به گزارش ایرنا، مبحث زمان در روایت که یکی از مباحث اصلی در کنار وجه و صدا محسوب می‌شود خود شامل سه عنصر است: چینش یا نظم، دیرش یا سرعت و بسامد یا تناوب. دیرش روایی –durée/during– به طول و مدت زمان داستان و نسبت آن با طول و مدت روایت می‌پردازد. به عبارت دیگر در دیرش نیز مانند دو دیگر عناصر زمانی یعنی چینش و بسامد موضوع تفاوت میان زمان داستان و زمان روایت است. برای مثال چگونه بیست سال عمر یک انسان یعنی زمان داستان را می‌توان در دو ساعت روایت سینمایی به نمایش گذارد؟ یا برعکس چگونه یک حادثه بیست دقیقه‌ای را می‌توان در یک فیلم دوساعتی به تصویر کشید؟ اینها همگی در دیرش روایی مورد بحث قرار می‌گیرند. به همین دلیل شیوه‌هایی اصلی چهارگانه مورد بررسی قرار می‌گیرند که عبارتند از: حذف، تلخیص، صحنه و درنگ.
دیرش زمانی در روایت یکی از فرصت‌هایی محسوب می‌شود که روایت می‌تواند به واسطه آن با تغییر دادن واقعیت یک اثر هنری خلق نماید. دیرش روایی یکی از شیوه‌های دستکاری داستان در روایت برای خلق اثر هنری است. شناخت این فرصت‌ها و شیوه‌های روایی موجب می‌شود تا نویسندگان از آنها برای خلق اثری مناسب‌تر و موفق‌تر بهره ببرند و منتقدان بهتر و مستدل‌تر به شناخت روایت‌های ادبی یا سینمایی و غیره نائل شوند.
کتاب «دیرش روایی»، در دو بخش به نگارش درآمده است؛ در بخش نخست که به مباحث نظری اختصاص دارد به زمان‌ها و دیرش‌ها، دیرش روایی و گونه‌شناسی آن، حذف، تلخیص، صحنه، درنگ، گونه‌شناسی ترکیبی و تحلیلی و گونه‌های ترادیرشی پرداخته شده است.
«دیرش در فلسفه هنر» و «مطالعه تراروایی یک اقتباس؛ تنگسیر» نیز دومین بخش این کتاب را تشکیل می‌دهد.
کتاب «دیرش روایی» تألیف بهمن نامورمطلق عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی در ۳۹۹ صفحه توسط انتشارات سخن منتشر شده است. پیش از این کتاب‌هایی مانند تراروایت، درآمدی بر بینامتنیت، ادبیات تطبیقی و درآمدی بر اسطوره‌شناسی از نامورمطلق منتشر شده است.
نظر شما