بوده و هم در مناطق کم‌برخوردار دسترسی به آن با محدودیت‌هایی روبرو است.

در سال‌های گذشته شرکت اکسیر نانوسینا اقدام به تولید پمادهایی کرده که استفاده از آن بسیار ساده بوده و اثربخشی بسیار بالاتری نسبت به روش‌های رایج و استاندارد دارد. با توزیع این دارو در پایگاه‌های بهداشت سراسر کشور، دسترسی به این دارو پیشرفته و اثربخش، حتی در نقاط دورافتاده نیز فراهم شده است.

براساس گزارش ستاد ویژه معاونت علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری،‌ احمد پوراحمدی مدیر عامل شرکت اکسیر نانوسینا در مورد این دستاورد گفت: در این محصول از فرمولاسیون آمفوتریسین B نانولیپوزومال استفاده شده است. دکتر محمودرضا جعفری در دانشکده داروسازی دانشگاه مشهد تقریبا ۱۷ سال روی این دارو کار کرده‌است که هم اکنون به صورت محصولی در بازار می‌توان آن را تهیه کرد. در ایران دستورالعمل درمان بیماری سالک براساس تزریق یک امپول و روش انجمادی است که هر دوی اینها دردناک هستند در حالی که این پماد به سادگی قابل استفاده است.

وی خاطرنشان کرد: اثربخشی این دارو به حدی بوده که سازمان غذا و دارو هر ساله این دارو را از ما تهیه کرده و در خانه‌های بهداشت در سراسر کشور توزیع می‌کند.

جعفری عضو هیات مدیره این شرکت اظهار داشت: این دارو یک نانولیپوزم موضعی است که حاوی داروی آمفوتریسین B بوده که یک داروی ضدانگل به شمار می‌رود که ما آن را برای درمان بیماری سالک ساخته‌ایم. تمام تحقیقات این دارو در دانشگاه علوم پزشکی مشهد انجام شده است. بعد از توسعه اولیه محصول، فازهای بالینی یک تا سه این دارو با همکاری مرکز آموزش و پژوهش بیماری‌های پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد.

وی تصریح کرد: با استفاده از این دارو نیاز به تزریق آمپول نیست و در دورافتاده‌ترین نقاط کشور، بیماران می‌توانند از طریق خانه‌های بهداشت این دارو را دریافت کنند.

دکتر علی خامسی پور رییس مرکز آموزش و پژوهش بیماری‌های پوست و جذام دانشگاه علوم پزشکی تهران هم در این‌باره گفت: کار روی توسعه این دارو ساده نبود، زیرا فرموله کردن آموتریسین B داخل لیپوزوم بسیار دشوار است. ما نتایج جالب توجهی از کارآزمایی‌های بالینی گرفتیم. این دارو روی گروهی از بیماران آزمایش شد و نتایج با بیمارانی که تنها از روش استاندارد رایج استفاده کرده‌بودند، مقایسه شد.

وی ادامه داد: در زمانی که بیماران به صورت ترکیبی یعنی درمان استاندارد و سیناآمفولیش درمان شدند، اثربخشی ۹۲ درصد بود در حالی که در بیمارانی که تنها از روش استاندارد استفاده کرده بودند، کارایی درمان ۴۹ درصد بود. در حالتی که تنها از سیناآمفولیش استفاده شد، کارایی به ۹۰ درصد رسید. در حال حاضر دارویی که اثربخشی این فرم لیپوزومال آمفوتریسین بی را به صورت مصرف موضعی داشته باشد، نداریم.

در ایران سالانه بیش از ۳۰ هزار نفر به این بیماری مبتلا می شوند. این پماد نانویی نمونه خارجی ندارد و با استفاده از فناوری‌نانو تولید شده است.