ناآرامی‌های فرانسه؛ زخم کهنه اقلیت‌ها باز شد

به گزارش روز دوشنبه ایرنا، این رسانه انگلیسی افزود: کشته شدن نوجوان فرانسوی نشان داد که از زمان نآرامی های جدی در سال ۲۰۰۵ چیز زیادی تغییر نکرده است.

در همان روزی که یک نوجوان ۱۷ ساله آفریقایی تبار توسط پلیس فرانسه در خارج از پاریس [نانتر] کشته شد، نوجوانانی که در یک کارگاه آموزشی در مرکز جوانان در یکی دیگر از محله‌های کم‌درآمد این شهر شرکت داشتند گفتند: سرنوشت نائل مرزوق نوجوان قربانی بار دیگر تبعیضی را که آنها در جامعه فرانسه تجربه می کنند، یادآوری کرد.

بسیاری از شرکت کنندگان در این کارگاه، عرب تبار یا سیاه پوستانی هستند که پدر و مادر یا پدربزرگ و مادربزرگ های آنها از مستعمرات سابق فرانسه به این کشور مهاجرت کرده اند.

یکی از آنها گفت «آزادی، برابری و برادری اصطلاحاتی است که درباره آنها کاربرد ندارد.»

برای بسیاری در فرانسه احساس آشناپنداری عجیبی حاکم است و مرگ نوجوان ۱۷ ساله و واکنش های متفاوت به آن، بر اختلافات عمیق در این جامعه، تنش بین جوانان و پلیس و بی ثباتی در عملکرد دولت های متوالی برای تقویت وضعیت مناطق حومه ای به رغم ۴۰ سال برنامه ریزی تاکید دارد.

فرانسه پیشتر نیز صحنه های مشابهی را شاهد بوده است. در سال ۲۰۰۵، دو نوجوان به نام‌های زید بنا و بونا ترائوره هنگام فرار از دست پلیس جان باختند که منجر به سه هفته اعتراضات انفجاری شد.

پس از برقراری آرامش، رئیس جمهور وقت ژاک شیراک متعهد شد که با آنچه که او «سم» تبعیض نامید، مبارزه خواهد کرد.

اما وعده شیراک هرگز تحقق نیافت و در سال ۲۰۱۷ گزارشی نشان داد که جوانان عرب تبار یا سیاه پوست، ۲۰ برابر بیشتر ممکن است به دلیل بررسی سوابق هویتی در فرانسه مورد مداقه قرار گیرند.

دوقطبی شدن جامعه فرانسه در حالی تشدید شده که افراد راست گرای افراطی همچون "مارین لو پن" ظهور یافته و احساسات ضد مهاجرتی تشدید شده است.

فایننشال تایمز با اشاره به تشدید نارضایتی سیاسی در فرانسه از زمان اعتراضات جلیقه زردها، معترضان اصلاحات بازنشستگی و اکنون واکنش ها به مرگ این نوجوان در بخش دیگری از این گزارش آورده است: منتقدان امانوئل مکرون رئیس جمهوری فرانسه می گویند وی به ویژه سابقه ضعیفی در زمینه رسیدگی به مشکلات مناطق حومه شهر و به ویژه پاریس پایتخت دارد هر چند که با وعده یکپارچگی و افزایش فرصت های اقتصادی بیشتر روی کار آمد ولی اکنون کار چندانی برای تحقق این وعده انجام نداده است.

به نوشته این رسانه انگلیسی، چالش‌های دولت فرانسه را می‌توان در کلیشی-سو-بوآس (Clichy-Sous-Bois)، مرکز ناآرامی های سال ۲۰۰۵ مشاهده کرد . در این منطقه نرخ فقر سه برابر حدود میانگین کشوری ثبت شده است. ۵۹ درصد از ساکنان این منطقه مهاجر هستند، جمعیت مهاجران در این منطقه در سال ۱۹۹۰ میلادی ۴۰ درصد بود و از هر چهار کودک ساکن در این منطقه، سه نفر والدینی غیر فرانسوی دارند.

در این گزارش به نقل از یکی از ساکنان این منطقه آمده است: به اطراف نگاه کنید متروک شده اند. در اماکنی مثل اینجا به غیر از بزهکاری و تخلف اتفاقی نمی افتد.

وی معتقد است که نژادپرستی ریشه‌دار، به‌ویژه علیه مسلمانان، به این معناست که «ما به‌عنوان والدین، می‌دانیم که اگر فرزندانمان با مشکلی مواجه شوند، خطر مرگ در انتظارشان خواهد بود».