به گزارش ایرنا، تارنمای پولیتیکو امروز چهارشنبه گزارش داد: تنش بین ملونی و مکرون از زمانی که نخست وزیر ایتالیا در سال گذشته قدرت را در دست گرفت، بارها و بارها نمایان شده است و مساله مهاجرت موضوع اصلی اختلافی دو طرف را تشکیل می دهد.
این رسانه با اشاره به حضور روز چهارشنبه رئیس جمهوری ایتالیا در فرانسه به منظور شرکت در میزبانی ناهار در پاریس در سفری که به منظور افتتاح نمایشگاه ایتالیایی در موزه لوور انجام شده است، نوشت: سرجیو ماتارلا (Giorgia Meloni) رئیس‌جمهور ایتالیا، تاکنون بارها اختلافات دیپلماتیک با پاریس را حل کرده است.
پولیتیکو نوشت: اما صرف نظر از اختلافات بر سر مسائل مهاجرتی، نگرانی پاریس از تقویت جایگاه ملونی در صحنه اروپا است. چشم انداز قرار گرفتن نخست وزیر راست افراطی ایتالیا در جایگاه یک چهره محترم در جبهه راست گرایان اروپا، مشکلی جدی را برای حزب مکرون در انتخابات سال ۲۰۲۴ اروپا نشان می دهد.
به گفته مقام ها و تحلیلگران ایتالیایی، با نزدیک شدن به این کارزار انتخاباتی، وزیران مکرون در تلاش برای تضعیف مخالفان راست افراطی خود در داخل – از جمله حزب «مجمع ملی» به ریاست مارین لو پن رهبر راست گرای فرانسه - به دولت ملونی حمله کرده اند.
این گروه از تحلیلگران بر این باورند که هدف از این حملات، همچنین جلوگیری از عادی سازی جایگاه نخست وزیر راست افراطی ایتالیا به عنوان یک رهبر قابل احترام در سطح اتحادیه اروپا است. مشروعیت ملونی ممکن است به «لو پن» مشروعیت بدهد یا دستکم این تفکر وجود دارد.
تحلیگران و متحدان ملونی بر این باورند که برای پاریس، اکنون بیش از هر زمان دیگری مهم است که دولت ملونی تجربه موفقی نداشته باشد.
نیکولا پروکاچینی (Nicola Procaccini) نماینده پارلمان اروپا از حزب «برادران ایتالیا» حزب پوپولیست راستگرا و محافظه‌کاری ملی به ریاست ملونی، گفت: مکرون و متحدانش «ترس از این دارند که موفقیت جورجیا ملونی مسری باشد و دولت فرانسه را بیشتر تضعیف کند. دولت فرانسه از این ایده که راست میانه در فرانسه متحد شود و آنچه را که در ایتالیا رخ داده در فرانسه محقق کنند، وحشت زده است.»
پولیتیکو خاطرنشان کرد: روابط مکرون و ملونی در ابتدا آغاز چندان بدی نداشت. مکرون اولین رهبری بود که پس از انتصاب ملونی به عنوان نخست وزیر در ماه اکتبر، در میان نگرانی ها در خصوص پایان یافتن روابط فرانسوی-ایتالیایی بین مکرون و ماریو دراگی نخست وزیر سابق ایتالیا، با ملونی ملاقات کرد.
اما روابط دو طرف پس از آن که ایتالیایی ها کشتی نجات مهاجران را به فرانسه هدایت کردند دچار تنش شد. از آن زمان، اعضای دولت فرانسه و حزب مکرون بارها به طرف ایتالیایی حمله کرده اند. در مقابل، ملونی فرانسه را متهم کرده که ایتالیا را مستثنی کرده زیرا از این کشور برای دیدار با ولودیمیر زلنسکی رئیس جمهوری اوکراین در ضیافتی به میزبانی پاریس دعوت نکرده است.
تنش بین دو کشور ماه گذشته بعد از لغو سفر رسمی آنتونی تاجانی (Antonio Tajani) وزیر امور خارجه ایتالیا به پاریس بروز یافت. این سفر پس از آن لغو شد که ژرالد دارمنن (Gérald Darmanin) وزیر کشور فرانسه، رم را به «ناتوانی» در مدیریت مهاجرت متهم کرد.
همه چشم‌ها به سال ۲۰۲۴ دوخته شده است
پولیتیکو در بخش دیگری از گزارش خود آورده است: این اختلافات بین دو کشور از جمله بر سر مسائل مهاجرتی هم در سیاست های داخلی و هم انتخابات آتی پارلمان اروپا ریشه دارد.
عادی سازی جایگاه ملونی می تواند نقشی کلیدی در راهبرد حزب راست میانه خلق اروپا (EPP) در انتخابات آینده داشته باشد. اتحاد احتمالی بین این حزب و حزب ملونی باعث می شود محافظه کاران اروپایی در بروکسل نفوذ بیشتری داشته باشند و این امر به ضرر گروه میانه روی متحد مکرون در پارلمان اروپا است.
استفان سژورنی ( Stéphane Séjourné ) رئیس حزب میانه رو در پارلمان اروپا بارها ملونی را به بهانه مسائل مختلفی از جمله مهاجرت مورد حمله قرار داده است.
مارک لازار (Marc Lazar) مورخ در موسسه مطالعات بین المللی «ساینس پو» پاریس، پیش بینی کرد که تنش در روابط فرانسه و ایتالیا در آستانه انتخابات اتحادیه اروپا افزایش یابد.
فردیناندو نلی فروچی (Ferdinando Nelli Feroci) رئیس مؤسسه امور بین‌الملل در رم و نماینده دائم سابق ایتالیا در اتحادیه اروپا نیز معتقد است «از نظر مکرون نگران است که ملونی بتواند به یک رهبر محافظه‌کار معقول و معقول تبدیل شود؛ موضوعی که ممکن است پس از انتخابات پارلمان اروپا رخ دهد.»
به نوشته پولیتیکو، در حالی که مکرون علیه دولت ایتالیا سخنی به میان نیاورده است، فراوانی مواضع اعضای حزب و وزرای او، اعتبار مواضع عمومی درباره تنش در روابط دو طرف را نشان می دهد.
این رسانه خاطرنشان کرد: در همین حال نیز ملونی مراقب است که با «لو پن» در فرانسه مقایسه نشود. وی به تدریج روایت ضد فرانسوی و ضد اتحادیه اروپا را که قبل از به دست آوردن قدرت به کار می برد، کنار گذاشته است. نخست وزیر ایتالیا علیرغم برخی اختلافات با بروکسل، بیشتر، مواضعی را در حمایت از اتحادیه اروپا اتخاذ کرده است. وی همچنین در مورد حمله روسیه به اوکراین در کنار ناتو قرار گرفته است و چنین استدلال می کند که حزب او با گذشته فاشیستی ایتالیا ارتباطی ندارد.
نظر شما